Κάπου πήρε το μάτι μου μια συνέντευξη του Νάνι Μορέτι τώρα το περασμένο ΣουΚού κι έλεγε εκεί ο σκηνοθέτης ο προβεβλημένος (αλλά όχι και τόσο ταλαντούχος, εντελώς μεταξύ μας…) ότι πλέον στην Ιταλία κανένας δεν μιλάει για κομμουνισμό και πάνε αυτά περάσανε, μπάι μπάι ξεχάστε τα και άντε γειά σας, άντε γειά σας, το υπόλοιπο δεν το γράφω γιατί είμαστε οικογενειακή ιστοσελίδα, αλλά άμα κάτσετε Λεωφόρο, σε ντέρμπι, όχι σε αγώνα με Πανσεραϊκό, παίζει πολύ να το ακούσετε τραγουδισμένο από εκατοντάδες στόματα.
Όπως εκατοντάδες ήταν εκείνοι και εκείνες που το περασμένο Σαββατάκι πρωί πρωί, φώταγε ο ήλιος, χειροκρότησαν στο Χαλάνδρι τη μπάντα του Δήμου να παίζει τον ύμνο του ΕΑΜ. Κι επειδή κάποιοι και κάποιες έχετε την εντύπωση ότι τα μάτια σας κάνουν πουλάκια, το ξαναγράφω κιόλας, ορίστε:
Χειροκρότησαν στο Χαλάνδρι τη μπάντα του Δήμου να παίζει τον ύμνο του ΕΑΜ!
Και αυτή αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες είναι μία ακόμη απόδειξη για το πώς η ευφυΐα, η εργατικότητα και η ευαισθησία ενός πολιτικού ανδρός, του δημάρχου Σίμου Ρούσσου συγκεκριμένα, μπορούν να υπερβούν τις κάθε είδους αγκυλώσεις των πολιτών, να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα και να στείλουν τις κάθε είδους προκαταλήψεις στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Κι ας πήρε σχεδόν 50 % η Νέα Δημοκρατία στο Χαλάνδρι, στις εκλογές του Ιουνίου. Σε αυτόν τον δήμο τον καταγάλανο, ο ύμνος του ΕΑΜ ν’ ακούγεται στην πλατεία από τη Φιλαρμονική. Ντου δι μαθ, που λένε και στο Χάρβαρντ!
Το εν λόγω «μαθ», δεν είναι τίποτε άλλο από την εκτίμηση που τρέφουν οι Χαλανδραίοι και οι Χαλανδραίες στην ικανότητα του Σίμου να υπερασπίζεται τα συμφέροντά τους απέναντι στους κάθε λογής καρχαρίες. Στους μεγαλοεργολάβους, για παράδειγμα, που βλέπουν την συνοικία και τους πιάνει ακατάσχετη σιελόρροια. Αλήθειες να λέμε παιδιά, όλοι και όλες ξέρουμε ότι το Χαλάνδρι είναι ένα από τα τελευταία γκράντε φιλέτα της Αττικής και πολύς κόσμος θέλει να παίξει μπαλίτσα στην καμπούρα του. Εδώ, λοιπόν, είτε έχεις έναν δημοτικό άρχοντα που θέτει όρους στο παίγνιο προς όφελος του συνόλου (να το καταργήσει τελείως το παιχνίδι δεν γίνεται, μην βαυκαλίζεστε κουκλίτσες μου…), είτε αντιμετωπίζει τα μεγάλα συμφέροντα ως άλλο υπηρετικό προσωπικό. Ονόματα δε λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε, αλλά άμα βγείτε μια βόλτα στην Κηφισίας, ματάκια έχετε, πολλά θα δείτε!
Και είναι, επίσης, και η τοπική αγορά. Ενώ, ας πούμε, σε διπλανές συνοικίες το νταλαβεράκι εγκλωβίζεται σε θηριώδη μπούνκερ, στο Χαλάνδρι τα μαγαζιά και μαγαζάκια των ντόπιων πάνε από το καλό στο καλύτερο. Το αυτό και η νυχτερινή ζωή της συνοικίας, που παίρνει όλο το «χαρτί» από τις κοντινές περιοχές. Σκεφτείτε ότι τώρα που θα ολοκληρωθεί το καινούριο Δημαρχείο, θα διαθέτει και πάρκινγκ 5.000 τετραγωνικών μέτρων και είναι εύκολο να φαντασθεί κανείς ότι μια βόλτα στο Χαλανδράκι για σόπινγκ, καφέ και μασλάτι θα γίνει πιο εύκολη από ποτέ. Γεμίζοντας τις τσέπες των καταστηματαρχών, που δεν τους κόβω για κονσερβοκουτάδες. Την Κρίστη Αγαπητού, σίγουρα την βλέπανε και σκιρτούσε η καρδιά τους. Αλλά άμα σου κάνει τη δουλειά το κουμμούνι…
Ως εκ τούτου ύμνος του ΕΑΜ στο Χαλάνδρι και διαμαρτυρίες μηδέν. Ξυδάκι μόνο με το βυτίο σε εκείνα τα παρφέ πλάσματα, που απειλούσαν προεκλογικώς ότι θα βγάλουν τη γειτονιά από τις επιχορηγήσεις έτσι κι επανεξέλεγε τον Ρούσσο. Και καυτερή πιπεριά, για να μην ξεχνάνε ότι τα καουμποϊλίκια περνάνε αρκετές φορές, αλλά δεν περνάνε πάντα!
