Αλήθειες να λέμε παιδιά και να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας: Άνευ συγκλονιστικού απροόπτου, την έχει εξασφαλισμένη τη δεύτερη θητεία στο δήμο της Αθήνας ο Κώστας Μπακογιάννης.Δηλαδή, ακόμη και με φανέλα, κασκολάρα και σημαία του Ολυμπιακού να σκάσει μύτη (μέγα αμάρτημα!), πάλι κουτσά στραβά θα την πάρει τη δημαρχία. Ίσως και από την πρώτη Κυριακή, αν συνεχίσουν οι προοδευτικοί αντίπαλοί του να βάζουν τα χεράκια τους και να βγάζουν τα ματάκια τους…
Βλέπε τις συνεντεύξεις των Κώστα Ζαχαριάδη και Χάρη Δούκα στο «Βήμα» της περασμένης Κυριακής, όπου (υποτίθεται ότι) έδωσαν το στίγμα τους ενόψει έναρξης του προεκλογικού αγώνα.
Υπενθυμίζω ότι ο πρώτος τυγχάνει υποστήριξης από τον ΣΥΡΙΖΑ και ο δεύτερος από το ΠΑΣΟΚ, καθότι τα δύο κόμματα δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν σε κοινή υποψηφιότητα για τη πρωτεύουσα. Ποιος φταίει δεν ξέρω, αν και βλέποντας και τι γίνεται αλλού, σε άλλους δήμους και στις περιφέρειες, υποθέτω ότι η γραμμή «μακριά από μας» του Νίκου Ανδρουλάκη κάποιο ρόλο θα ‘παιξε…
Και κάπως έτσι κατεβαίνουν χώρια τα δύο μεγάλα της προοδευτικής αντιπολίτευσης, χαρίζοντας έναν πρώτο πόντο στον Μπακογιάννη.
Συν έναν δεύτερο πόντο, λόγω χαρακτηριστικής αργοπορίας για την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων τους. Συγγνώμη, αλλά όσο άξιοι και ικανοί και καλοπρόθετοι να είναι ο Δούκας με τον Ζαχαριάδη (που το πιστεύω δι’ αμφοτέρους, δεν έχω αμφιβολίες), έχασαν ήδη πολύτιμο χρόνο για να αναδείξουν τόσο τους εαυτούς τους όσο και το όραμά τους για την πόλη. Τον Αύγουστο ξεχάστε τον, δεν ακούνε τίποτα κανένας και καμιά, άντε πες ξεκινάνε με φούρια αρχές Σεπτεμβρίου, τι μένει για να τα δώσουν όλα; Ούτε καν σαράντα μέρες ως τις 8 Οκτωβρίου που θα πάμε να ψηφίσουμε. Ενώ ο Μπακογιάννης το χτίζει το στόρι του, εδώ και τέσσερα χρόνια…
Θα μου πεις η Πανεπιστημίου. Θα σου απαντήσω ότι δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως το τριάντα με σαράντα τοις εκατό όσων ψηφίζουν στο δήμο της Αθήνας, κατοικούν στα Βόρεια και Υπερβόρεια προάστια και κατεβαίνουν το Φάρο του Ψυχικού μια φορά στα τέσσερα χρόνια για να ρίξουν το κουκί σ’ ένα «καλό παιδί». Μια χαρά τη βρήκαν την Πανεπιστημίου αυτοί και αυτές το 2019, μια χαρά θα τη βρούνε και τώρα. Και τους έχεις χάσει από χέρι, στη συντριπτική πλειοψηφία τους…
Οι υπόλοιποι και οι υπόλοιπες, όμως; Δεν αξίζει να δώσεις τον αγώνα τον καλό για ένα αξιοπρεπές ποσοστό και (γιατί όχι;) μια είσοδο στον δεύτερο γύρο; Αξίζει και παρααξίζει λέω εγώ, πρώτον για λόγους προσωπικού εγωισμού και κομματικής δόξας και δεύτερον για να τρίψεις τη μουρίτσα στις ξυρισμένες κεφαλές και τους κοκκινόσβερκους, που άλλα ονειρεύονται. Αξίζει τον κόπο, χίλιες φορές…
Και πως το κάνεις, φίλε; Μα φυσικά απαριθμώντας και αναδεικνύοντας τα προβλήματα της Αθήνας, που ταλανίζουν τους δημότες της. Αυτό τουλάχιστον περίμενα να δω εγώ στις συνεντεύξεις της περασμένης Κυριακής, στο «Βήμα». Και τι μου προέκυψε; Αγάπες και λουλούδια τόσο από τον Ζαχαριάδη όσο και από τον Δούκα:
Θα μου πεις η Πανεπιστημίου. Θα σου απαντήσω ότι δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως το τριάντα με σαράντα τοις εκατό όσων ψηφίζουν στο δήμο της Αθήνας, κατοικούν στα Βόρεια και Υπερβόρεια προάστια και κατεβαίνουν το Φάρο του Ψυχικού μια φορά στα τέσσερα χρόνια για να ρίξουν το κουκί σ’ ένα «καλό παιδί». Μια χαρά τη βρήκαν την Πανεπιστημίου αυτοί και αυτές το 2019, μια χαρά θα τη βρούνε και τώρα. Και τους έχεις χάσει από χέρι, στη συντριπτική πλειοψηφία τους…
Οι υπόλοιποι και οι υπόλοιπες, όμως; Δεν αξίζει να δώσεις τον αγώνα τον καλό για ένα αξιοπρεπές ποσοστό και (γιατί όχι;) μια είσοδο στον δεύτερο γύρο; Αξίζει και παρααξίζει λέω εγώ, πρώτον για λόγους προσωπικού εγωισμού και κομματικής δόξας και δεύτερον για να τρίψεις τη μουρίτσα στις ξυρισμένες κεφαλές και τους κοκκινόσβερκους, που άλλα ονειρεύονται. Αξίζει τον κόπο, χίλιες φορές…
Και πως το κάνεις, φίλε; Μα φυσικά απαριθμώντας και αναδεικνύοντας τα προβλήματα της Αθήνας, που ταλανίζουν τους δημότες της. Αυτό τουλάχιστον περίμενα να δω εγώ στις συνεντεύξεις της περασμένης Κυριακής, στο «Βήμα». Και τι μου προέκυψε; Αγάπες και λουλούδια τόσο από τον Ζαχαριάδη όσο και από τον Δούκα:
- «Να γίνει η Αθήνα μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα με ό,τι λέει ο τίτλος της».
- «Η Αθήνα χρειάζεται σχέδιο ισόρροπης ανάπτυξης μεταξύ κέντρου και γειτονιών».
- «Η Αθήνα χρειάζεται και μικρές ή μεγάλες συγκρούσεις με κατεστημένες λογικές ή συμφέροντα που κρατούν την πόλη εγκλωβισμένη».
- «Το καθαρό περιβάλλον δεν είναι για εμάς μια ακόμη προτεραιότητα, αλλά δικαίωμα του κάθε πολίτη αδιαπραγμάτευτο».
- «Το όραμά μου είναι να ανακτήσει η Αθήνα τη χαμένη της αυτοπεποίθηση, να βρει ξανά την ταυτότητά της».
- «Η Αθήνα, μια πόλη οικουμενική, μπορεί να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις, ώστε να αλλάξει το πρόσωπο της καθημερινότητας των πολιτών, μιλώντας ταυτόχρονα σε τοπικά και παγκόσμια ακροατήρια για την ιστορία της, το παρελθόν και το μέλλον της».
Χρήστος Ξανθάκης