Ο κυνισμός της κυβέρνησης απέναντι στην ανεξέλεγκτη ακρίβεια, που έχει απογειώσει τις τιμές των βασικών νωπών εποχικών προϊόντων, συμπυκνώνεται στην απόφασή της να κόψει μετά τον Οκτώβριο ακόμη και το πενιχρό επίδομα των 20-40 ευρώ, το market pass.
Ο Κωστής Χατζηδάκης, επιβεβαιώνοντας τη φήμη του υπουργού «ειδικών αποστολών», κήρυξε το τέλος του «φιλοδωρήματος», στο όνομα της τεράστιας καταστροφής που έχει συντελεστεί από τις πλημμύρες και την κρατική παραλυσία στη Θεσσαλία.
Ελάχιστα εκατομμύρια επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό για την κάλυψη αυτού του επιδόματος, που θα επέτρεπε στα φτωχότερα νοικοκυριά να αγοράσουν δυο-τρία μπουκάλια λάδι, να βάλουν λίγα φρούτα και λαχανικά στο τραπέζι. Ακόμη κι αυτά τα λίγα εκατομμύρια κόβονται.
Η κυβέρνηση, που αρνείται να αντιμετωπίσει την αισχροκέρδεια στις τιμές της τομάτας, του αγγουριού, του μήλου, του ροδάκινου, του αχλαδιού, που συγκομίζονται αυτή την εποχή, πρωτοστατεί σε μια πολύ χειρότερη πολιτική και ηθική αισχροκέρδεια εις βάρος του συνόλου των πολιτών.
Στην ουσία, ασκεί έναν αισχρό ηθικό και ψυχολογικό εκβιασμό στην κοινωνία: «Μη διαμαρτύρεστε για τις τιμές, δείτε τι περνάνε οι πλημμυρόπληκτοι της Θεσσαλίας». Και ετοιμάζεται να κλιμακώσει αυτόν τον εκβιασμό, διά στόματος Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη αύριο, προαναγγέλλοντας την επιβολή «τέλους φυσικών καταστροφών».
Από την άποψη αυτή ελάχιστα διαφέρει ο κυβερνητικός θίασος από τους μαυραγορίτες -κυριολεκτικά και μεταφορικά- που θέλουν να κάνουν την κρίση ευκαιρία. Και με πρόσχημα την καταστροφή της παραγωγής στον Θεσσαλικό Κάμπο απογειώνουν τις τιμές σε προϊόντα που βρίσκονται σε αφθονία αυτή την εποχή σε χωράφια, μποστάνια και θερμοκήπια.
Απέναντι στο φαινόμενο της αισχροκέρδειας, που υπήρχε πολύ πριν από την καταστροφή στη Θεσσαλία, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ρίξει λευκή πετσέτα. Πέρα από επικοινωνιακού χαρακτήρα κινήσεις -όπως το πλαφόν τιμής στα νερά, που στην πραγματικότητα οδηγεί όλες τις τιμές προς τα πάνω- είναι θεατής ενός οργίου κερδοσκοπίας που έχει οδηγήσει ταπεινά προϊόντα, όπως το αγγούρι και την τομάτα, ακόμη και σε διπλασιασμό τιμής σε σχέση με πέρσι.
Είναι θλιβερό ακόμη και το απλούστερο έδεσμα του φτωχού, μια απλή χωριάτικη σαλάτα, ένα ταψί γεμιστά ή ένα μπριάμ να έχει πια κόστος απαγορευτικό για εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά. Και την ίδια στιγμή η κυβέρνηση να ενσπείρει στους στερημένους ενοχή και να τους ζητάει να βάλουν πλάτη. Αυτό είναι ο ορισμός του πολιτικού μαυραγοριτισμού.