Υ.Γ. 1: Εννοείται ότι οι Συριζαίοι, τώρα που φαγώνονται σαν τα κουνάβια, βρήκαν αφορμή να πλακωθούν και για το αν ο Ρούσσος είναι πιο κοντά στη δείνα ή στην τάδε φράξια. Καλή χώνεψη τους εύχομαι και άμα βρεθούν Χαλάνδρι ας περάσουν από το μπαρ «Κάκτος» του Γιάννη, κερνάω τέιο…
Υ.Γ. 2: Όπως σημείωσε ο Σίμος Ρούσσος στα σόσιαλ για την 28η Οκτωβρίου στο Χαλάνδρι:
«Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, η παράταξη της κ. Αγαπητού απουσίασε επιδεικτικά από το δεύτερο μέρος του επίσημου εορτασμού, την κατάθεση στεφάνου στο μνημείο της Εθνικής Αντίστασης».
Υπουργικός δάκτυλος, αναμφίβολα…
Το εν λόγω «μαθ», δεν είναι τίποτε άλλο από την εκτίμηση που τρέφουν οι Χαλανδραίοι και οι Χαλανδραίες στην ικανότητα του Σίμου να υπερασπίζεται τα συμφέροντά τους απέναντι στους κάθε λογής καρχαρίες. Στους μεγαλοεργολάβους, για παράδειγμα, που βλέπουν την συνοικία και τους πιάνει ακατάσχετη σιελόρροια. Αλήθειες να λέμε παιδιά, όλοι και όλες ξέρουμε ότι το Χαλάνδρι είναι ένα από τα τελευταία γκράντε φιλέτα της Αττικής και πολύς κόσμος θέλει να παίξει μπαλίτσα στην καμπούρα του. Εδώ, λοιπόν, είτε έχεις έναν δημοτικό άρχοντα που θέτει όρους στο παίγνιο προς όφελος του συνόλου (να το καταργήσει τελείως το παιχνίδι δεν γίνεται, μην βαυκαλίζεστε κουκλίτσες μου…), είτε αντιμετωπίζει τα μεγάλα συμφέροντα ως άλλο υπηρετικό προσωπικό. Ονόματα δε λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε, αλλά άμα βγείτε μια βόλτα στην Κηφισίας, ματάκια έχετε, πολλά θα δείτε!
Και είναι, επίσης, και η τοπική αγορά. Ενώ, ας πούμε, σε διπλανές συνοικίες το νταλαβεράκι εγκλωβίζεται σε θηριώδη μπούνκερ, στο Χαλάνδρι τα μαγαζιά και μαγαζάκια των ντόπιων πάνε από το καλό στο καλύτερο. Το αυτό και η νυχτερινή ζωή της συνοικίας, που παίρνει όλο το «χαρτί» από τις κοντινές περιοχές. Σκεφτείτε ότι τώρα που θα ολοκληρωθεί το καινούριο Δημαρχείο, θα διαθέτει και πάρκινγκ 5.000 τετραγωνικών μέτρων και είναι εύκολο να φαντασθεί κανείς ότι μια βόλτα στο Χαλανδράκι για σόπινγκ, καφέ και μασλάτι θα γίνει πιο εύκολη από ποτέ. Γεμίζοντας τις τσέπες των καταστηματαρχών, που δεν τους κόβω για κονσερβοκουτάδες. Την Κρίστη Αγαπητού, σίγουρα την βλέπανε και σκιρτούσε η καρδιά τους. Αλλά άμα σου κάνει τη δουλειά το κουμμούνι…
Ως εκ τούτου ύμνος του ΕΑΜ στο Χαλάνδρι και διαμαρτυρίες μηδέν. Ξυδάκι μόνο με το βυτίο σε εκείνα τα παρφέ πλάσματα, που απειλούσαν προεκλογικώς ότι θα βγάλουν τη γειτονιά από τις επιχορηγήσεις έτσι κι επανεξέλεγε τον Ρούσσο. Και καυτερή πιπεριά, για να μην ξεχνάνε ότι τα καουμποϊλίκια περνάνε αρκετές φορές, αλλά δεν περνάνε πάντα!
Υ.Γ. 1: Εννοείται ότι οι Συριζαίοι, τώρα που φαγώνονται σαν τα κουνάβια, βρήκαν αφορμή να πλακωθούν και για το αν ο Ρούσσος είναι πιο κοντά στη δείνα ή στην τάδε φράξια. Καλή χώνεψη τους εύχομαι και άμα βρεθούν Χαλάνδρι ας περάσουν από το μπαρ «Κάκτος» του Γιάννη, κερνάω τέιο…
Υ.Γ. 2: Όπως σημείωσε ο Σίμος Ρούσσος στα σόσιαλ για την 28η Οκτωβρίου στο Χαλάνδρι:
«Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, η παράταξη της κ. Αγαπητού απουσίασε επιδεικτικά από το δεύτερο μέρος του επίσημου εορτασμού, την κατάθεση στεφάνου στο μνημείο της Εθνικής Αντίστασης».
Υπουργικός δάκτυλος, αναμφίβολα…
Χρήστος Ξανθάκης
