Πέθανε στα 53 του χρόνια ο Γιάννης Στεφανάκος ραδιοφωνικός παραγωγός του Kosmos 93.6 της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Ο Στεφανάκος από τους λάτρεις της τζαζ μουσικής δημιουργίας και σκηνής είχε ραντεβού με τους ακροατές του Kosmos και της τζαζ κάθε Σάββατο μεσημέρι στις 14.00 με την εκπομπή «Jour fixe». Προχθές ο αγαπητός σε όλους ραδιοφωνικός παραγωγός δεν πήρε τη θέση του πίσω από το μικρόφωνο στο στούντιο της ΕΡΑ.
«Τα πικάπ του παραδείσου περιμένουν την αγάπη του για τις μουσικές όλου του κόσμου, το απαλό του χιούμορ, τη γλύκα του, τη φινέτσα του, τις γνώσεις του. Και ήταν μόνο 53 ετών. Γιάννη μας, το “ζουρ φιξ” μας στο ραδιόφωνο του Kosmos 93,6 fm, συνεχίζεται», έγραψε στο facebook ο φίλος του, ραδιοφωνικός παραγωγός και βαθύς γνώστης της τζαζ, Ιλάν Σολομών.
Η ανάρτηση του KOSMOS Radio στο fb για τον θάνατο του ραδιοφωνικού παραγωγού:
"Είναι επώδυνος ο αποχαιρετισμός στον Γιάννη Στεφανάκο, τον ραδιοφωνικό παραγωγό του Kosmos, τον αγαπημένο συνάδελφο και φίλο, που η καρδιά του τον πρόδωσε προχθές Σάββατο, μια εβδομάδα πριν συμπληρώσει τα 57 του χρόνια. Είναι και αδιανόητος ένας τόσο πρόωρος αποχαιρετισμός…
Ο Γιάννης Στεφανάκος, ο “Prof” όπως τον αποκαλούσαν, ήταν ένας παραγωγός που πλούτιζε, με τις γνώσεις και την αγάπη που είχε για αναρίθμητα μουσικά είδη, τον ήχο του Kosmos. Με το Ζουρ Φιξ @ KOSMOS, το εβδομαδιαίο ραντεβού του με τους ακροατές. Με τα αφιερώματα που συχνά παρουσίαζε και επίσης συχνά πρότεινε στο Kosmos. Με την συμβολή του στο Kosmos Jazz που εγκαινιάστηκε μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα. Αλλά και με το χιούμορ του και με την αμεσότητα που αντιμετώπιζε όλους, συνεργάτες, παραγωγούς και τεχνικούς της Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ.
Η απίστευτη ευρυμάθειά του (δεν είναι υπερβολή ούτε σχήμα λόγου στην περίπτωση του Yiannis Stefanakos) πρόσφερε σε όλους μας κάτι που σπάνια συναντάς, όχι μόνο στο σημερινό ραδιόφωνο αλλά παντού: με τις ιδέες του άνοιγε διαρκώς παράθυρα που έδειχναν την βαθιά σχέση της μουσικής με την ίδια μας την ζωή και τα παράθυρα έβλεπαν σε δρόμους και σε ανοιχτές λεωφόρους που οδηγούσαν σε ωκεανούς γεμάτους ήχους και μελωδίες από κάθε γωνιά του κόσμου μας και εκείνος μέσα σ’ αυτό το ασύντακτο χάος πάντα θα έβρισκε και θα ανέσυρε την ουσία, αυτή που δίνει νόημα στην μουσική και στην ζωή μας, δηλαδή το συναίσθημα. Αυτό που κάνει τους ανθρώπους να έρχονται κοντά, να κάθονται στο ίδιο τραπέζι, να τσουγκρίζουν τα ποτήρια και να μοιράζονται τραγούδια και ιστορίες, να γελάνε και να κλαίνε αντάμα.
