Εχουμε επιτελική κυβέρνηση; Εχουμε. Το λένε σ’ όλους τους τόνους ο πρωθυπουργός και οι υφιστάμενοί του, αιρετοί και διορισμένοι. Απόδειξη; Δεν χρειάζονται αποδείξεις. Το διατυμπανίζουν τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης που μέρα παρά μέρα ανακαλύπτουν και αναδεικνύουν τα προτερήματα της, κατά την... αντικειμενική κρίση τους, καλύτερης κυβέρνησης που γνώρισε ο τόπος την περίοδο της μεταπολίτευσης. Τουλάχιστον της μεταπολίτευσης, γιατί οι... ανεξάρτητοι ειδικοί διχάζονται αφού κάποιοι εξ αυτών δεν διστάζουν να υποστηρίξουν ότι έχουμε την καλύτερη κυβέρνηση από τη λήξη του Εμφυλίου. Προς το παρόν είναι μειονότητα αυτοί που ισχυρίζονται ότι είναι η καλύτερη κυβέρνηση από την ίδρυση του ελληνικού κράτους, αλλά δεν το βάζουν κάτω, επιμένουν και ελπίζουν ότι σύντομα η ζωή θα τους επιβεβαιώσει.
Ναι, αλλά τα γεγονότα που είναι πεισματάρικα και τα στοιχεία των ευρωπαϊκών θεσμών που δεν είναι εύκολο να τα βιάσεις, άλλα λένε.
- Κακές επιδόσεις στην πανδημία και την ενεργειακή κρίση,
- χτυπάμε πρωτιές στην ακρίβεια,
- οι τιμές στα τρόφιμα και στη βενζίνη τραβούν την ανηφόρα,
- δεν υπάρχουν έλεγχοι για να αντιμετωπιστεί η κερδοσκοπία των επιτήδειων,
- μεγάλα κενά στη δημόσια υγεία,
- θηριώδεις ελλείψεις στους μηχανισμούς πυρόσβεσης,
- ο κρατικός μηχανισμός πήρε κάτω από τη βάση στις φωτιές,
- οι ουρές στις δημόσιες υπηρεσίες θυμίζουν τις χώρες του υπαρκτού «σοσιαλισμού» και διαψεύδουν ότι έχουμε μπει δυναμικά στην ψηφιακή εποχή.
Πώς απαντά η κυβέρνηση; Ολα αυτά είναι χυδαία προπαγάνδα των λαϊκιστών και των αμετανόητων κομμουνιστών που αντιστέκονται στην αλήθεια. Και αποστομώνει τους αντιπάλους της με το ακλόνητο επιχείρημα: εμείς 40%, εσείς στη σέντρα.
Ποια όμως είναι τα προσόντα που πρέπει να έχει ένα στέλεχος της Δεξιάς για να το προσέξει ο αρχηγός και να το αξιοποιήσει τοποθετώντας το είτε σε υπουργική καρέκλα είτε σε κρατικό πόστο; Επιστημονικά εφόδια; Σίγουρα. Ακόμη κι αν μερικά απ’ αυτά είναι «μαϊμού», δηλαδή δηλώνει πως τα έχει αλλά δεν τα έχει. Ικανότητες διαχείρισης; Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν στην πράξη αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί να μοιράσει άχυρα σε δυο γαϊδούρια.
Αν εκτελεί τις εντολές του προέδρου αδιαμαρτύρητα, αν δεν κάνει του κεφαλιού του, αν συμφωνεί με την άποψη ότι η αυτονομία είναι έγκλημα καθοσιώσεως, τότε όλα είναι μια χαρά. Τυφλή πίστη στον αρχηγό; Απαραίτητη προϋπόθεση. Αυτό που μετράει είναι να υπερασπίζεται το κόμμα, τον επικεφαλής του, έστω κι αν όλα είναι εναντίον τους. Πάνω απ’ όλα η παραμονή στην εξουσία. Με όλα τα μέσα. Θεμιτά και αθέμιτα. Νόμιμα και παράνομα.
Ωστόσο αυτά δεν είναι αρκετά για να έχει τύχη σήμερα ένας πολιτικός της Δεξιάς με το σύστημα Μητσοτάκη. Πρέπει να έχει ακόμη ένα προσόν. Ποιο; Μηδενική αξιοπρέπεια. Δεν φτάνει να λέει ναι σε όλα. Δεν φτάνει να αποθεώνει τον πρόεδρο νυχθημερόν. Δεν φτάνει να υποκλίνεται ευλαβικά. Δεν φτάνει να πλειοδοτεί στον διαγωνισμό κολακείας. Δεν φτάνει να βάζει τα στήθη του για να προστατεύσει τον προϊστάμενό του. Πρέπει να είναι έτοιμος να τσαλακωθεί, να ταπεινωθεί, να γελοιοποιηθεί, να εκπαραθυρωθεί χωρίς να βγάλει κιχ. Οφείλει να θυσιαστεί για να σωθεί το κύρος της παράταξης και να μην αμαυρωθεί η εικόνα του αρχηγού της. Με λίγα λόγια, πρέπει να είναι ένα πομπώδες τίποτα.
