Πάνε και οι αυτοδιοικητικές εκλογές! Τελειώσαμε με εκπλήξεις και μηνύματα με τις δεύτερες κάλπες και επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι ο μεγάλος χαμένος του δεύτερου γύρου ήταν ο κύριος Άδωνις Γεωργιάδης. Ο «νταής» που δεν τρόμαξε τελικά τους Χαλανδριώτες.
Ο υπουργός που την ενδιάμεση εβδομάδα, μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου, ως βασιλικότερος του Βασιλέως ξεπέρασε κάθε όριο σύγχρονης δημοκρατικής διακυβέρνησης προκειμένου να στηρίξει την κομματική υποψηφιότητα για τον Δήμο Χαλανδρίου.
Έτσι λοιπόν είδαμε έναν υπουργό να μετατρέπεται σε νταή που με απειλές προσπαθεί να πετύχει το σκοπό του.
Πρώτα είχαμε τα χρήματα από το ΕΣΠΑ, και μετά τις απειλές. Και μετά το κράξιμο κάτι μισόλογα ότι δεν καταλάβαμε – γιατί άλλωστε πάντα οι ακροατές φταίνε όταν οι πολιτικοί λένε την παρόλα τους και προσπαθούν μετά να τη μαζέψουν.
Η επικράτηση του κυρίου Ρούσου, νυν Δημάρχου, ήταν το μεγαλύτερο πολιτικό ράπισμα σε μια νοοτροπία που θυμίζει μαυρόασπρο ελληνικό σινεμά, με τους κομματάρχες και τις λούμπεν φάτσες που πούλαγαν αγριάδα στην καλλίπυγο πρωταγωνίστρια.
Δυστυχώς οι πολιτικοί «νταήδες», συντηρούνται στην πολιτική μας σκηνή γιατί έχουν ακροατήριο – όμοιος ομοίω κλπ – γιατί τους προβάλλουν τα μέσα χωρίς έλεγχο αλλά ως χαριτωμένες γραφικότητες με εξασφαλισμένη τηλεθέαση και γιατί τελικά υπάρχει μια γενικευμένη ανοχή σε τέτοιες συμπεριφορές.
Η επιλογή των Χαλανδριωτών ήταν ένα φράγμα απέναντι στον εκφοβισμό. Και μόνο όλοι μαζί, αντιδρώντας, χωρίς φόβο μπορούμε, μάλλον λέω αισιόδοξα, να βάλουμε τους κατά καιρούς «νταήδες» στην άκρη και να πορευτούμε!
Δεν έχω ελπίδες ότι πάθημα θα γίνει μάθημα. Είπαμε είμαι αισιόδοξος αλλά όχι – εντελώς – αιθεροβάμων!
Γιάννης Καφάτος / Viewtag