Με έναν λυγμό βαθύ αλλά και με την ανάμνηση του δικού του όμορφου γέλιου τον αποχαιρετούμε χωρίς να έχουμε ακόμα προλάβει να συνειδητοποιήσουμε πόσο θα λείψει σε όλους μας. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους δικούς του, στον αγαπημένο του γιο, τον Μιχάλη και την κυρα-Ζωγραφιά την μητέρα του, με το τραγούδι που έβαζε μόνο μια φορά τον χρόνο, ανελλιπώς όμως και πρώτο στην λίστα, στην Γιορτή της Μητέρας και της το αφιέρωνε: “N’na” (που θα πει «μαμά»), από τον Sory Kandia Kouyate.
"Είναι επώδυνος ο αποχαιρετισμός στον Γιάννη Στεφανάκο, τον ραδιοφωνικό παραγωγό του Kosmos, τον αγαπημένο συνάδελφο και φίλο, που η καρδιά του τον πρόδωσε προχθές Σάββατο, μια εβδομάδα πριν συμπληρώσει τα 57 του χρόνια. Είναι και αδιανόητος ένας τόσο πρόωρος αποχαιρετισμός…
Ο Γιάννης Στεφανάκος, ο “Prof” όπως τον αποκαλούσαν, ήταν ένας παραγωγός που πλούτιζε, με τις γνώσεις και την αγάπη που είχε για αναρίθμητα μουσικά είδη, τον ήχο του Kosmos. Με το Ζουρ Φιξ @ KOSMOS, το εβδομαδιαίο ραντεβού του με τους ακροατές. Με τα αφιερώματα που συχνά παρουσίαζε και επίσης συχνά πρότεινε στο Kosmos. Με την συμβολή του στο Kosmos Jazz που εγκαινιάστηκε μόλις λίγες ημέρες νωρίτερα. Αλλά και με το χιούμορ του και με την αμεσότητα που αντιμετώπιζε όλους, συνεργάτες, παραγωγούς και τεχνικούς της Ραδιοφωνίας της ΕΡΤ.
Η απίστευτη ευρυμάθειά του (δεν είναι υπερβολή ούτε σχήμα λόγου στην περίπτωση του Yiannis Stefanakos) πρόσφερε σε όλους μας κάτι που σπάνια συναντάς, όχι μόνο στο σημερινό ραδιόφωνο αλλά παντού: με τις ιδέες του άνοιγε διαρκώς παράθυρα που έδειχναν την βαθιά σχέση της μουσικής με την ίδια μας την ζωή και τα παράθυρα έβλεπαν σε δρόμους και σε ανοιχτές λεωφόρους που οδηγούσαν σε ωκεανούς γεμάτους ήχους και μελωδίες από κάθε γωνιά του κόσμου μας και εκείνος μέσα σ’ αυτό το ασύντακτο χάος πάντα θα έβρισκε και θα ανέσυρε την ουσία, αυτή που δίνει νόημα στην μουσική και στην ζωή μας, δηλαδή το συναίσθημα. Αυτό που κάνει τους ανθρώπους να έρχονται κοντά, να κάθονται στο ίδιο τραπέζι, να τσουγκρίζουν τα ποτήρια και να μοιράζονται τραγούδια και ιστορίες, να γελάνε και να κλαίνε αντάμα.
Με έναν λυγμό βαθύ αλλά και με την ανάμνηση του δικού του όμορφου γέλιου τον αποχαιρετούμε χωρίς να έχουμε ακόμα προλάβει να συνειδητοποιήσουμε πόσο θα λείψει σε όλους μας. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους δικούς του, στον αγαπημένο του γιο, τον Μιχάλη και την κυρα-Ζωγραφιά την μητέρα του, με το τραγούδι που έβαζε μόνο μια φορά τον χρόνο, ανελλιπώς όμως και πρώτο στην λίστα, στην Γιορτή της Μητέρας και της το αφιέρωνε: “N’na” (που θα πει «μαμά»), από τον Sory Kandia Kouyate.
Αντίο Γιάννη μας"