«Ο ΣΥΡΙΖΑ στο τίποτα, η Δημοκρατία στο πουθενά», τιτλοφορείται το άρθρο στα «Νέα» του περιβόητου καθηγητή Μαραντζίδη. Φυσικά, σε αυτό επιτίθεται με βαρείς χαρακτηρισμούς στον Στέφανο Κασσελάκη, αλλά αυτό είναι δικό του θέμα. Με την Έφη Αχτσιόγλου ήταν ο άνθρωπος, την καμπάνια της διηύθυνε, έχει κάθε δικαίωμα να τα βάλει με τον Κασσελάκη, να αρθρογραφήσει εναντίον του, ακόμα και να βάλει τη φωτογραφία του στον τοίχο του σπιτιού του και να της πετάει βελάκια. Κι ο Ξέρξης μαστίγωνε τη θάλασσα…
Το πρόβλημα ξεκινά από το σημείο στο οποίο ο καθηγητής χάνει κάθε μέτρο και κάθε σεβασμό, και κατηγορεί τον Αλέξη Τσίπρα για το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών του ΣΥΡΙΖΑ! Γράφει συγκεκριμένα:
«Ο Αλέξης Τσίπρας θα θλίβεται».
Ξέρει, δηλαδή, ο καθηγητής από πρώτο χέρι (γέλια) ότι ο Τσίπρας ήθελε Αχτσιόγλου, του βγήκε Κασσελάκης και τώρα θα κλαίει.
«Δυστυχώς για τον ίδιο, θα μείνει στην Ιστορία για την αδυναμία του να προβάλει οποιαδήποτε αντίσταση».
Προσέξτε! Ο Τσίπρας δεν θα μείνει στην Ιστορία επειδή ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός της Αριστεράς στην Ευρώπη. Ούτε επειδή έβγαλε τη χώρα του από τα μνημόνια. Ούτε επειδή έκανε τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ούτε επειδή ήταν ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που φεύγοντας άφησε γεμάτα ταμεία. Στο μυαλό του κυρίου Μαραντζίδη, ο Τσίπρας θα μείνει στην Ιστορία επειδή δεν εμπόδισε τη νίκη Κασσελάκη για να βγει η Αχτσιόγλου, της οποίας campaigner ήταν ο ίδιος!
Στη συνέχεια, προτείνει στον Αλέξη Τσίπρα να γράψει βιβλίο με τίτλο «Πώς μου έκλεψαν το κόμμα μέσα από τα χέρια».
Είμαστε σίγουροι ότι ξέρουμε όλοι ποιος είναι ο κ. Μαραντζίδης;
- Είναι ο επικοινωνιολόγος τον οποίο εμπιστεύθηκε ο Τσίπρας μετά τη συντριβή των πρώτων εκλογών.
- Είναι ο επικοινωνιολόγος που παρέλαβε 20,1% και μέσα σε ένα μήνα το έκανε 17,8%, με τη δεύτερη στη σειρά καταστροφική, φοβική, αμυντική, εντελώς λανθασμένη καμπάνια, της οποίας ηγήθηκε.
- Μοιραίος. Γιατί αν το 20% γινόταν έστω 22%, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Και υπήρχαν τρόποι να συμβεί: Μία καμπάνια ακριβώς αντίθετη από αυτή που σχεδίασε εκείνος, θεοποιώντας τα αμφιβόλου ποιότητας focus group σε ένα κόμμα της αντισυστημικής Αριστεράς και του ενστίκτου.
- Είναι ο καθηγητής που επειδή κατέστρεψε τόσο καλά τον Τσίπρα, τον διάλεξε και η Αχτσιόγλου για να καταστρέψει κι εκείνη.
- Είναι ο επικοινωνιολόγος που μετέτρεψε μία δυναμική νέα γυναίκα σε παλαιοκομματική, επιθετική φιγούρα, που ανέδιδε το άρωμα μίας εξουσιομανίας την οποία ως τότε δεν είχε ή τουλάχιστον δεν έδειχνε να έχει.
Ο Μαραντζίδης δεν είναι ο Μαραντζίδης. Είναι το σύμβολο… δέκα μικρών Μαραντζίδηδων που ήταν γύρω από τον Τσίπρα και μετά γύρω από την Αχτσιόγλου. Που συμβούλευαν τον Τσίπρα και μετά την Αχτσιόγλου. Που κατέστρεψαν εκλογικά τον Τσίπρα και μετά την Αχτσιόγλου. Είναι ο συμβολισμός της αποτυχίας.
Γιατί και πριν από τις εκλογές του Μαΐου του 2023, όταν ο Μαραντζίδης δεν είχε φανεί στον ορίζοντα, οι μικροί Μαραντζίδηδες ήταν εκεί, φωτεινοί παντογνώστες, να τα κάνουν όλα λάθος σε πολιτική στρατηγική και επικοινωνία.
Οι μικροί Μαραντζήδηδες ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2019 μέχρι και πριν από μία εβδομάδα. Αμετροεπείς, ξερόλες, αλαζόνες, τραγικά αναποτελεσματικοί σε ό,τι ανέλαβαν.
Λένε ότι η καμπάνια Κασσελάκη θα διδάσκεται στα πανεπιστήμια παγκοσμίως. Θα έλεγα ότι αυτό που πρέπει να διδάσκεται είναι πώς μια χούφτα εθελοντές νίκησαν τον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ υπό την επικοινωνιακή μπαγκέτα του Μαρατζίδη.
Με ποιον τρόπο; Ακούγοντας τι ζητάει η κοινωνία αντί να τη μαλώνουν με υψωμένο το δάχτυλο.
Γιατί και πριν από τις εκλογές του Μαΐου του 2023, όταν ο Μαραντζίδης δεν είχε φανεί στον ορίζοντα, οι μικροί Μαραντζίδηδες ήταν εκεί, φωτεινοί παντογνώστες, να τα κάνουν όλα λάθος σε πολιτική στρατηγική και επικοινωνία.
Οι μικροί Μαραντζήδηδες ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2019 μέχρι και πριν από μία εβδομάδα. Αμετροεπείς, ξερόλες, αλαζόνες, τραγικά αναποτελεσματικοί σε ό,τι ανέλαβαν.
Λένε ότι η καμπάνια Κασσελάκη θα διδάσκεται στα πανεπιστήμια παγκοσμίως. Θα έλεγα ότι αυτό που πρέπει να διδάσκεται είναι πώς μια χούφτα εθελοντές νίκησαν τον κομματικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ υπό την επικοινωνιακή μπαγκέτα του Μαρατζίδη.
Με ποιον τρόπο; Ακούγοντας τι ζητάει η κοινωνία αντί να τη μαλώνουν με υψωμένο το δάχτυλο.