Μια παλιά ιστορία που επιστρέφει

Σιγά που δεν θα έβρισκαν θέμα στον ΣΥΡΙΖΑ για να τσακωθούν παρά την ευχάριστη έκπληξη που προέκυψε από τον δεύτερο γύρο των εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Τούτη τη φορά όμως δεν πρόκειται για τρίχα, δηλαδή για ασήμαντες λεπτομέρειες, αλλά για τριχιά, δηλαδή για την ταυτότητα του κόμματος. Είναι το ζήτημα της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ. Καθόλου εύκολο θέμα. Προσφέρεται για διχασμό. Και στο παρελθόν είχε απασχολήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Οποιες προσπάθειες έκανε ο Αλ. Τσίπρας για να βρει τρόπο επικοινωνίας με το ΠΑΣΟΚ απέτυχαν:

• Είτε γιατί παράγοντες του κόμματός του δεν τις έβλεπαν με καλό μάτι και τις σαμποτάριζαν γιατί θεωρούσαν ότι το ΠΑΣΟΚ πνέει τα λοίσθια και δεν υπάρχει λόγος για επαφές με ένα κόμμα που πηγαίνει προς εξαφάνιση. Ακόμη και με τις μετακινήσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ενθουσιάζονταν. Φοβούνταν ότι επιχειρείται η… άλωση του ΣΥΡΙΖΑ διά του εισοδισμού. Ηθελαν τις ψήφους των πολιτών που ήταν με το ΠΑΣΟΚ επί πολλά χρόνια, όχι όμως και τα στελέχη του κόμματος.
• Είτε γιατί το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, που είχε προσβληθεί από τον ιό του μικρομεγαλισμού, φαντασιωνόταν την επιστροφή του σε ρόλο καθοδηγητή της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης και εφάρμοζε γραμμή ίσων αποστάσεων. Δεν είχαν χωνέψει στη Χαριλάου Τρικούπη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε λίγα χρόνια έγινε ΠΑΣΟΚ ως προς το εκλογικό μέγεθος. Τρόμαξαν όταν κινδύνεψαν να μείνουν εκτός Βουλής, συνήλθαν όμως όταν άρχισαν να σταθεροποιούνται και άρχισαν να φλερτάρουν με την ιδέα ότι μπορούν να γίνουν ξανά το κόμμα-κορμός της λεγόμενης δημοκρατικής παράταξης.

Βάζουν στόχο να πάρουν πάλι τα πρωτεία ποντάροντας στην κρίση που ταλαιπωρεί τον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύουν ότι μπορούν. Φαίνεται από τις δηλώσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ που είναι στο περιβάλλον του προέδρου Νίκου Ανδρουλάκη. Κοντολογίς, στην Κουμουνδούρου ήθελαν τη συνεργασία με κόμμα-κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και στη Χαριλάου Τρικούπη σήμερα θέλουν, κι ας μη το λένε ακόμη, τη συνεργασία με κόμμα-κορμό το ΠΑΣΟΚ.

Τα εναρκτήρια λακτίσματα για αυτή την υπόθεση ήρθαν από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Ο νέος πρόεδρός του Στέφανος Κασσελάκης το βράδυ της Κυριακής δεν έκρυψε τον ενθουσιασμό του για το αποτέλεσμα και έβγαλε ορισμένα πολιτικά συμπεράσματα: 

«Να τι κάνει ο προοδευτικός κόσμος όταν ενώνεται. Διώχνει γόνους, ημετέρους, διεφθαρμένους. Είναι η πρώτη μεγάλη ρωγμή του καθεστώτος Μητσοτάκη». 

Οπότε; Δικαιούται κάποιος να ισχυριστεί ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει στο μυαλό του τη συνεργασία σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο ώστε ο προοδευτικός κόσμος να δώσει τις μάχες ενωμένος για να διώξει το σύστημα Μητσοτάκη. Προφανώς ο κ. Κασσελάκης όταν μιλάει για προοδευτικό κόσμο δεν εννοεί ούτε το ΚΚΕ ούτε τα σχήματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς. Προφανώς ο κ. Κασσελάκης απευθύνεται στο ΠΑΣΟΚ.

Ο Χρήστος Σπίρτζης πλειοδότησε: «Ηρθε το πλήρωμα του χρόνου ώστε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσουν κοινό μέτωπο, να βρουν την ελάχιστη πολιτική συμφωνία που θα τους επιτρέψει τη συμπόρευση». 

Ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ που προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ χαρακτήρισε το αποτέλεσμα ως «το πρώτο βήμα για τη συγκρότηση μιας μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας προοδευτικής κατεύθυνσης».

Την ίδια μέρα είχαμε την απάντηση της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Ο πρώην υπουργός Πάνος Σκουρλέτης σημείωσε πως άλλο «η συγκρότηση αριστερών και προοδευτικών συμμαχιών και άλλο η συγχώνευση και μετάλλαξη της Αριστεράς σε έναν ενιαίο φορέα με την Κεντροαριστερά. Απέναντι σ’ αυτή την άποψη είμαι εντελώς αντίθετος».

Τώρα αρχίζει η συζήτηση. Πού θα καταλήξει; Ποιος ξέρει. Πάντως και στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν τη συνεργασία. Και στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν δυνάμεις που θα πολεμήσουν αυτήν την ιδέα.

Τάσος Παππάς

Εφημερίδα των Συντακτών (18.10.2023)