Αλήθειες να λέμε παιδιά και να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας:
Όπως στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας έγειρε η παλάντζα προς τα αριστερά, έτσι και στις αρχές της τρέχουσας πήρε δεξιά κλίση!
Αιτίες υπάρχουν πολλές, με πρώτη απ’ όλες την πανδημία, αλλά μην κάτσουμε να το ψειρίσουμε. Σημασία έχει ότι η συντηρητικοποίηση είναι υπαρκτή και εκφράσθηκε πολλάκις σε πολιτικό επίπεδο. Και στον περασμένο Μάiο και στον περασμένο Ιούνιο και στις 8 Οκτωβρίου, τι να λέμε τώρα. Να κλαίμε τη μοίρα μας, να βγάζουμε χαζό τον κόσμο ή να τα ρίχνουμε όλα στην τηλεόραση; Αυτά είναι για τα παιδάκια, εντός και εκτός του κομματικού σωλήνα…
Τα οποία παιδάκια του κομματικού σωλήνα, αδυνατούν να καταλάβουν από το βράδυ της Κυριακής ότι τα εντυπωσιακά αποτελέσματα του δεύτερου γύρου στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές οφείλονται κατά κύριο λόγο (κατά κύριο λόγο λέω και αφήστε το Χαλάνδρι απόξω κύριε Άδωνι) στο γεγονός ότι ουκ ολίγοι δεξιοί ψηφοφόροι γύρισαν την πλάτη στους γαλάζιους υποψήφιους. Μαζί με κάποιους κεντρώους, βέβαια, που αφού τιμώρησαν τον πάλαι ποτέ αγαπημένο τους ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισαν να ρίξουν ένα φαπίδι και στη ΝΔ!
Και πάμε να το σπάσω σε πενηνταράκια, για να μην παραπονιέστε. Χρόνια ατελείωτα γράφω ότι σέβομαι τους δεξιούς εκείνους που πιστεύουν σε κάποια πράγματα. Στο Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια ας πούμε, από το οποίο εγώ κρατάω μόνο το Πατρίς αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας. Το θέμα είναι ότι ένας άνθρωπος που πιστεύει σε ιδέες (σε αντίθεση με τους φιλελέδες που πιστεύουν μόνο στο χρήμα…), κάποια στιγμή θα το πει το «μπάστα κοζί». Και θα ενεργήσει αναλόγως, είτε με την ψήφο του είτε με την αποχή του. Γιατί την δυσαρέσκειά τους αυτή τη φορά οι δεξιοί ψηφοφόροι δεν την έδειξαν όπως στο δημοψήφισμα του 2015 με τα κουκιά τους (σας είχα γράψει τότε ότι αυτοί το έκριναν), αλλά με την απόφασή τους να μείνουν μακριά από τις κάλπες…
Αν πήγαιναν ως το παραβάν, θα έπρεπε να τη ρίξουν την ψήφο στον εκλεκτό του κόμματος –δεν μπορείς να κάνεις πίσω, αν φτάσεις ως εκεί. Οπότε μείνανε σπίτια τους, πήγανε βόλτα με το τουτού, αράξανε στον ήλιο για ουζάκια (είχε έναν ήλιο την Κυριακή, μπουκιά και συγχώριο!) και δεν πλησιάσανε ούτε στα εκατό μέτρα τα εκλογικά τμήματα. Από μακριά και αγαπημένοι και όταν να παραδεχθείτε και να διορθώσετε τα λάθη σας μπορεί και να τα ξαναπούμε…
Και οι κεντρώοι; Οι κεντρώοι, λοιπόν, τα είχανε πάρει κρανίο με τον ΣΥΡΙΖΑ, που διόλου δεν τη φρόντισε (γλυκά το λέω) τη μεσαία τάξη. Και τον αποδοκίμασαν και τον τιμώρησαν και τον έφεραν σε κατάσταση ούτε ένα βατ ενέργεια να μην έχει. Και ύστερα πιάσανε δουλειά με τη Νέα Δημοκρατία. Ορίστε ρε φίλε, σας ψηφίσαμε και μια και δυο και τρεις φορές. Και τι καταφέρατε, εκτός από τη σωστή διαχείριση στο πρώτο εξάμηνο της πανδημίας; Τα Τέμπη; Τις πυρκαγιές; Τις πλημμύρες; Ή μήπως την ακρίβεια, που μας έχει κάνει να πληρώνουμε τη φέτα δεκαπέντε ευρώ το κιλό και το ελαιόλαδο δεκαπέντε ευρώ το λίτρο; Τι δηλαδή, επειδή πουλήσαμε τεχνολογία στους Γιαπωνέζους και δοξάζουν τον Πιερρακάκη στην Άπω Ανατολή, θα παίρνετε συγχωροχάρτι μια ζωή; Δαγκώστε λίγο πιπεριά για την ώρα και (πάμε ακόμη μία!) όταν να παραδεχθείτε και να διορθώσετε τα λάθη σας μπορεί και να τα ξαναπούμε. Ενδέχεται…
Υ.Γ.: Ειδικά με τα καουμποϊλίκια του τύπου «θα σας κόψουμε τα ΕΣΠΑ» και «θα σας καθυστερήσουμε τις αποζημιώσεις», οι κεντρώοι έβγαλαν πολλές καντήλες. Το αφεντικό το έμαθε και το κατάλαβε. Για να δούμε αν θα επιδείξει την ίδια ευελιξία που επέδειξε παλαιότερα.
Χρήστος Ξανθάκης
Voices / newpost