Οταν συζητούσα με τον Γιώργο Γραμματικάκη ήθελα να πιάσω τον χρόνο και να εφαρμόσω πάνω του όλες αυτές τις θεωρίες περί συστολής και διαστολής. Ποθούσα τα λεπτά να είναι μεγαλύτερα και οι ώρες να μην τελειώνουν ποτέ. Γιατί οι συζητήσεις με τον Γραμματικάκη έτειναν προς το άπειρο, στα βάθη του σύμπαντος ή στον μικρόκοσμο των φωτονίων.
Αρεσαν και στον ίδιο αυτές οι κουβέντες που πάντα κατέληγαν στα μεγάλα, στα αναπάντητα και στα υπαρξιακά. Και νομίζω ότι όσο μεγάλωνε, τόσο προσπαθούσε να δώσει θετική απάντηση στο ερώτημα για την ύπαρξη Θεού, αλλά και σκοπού στην ανθρώπινη παρουσία.
«Η ζωή δημιουργήθηκε επειδή κάποιος έπρεπε να παρατηρήσει το θαύμα του σύμπαντος» συνήθιζε να λέει. Αν τον πίεζες, θα σου έλεγε ότι δεν μπορεί να απαντήσει θετικά ή αρνητικά στο μεγάλο ερώτημα για το αν υπήρξε ένα ευφυής σχεδιασμός στο σύμπαν. «Νομίζω ότι ακόμα και αν εμφανιστεί μπροστά μας η απάντηση, δεν θα έχουμε την αντιληπτική ικανότητα για να την κατανοήσουμε. Είναι σαν να ζητάς από ένα έντομο να καταλάβει θεωρητική Φυσική».
Είναι αστείο, αλλά ο Γραμματικάκης δεν ξεκίνησε να γίνει Φυσικός. Ηθελε να μπει στο Πολυτεχνείο, στη Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών. Προσβλήθηκε όμως από ασιατική γρίπη και λιποθύμησε κατά την εξέταση του τελευταίου μαθήματος. Τότε ένας οικογενειακός φίλος του πρότεινε να σπουδάσει Φυσική καθώς εθεωρείτο η επιστήμη του μέλλοντος. Ο Γραμματικάκης ακολούθησε τη συμβουλή. Και έτσι ξεκίνησε το ταξίδι προς τα άστρα που πάντα οδηγεί στα βάθη της ψυχής.
Κάποτε τον ρώτησα τι του έμαθε η ζωή. «Μου έμαθε ότι τα διδάγματα της έρχονται πάντα καθυστερημένα και δεν έχεις χρόνο για να τα αξιοποιήσεις. Και δυστυχώς δεν υπάρχουν οι δεύτερες ευκαιρίες. Σε όλη μου τη ζωή ήθελα να μάθω ένα μουσικό όργανο και δεν το έκανα. Τώρα θα ήταν μια συντροφιά απέναντι στους φόβους που φέρνει το γήρας».
Ξέρω ότι πολλά από όσα λέγονται με ύφος νεκρολογίας υπηρετούν γνωστά κλισέ. Ομως τι άλλο θα μπορούσες να πεις για τον Γραμματικάκη; Ναι, ήταν ένας γλυκός άνθρωπος, πράος και σοφός που ήθελε να αφήσει ένα χρήσιμο αποτύπωμα με το πέρασμα του από τη ζωή. Για αυτό και έγινε δάσκαλος της γνώσης και φρόντισε, με τα βιβλία του, να τη μεταφέρει, βατή και εκλαϊκευμένη, σε μας τους αδαείς. Για να δούμε τον λαμπρό, κατάφωτο γαλαξία, μέσα από τα γλυκά του μάτια.