Μα υπάρχουν τέτοιοι στη Δεξιά; Μπόλικοι. Τουλάχιστον τέσσερις υπουργοί, ένας περιφερειάρχης, κάποιοι υψηλόβαθμοι κρατικοί παράγοντες και ένστολοι ήταν στη λίστα των παρακολουθήσεων από την ΕΥΠ ή το Predator, ενδεχομένως και από τους δύο μηχανισμούς. Διαμαρτυρήθηκαν; Δημοσίως όχι. Ιδιωτικώς; Αγνωστο. Ζήτησαν εξηγήσεις; Κάποιοι μπορεί. Τις πήραν; Ισως. Πείστηκαν; Για να μην εξεγερθούν, πείστηκαν. Παραδόθηκαν; Αμαχητί. Με τη συνείδησή τους πώς τα πάνε; Συνείδηση; Είναι σε ύπνωση και καλά φασκιωμένη. Δεν θα ξεμυτίσει.
Ποια όμως είναι τα προσόντα που πρέπει να έχει ένα στέλεχος της Δεξιάς για να το προσέξει ο αρχηγός και να το αξιοποιήσει τοποθετώντας το είτε σε υπουργική καρέκλα είτε σε κρατικό πόστο; Επιστημονικά εφόδια; Σίγουρα. Ακόμη κι αν μερικά απ’ αυτά είναι «μαϊμού», δηλαδή δηλώνει πως τα έχει αλλά δεν τα έχει. Ικανότητες διαχείρισης; Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν στην πράξη αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί να μοιράσει άχυρα σε δυο γαϊδούρια.
Αν εκτελεί τις εντολές του προέδρου αδιαμαρτύρητα, αν δεν κάνει του κεφαλιού του, αν συμφωνεί με την άποψη ότι η αυτονομία είναι έγκλημα καθοσιώσεως, τότε όλα είναι μια χαρά. Τυφλή πίστη στον αρχηγό; Απαραίτητη προϋπόθεση. Αυτό που μετράει είναι να υπερασπίζεται το κόμμα, τον επικεφαλής του, έστω κι αν όλα είναι εναντίον τους. Πάνω απ’ όλα η παραμονή στην εξουσία. Με όλα τα μέσα. Θεμιτά και αθέμιτα. Νόμιμα και παράνομα.
Ωστόσο αυτά δεν είναι αρκετά για να έχει τύχη σήμερα ένας πολιτικός της Δεξιάς με το σύστημα Μητσοτάκη. Πρέπει να έχει ακόμη ένα προσόν. Ποιο; Μηδενική αξιοπρέπεια. Δεν φτάνει να λέει ναι σε όλα. Δεν φτάνει να αποθεώνει τον πρόεδρο νυχθημερόν. Δεν φτάνει να υποκλίνεται ευλαβικά. Δεν φτάνει να πλειοδοτεί στον διαγωνισμό κολακείας. Δεν φτάνει να βάζει τα στήθη του για να προστατεύσει τον προϊστάμενό του. Πρέπει να είναι έτοιμος να τσαλακωθεί, να ταπεινωθεί, να γελοιοποιηθεί, να εκπαραθυρωθεί χωρίς να βγάλει κιχ. Οφείλει να θυσιαστεί για να σωθεί το κύρος της παράταξης και να μην αμαυρωθεί η εικόνα του αρχηγού της. Με λίγα λόγια, πρέπει να είναι ένα πομπώδες τίποτα.
Μα υπάρχουν τέτοιοι στη Δεξιά; Μπόλικοι. Τουλάχιστον τέσσερις υπουργοί, ένας περιφερειάρχης, κάποιοι υψηλόβαθμοι κρατικοί παράγοντες και ένστολοι ήταν στη λίστα των παρακολουθήσεων από την ΕΥΠ ή το Predator, ενδεχομένως και από τους δύο μηχανισμούς. Διαμαρτυρήθηκαν; Δημοσίως όχι. Ιδιωτικώς; Αγνωστο. Ζήτησαν εξηγήσεις; Κάποιοι μπορεί. Τις πήραν; Ισως. Πείστηκαν; Για να μην εξεγερθούν, πείστηκαν. Παραδόθηκαν; Αμαχητί. Με τη συνείδησή τους πώς τα πάνε; Συνείδηση; Είναι σε ύπνωση και καλά φασκιωμένη. Δεν θα ξεμυτίσει.
Τάσος Παππάς
Εφημερίδα των Συντακτών (08.8.2023)
