Η μελαγχολία που επικρατεί στον κομματικό πληθυσμό του ΣΥΡΙΖΑ, σίγουρα και στους ψηφοφόρους του (όσοι δεν έχουν αναχωρήσει για άλλες… πολιτείες και λένε ότι θα τον ξαναψηφίσουν), δεν είναι ενεργητική, όπως θα την ήθελε ο Εντσο Τραβέρσο για τη σύνολη Αριστερά σε όλο τον κόσμο, είναι παθητική μελαγχολία, είναι μελαγχολία της παραίτησης. Θα μπορούσε να γίνει κάτι και να αλλάξει η κατάσταση; Δεν υπάρχουν αισιόδοξοι. Είδος προς εξαφάνιση.
Αποκλείεται στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής (Σαββατοκύριακο) να πρυτανεύσει η σωφροσύνη, να εκτονωθεί η βαριά ατμόσφαιρα και να πορευτούν ενωμένοι; Ουδείς πιστεύει, σε όποια τάση κι αν ανήκει, ότι η αναμέτρηση θα είναι αναίμακτη. Ολες οι ενδείξεις συνηγορούν υπέρ της ρήξης. Περίπου το προανήγγειλε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με την ομιλία του στην εκδήλωση που οργάνωσε η εφημερίδα «Εποχή» στο «Τριανόν».
Οι μεσολαβητικές προσπάθειες που έχουν γίνει μέχρι τώρα από διάφορα στελέχη -άλλα με θεσμική ιδιότητα, άλλα χωρίς εμπλοκή στη σύρραξη, άλλα με κύρος και μεγάλη ιστορία στην Αριστερά- για να επικρατήσει κλίμα συνεννόησης συνάντησαν τοίχο. Οι δύο πλευρές δεν εγκαταλείπουν τις θέσεις τους. Καμία μέχρι τώρα δεν δείχνει διάθεση να αναδιπλωθεί έστω και μερικώς. Καμία μέχρι τώρα δεν φαίνεται να συζητά το ενδεχόμενο να σαλπίσει… νικηφόρα υποχώρηση.
Η συνύπαρξη είναι αδύνατη. Ούτε και η μαχητική. Οι πιέσεις από κάτω, από τη βάση των αντιμαχόμενων μερών, είναι ασφυκτικές. Προς την πλευρά της ηγεσίας να μην κάνει πίσω και να πάει σ’ ένα οριστικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Προς την πλευρά της εσωκομματικής αντιπολίτευσης να κλείσει τον κύκλο της παρουσίας της στο κόμμα και να δοκιμάσει την τύχη της στην πολιτική αρένα δημιουργώντας νέο σχήμα.
Και τις δύο πτέρυγες του κόμματος προβληματίζει το ίδιο πράγμα: πόσοι θα αποχωρήσουν. Τους προεδρικούς, για να δουν πόση ζημιά θα υποστεί το κόμμα. Την εσωκομματική αντιπολίτευση, για να διαπιστώσει τη μαζικότητα του ρεύματος υποστήριξής της. Οι προεδρικοί επιθυμούν η υπόθεση να κλείσει γρήγορα για να έχουν τον χρόνο να ανασκουμπωθούν και να οργανώσουν το συνέδριο, κυρίως όμως για να δώσουν τη μάχη των ευρωεκλογών που θα είναι το μεγάλο στοίχημα για τη νέα ηγεσία.
Η εσωκομματική αντιπολίτευση ξέρει ότι ο χρόνος δουλεύει εις βάρος της και θέλει να προχωρήσει χωρίς καθυστέρηση ώστε να έχει πιθανότητες επιβίωσης. Προς το παρόν κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει με σχετική ασφάλεια πόσοι βουλευτές θα ανεξαρτητοποιηθούν. Δέκα για να συγκροτηθεί ομάδα στη Βουλή; Απίθανο. Μεταξύ τριών και πέντε είναι οι εκτιμήσεις των περισσότερων παραγόντων του ΣΥΡΙΖΑ.
Και οι δύο πλευρές επίσης παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις ζυμώσεις που γίνονται έξω από τα όριά τους. Δηλαδή σε τμήματα του στελεχικού δυναμικού και σε κομμάτια της βάσης που ούτε τη σημαία της κριτικής στην ηγεσία κατεβάζουν (αποφεύγουν πάντως τις προσωπικές επιθέσεις), ούτε όμως συμφωνούν με πρακτικές μετωπικής σύγκρουσης που θα οδηγήσουν στη διάσπαση. Δηλώνουν ότι θα δώσουν τη μάχη εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Ως πότε; Τουλάχιστον μέχρι το συνέδριο (τέλη Φλεβάρη) όπου θα φανεί ποιες είναι οι προθέσεις της ηγεσίας για το τι κόμμα θέλει. Και ενδεχομένως μέχρι τις ευρωεκλογές, το αποτέλεσμα των οποίων ίσως είναι καθοριστικό και για το μέλλον του Στέφανου Κασσελάκη και για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ.
Τάσος Παππάς
Εφημερίδα των Συντακτών (811,2923)