«Μονίμως άκουγα, τέσσερα χρόνια τώρα, να κερδίσουμε τον Μητσοτάκη. Να φύγει ο Μητσοτάκης. Για να ’ρθει ποιος;». Πατέρας της φράσης αυτής, που πέπρωται να μείνει στην ιστορία της σεμνότητας, είναι ο Μητσοτάκης. Και την εκφώνησε στην ίδια συνέντευξη στον Νίκο Χατζηνικολάου στην οποία μας ενημέρωσε και ότι η αλαζονεία είναι αρρώστια, που τους κόστισε στις τελευταίες εκλογές. Άρα μπορούμε να συμπεράνουμε -τα ευκόλως εννοούμενα...- ότι όποιος υποκύπτει σε αυτή, όπως ας πούμε ο Άδωνης ή ο Αυγενάκης, είναι άρρωστος.
Ο ίδιος ο Μητσοτάκης, βέβαια, είναι υγιής. Το έχει πιστέψει τόσο βαθιά μέσα του ότι έχει τέτοια και τόσα αντισώματα στην αλαζονεία, ώστε να μπορεί να εξηγεί γιατί είναι αναντικατάστατος. Ο ίδιος για τον εαυτό του! Ούτε οι αλαζόνες και οι εκβιαστές που φτύνει μετεκλογικά, ενώ ανέχτηκε προεκλογικά. Ούτε ο ανεψιός και το σόι του. Ούτε ο βασιλιάς ήλιος, που λέει ο λόγος. Ο Μητσοτάκης δηλώνει για τον Μητσοτάκη πόσο σπουδαίος, μεγάλος, εμπνευσμένος ή ό,τι άλλο προσφέρει για τους σεμνούς η ελληνική γλώσσα όταν μιλούν για τον εαυτό τους.
Από την άλλη όμως, αν σκαλίσουμε λίγο την αλαζονεία του ανδρός, θα δούμε ότι όσο κι αν την έχει εκ φύσεως, εκ πατρός, εξ οικογενειακής παράδοσης, εκ κοράκων και κολάκων, την καλλιεργούν κάπως και οι αντίπαλοί του. Δεν τη φυτεύουν, για να θυμηθούμε μια τελευταία ατάκα, αλλά την ποτίζουν και τη λιπαίνουν. Οι του ΣΥΡΙΖΑ πρώτα-πρώτα, για να μιλήσουμε για τα καθ’ ημάς. Που κινούνται τελευταία μεταξύ κρίσης και διάσπασης, γκρίνιας και απειλών, διαφωνιών και αναμέτρησης, μαχητικής απαισιοδοξίας και ανάλαφρης αισιοδοξίας.
Ετσι μπορεί να λοιδορεί την αξιωματική αντιπολίτευση ότι παλεύει να αποφύγει την «εξαέρωση». Αυτό είπε εν τη ρύμη του μεγαλείου του στον Χατζηνικολάου για όσα συμβαίνουν στα ρετιρέ και στους ορόφους του ΣΥΡΙΖΑ, αποκαλύπτοντας τους μύχιους πόθους του ίδιου, της εκλεκτής πελατείας των απευθείας αναθέσεων, των χορηγών, των ταγών και της βαλκανικής μας επιχειρηματικότητας. Όσων γενικώς στηρίζει και όσων τον στηρίζουν. Και στα αφτιά τους ηχεί ως καθησυχαστικό νανούρισμα η οχλαγωγία της Κουμουνδούρου: Εξαέρωση!
Εδώ πια δεν είναι θέμα πολιτικής σκέψης, προβληματισμού, ιδεών. Είναι θέμα ακοής. Ακούει κανείς εκεί πάνω;
Θανάσης Καρτερός
ΑΥΓΗ (20.10.2023)