Έχω ξαναγράψει ότι τον κο Κασσελάκη θα τον έβλεπα ως δήμαρχο Αθηνών, ακόμα και ως αρχηγό ενός κεντρώου ή και κεντροδεξιού κόμματος με την προϋπόθεση ότι θα έχει ένα πανίσχυρο επιτελείο δίπλα του.
Αλλά το «ο Κασσελάκης αριστερός» και πρόεδρος της σύγχρονης αριστεράς, που θα μάθει πολιτική στου κασίδη το κεφάλι και που μαζί με τον «πολακισμό» θα φέρουν το καινούργιο στην αριστερά που όντως το χρειάζεται, μου είναι εντελώς αδιανόητο και μόνο ως ανέκδοτο μπορώ να το εκλάβω.-(τελεία και παύλα)
Πώς φτάσαμε ως εδώ; Φυσικά ο μόνος που δεν φταίει είναι ο Κασσελάκης. Αυτό λοιπόν που χρειάζεται πια, δεν είναι μια επίπλαστη «ενότητα» σε επίπεδο στελεχών και βουλευτών, που θα τα κρύψει όλα κάτω απ το χαλί, όταν η βάση είναι ήδη βαθιά διασπασμένη. Χρειάζεται αυτό που λέει ένας σπουδαίος επιστήμονας και διανοούμενος ο Ξενοφών Κοντιάδης:
«Όταν η Φάρλι μοιάζει πιο αναγνωρίσιμη από τον Φίλη, όταν οι έμφυλες ταυτότητες (που δεν υποτιμώ καθόλου) έγιναν προτεραιότητα στην Αριστερά σε σχέση με κλιματική αλλαγή, εργασιακή επισφάλεια και φτώχεια, όταν ένας παγκοσμίως άγνωστος χωρίς σοβαρή πολιτική κουλτούρα είναι έτοιμος να εκλεγεί μέσα σε 20 μέρες ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τότε οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι ο κόσμος που (νομίζαμε ότι) γνωρίζουμε δεν υπάρχει πια και θα πρέπει να αναστοχαστούμε για τα βασικά από την αρχή».
Ουσιαστικός αναστοχασμός λοιπόν από την αρχή για τα βασικά, για όλους και για όλα και πρωτίστως για τον εαυτό μας, φυσικό ή ψηφιακό. Τουλάχιστον η δική μου στάση αυτή είναι και σε αυτήν την κατεύθυνση θα προσπαθήσω να προσφέρω ό,τι μπορώ.. Ήδη το βιβλίο μου «χειραγωγική ελευθερία» που κυκλοφόρησε πρόσφατα, ανατρέπει ουσιαστικά, χωρίς να έχει σχέση με τα κόμματα, πολλά γνωστά, ιερά, καθιερωμένα και «κανονικά»...
