Aλλοι έτριβαν τα μάτια τους κι άλλοι τραβούσαν τα μαλλιά τους. Από πού ξεφύτρωσαν κοντά 150.000 άνθρωποι αυτή την όμορφη Κυριακή του Σεπτέμβρη και στήθηκαν στις ουρές για να ψηφίσουν στις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ; Όταν αναλυτές και τοκιστές της ήττας περίμεναν ένα κλάσμα της συμμετοχής που προέκυψε; Γιατί το είχαν το ζήτημα κλείσει, ο ΣΥΡΙΖΑ τελείωσε, ο Τσίπρας βγήκε από τη μέση, και πάμε παρακάτω. Όπου παρακάτω η παιδική χαρά μιας αντιπολίτευσης που πλάθει κουλουράκια με τα δυο χεράκια γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απασχολημένος με τα δικά του, ενώ ο Μητσοτάκης ρημάζει τη χώρα.
Εγινε όμως κι έχει καταγραφεί. Και το μήνυμα δεν είναι τοξικό, μεταπολιτικό, αντιπολιτικό, κασσελακικό, αντικασσελακικό ή ό,τι άλλο ακούγεται και γράφεται από βιαστικές, στραβωμένες από ποδοσφαιρικού τύπου οπαδισμό, ή απλώς ανόητες πέννες. Πρόκειται για τη μεγάλη επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ - αυτό έγινε μπροστά στα μάτια μας. Για το come back -και τι come back!- του τελειωμένου. Ή, με μια αυθαίρετη μεταφορά των στίχων του Δ. Τσακνή, που γράφτηκαν για μια άλλη περίσταση αλλά ταιριάζουν και είναι άκρως πολιτικοί: «Κουφάλες, δεν ξοφλήσαμε! Τα όνειρα των εραστών δεν σβήνουν».
Προφανώς έπαιξαν ρόλο τα πρόσωπα των υποψηφίων, οι θέσεις και οι προθέσεις τους, η εικόνα τους - αντίθετη, αλλά και συμπληρωματική για την προσέλκυση του μεγάλου κόσμου που πιπιλούσε ως τώρα την εκλογική ήττα. Έπαιξαν ρόλο οι αντιπαλότητες, που τόσο γοητεύουν πάντα τους μύστες της Αριστεράς. Η πρόθεση τιμωρίας, υπεράσπισης των αρχών και του κόμματος από φανταστικές ή πραγματικές απειλές, και βέβαια η μόνιμη στον χώρο διάθεση ανανέωσης. Αλλά ας μην έχουμε αυταπάτες. Αυτό που πρώτα και κύρια σήκωσε τον κόσμο από τον καναπέ και την ξαπλώστρα είναι ο Μητσοτάκης.
Ο Μητσοτάκης, μάλιστα. Η καταστροφή που συντελείται με τη δική του υπογραφή. Μια κόκκινη γραμμή από 150.000 ανθρώπους: Φτάνει πια! Κι αυτό το «φτάνει πια» τραβάει από το μανίκι τον όλο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλάξτε, οργανωθείτε, ανασκουμπωθείτε και βγείτε στα πλημμυρισμένα και στα καμένα της οργής. Μια ψήφος εμπιστοσύνης και μια απαίτηση στον ΣΥΡΙΖΑ - περί αυτού πρόκειται. Και μην διανοηθεί κανείς να την πετάξει στα σκουπίδια του εγωισμού του τη βδομάδα που τρέχει.
Θανάσης Καρτερός
Αυγή (19.9.2023)