Θα πω κι εγώ για αυτόν τον Κασσελάκη, του οποίου την ύπαρξη αγνοούσαμε μέχρι πρότινος, γιατί λένε ότι σε διαφορετική περίπτωση εμφανίζεται στον ύπνο σου το όραμα του Ζούκερμπεργκ και σου ζητάει να πάρεις τη θέση του Έλον Μασκ και να πάτε να πλακωθείτε σε κλουβί.
1. Ο Κασσελάκης κάνει μια ξεκάθαρη πρόταση στον λαό του ΣΥΡΙΖΑ. Του προτείνει να τον ψηφίσει για να πάψει να είναι αριστερό κόμμα. Λέει ότι αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα (sic) δεν είναι «αριστερά» αλλά «ανασυγκρότηση» και υπονοεί ότι είναι έτοιμος να αλλάξει τη σημασία του «Α» στον ΣΥΡΙΖΑ. Για να γίνει πιο σαφής, ο Κασελάκης παρουσιάζει μια πλατφόρμα θέσεων όπου κάνει καθαρό ότι τα τρία ταυτοτικά ζητήματα της Αριστεράς τα θεωρεί εντελώς παρεμπίπτοντα: για τα εργασιακά ζητά να τηρηθεί η νομιμότητα, για το προσφυγικό ζητά να τηρηθεί η νομιμότητα, για το περιβάλλον δε ζητά τίποτα.
2. Στη σύγχρονη πολιτική ιστορία, υπάρχουν άλλες δύο περιπτώσεις ανθρώπων που κέρδισαν την ηγεσία του κόμματός τους λέγοντας -στο περίπου- «να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε». Ο Σημίτης στο ΠΑΣΟΚ το 1996 και ο Καραμανλής στην ΝΔ το 1997. Η χρονική εγγύτητα των δύο περιπτώσεων δεν είναι τυχαία: μιλάμε για την εποχή που αποχωρούσε από τον δημόσιο (και όχι μόνο) βίο η προδικτατορική γενιά πολιτικών και το μοντέλο ήταν η προσέγγιση με το κέντρο (τότε ένα «εκσυγχρονιστικό» και ένα «λαϊκό»). Σήμερα, με βάση την πλατφόρμα Κασσελάκη, το μοντέλο είναι η προσέγγιση με αυτό που κάνει ο Μητσοτάκης -αλλά με διαφάνεια και χωρίς ακροδεξιές παραφωνίες.
3. Είναι πάρα πολύ εντυπωσιακό πόσο ενθουσιασμένοι είναι στην ιδέα προσέγγισης με αυτό που κάνει ο Μητσοτάκης, πρωτίστως αυτοί που στήριξαν την αντιπολίτευσή τους εδώ και 4 χρόνια στα «Μητσοτάκη γ@μς», «το ζαβό», «τι ψηφίσατε ρε μλκς» και τέτοια, κατηγορώντας όλους τους άλλους για υποταγμένους στον Μητσοτάκη φλώρους.
4. Δεδομένων των πολιτικών τάσεων των τελευταίων χρόνων είναι λιγότερο εντυπωσιακό το πόσο ενθουσιασμένοι είναι κάποιοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ από το ενδεχόμενο να πάψει να δηλώνει έστω αριστερός και να σταματήσει να είναι κόμμα.
5. Η περίπτωση Κασσελάκη είναι η πρώτη καθαρά αμερικανικού τύπου εμφάνιση «παίκτη» στο πολιτικό προσκήνιο. Δηλαδή, ένας άγνωστος σε εθνικό επίπεδο πολιτικός, ξεκινά μια καμπάνια προώθησης του μπραντ του μέσω χορηγιών και κεφαλαίων. Αν στις αχανείς ΗΠΑ αυτό είναι μια decent μέθοδος παρουσίασης ανθρώπων που τους προωθούν επιχειρηματικά λόμπι, στην Ελλάδα όπου σχεδόν όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, αυτό είναι λίγο κωμικό.
6. Η δήλωσή του Κασσελάκη ότι επιθυμία του είναι να φτιαχτούν τένις κλαμπ και στο Κερατσίνι και όχι μόνο στην Εκάλη, είναι ισάξια της δήλωσης του μακαρίτη Γιώργου Κατσιφάρα ότι «σοσιαλισμός είναι να φοράμε όλοι Armani». Το λέω για να θυμίσω ότι ο ελληνικός αστισμός μας παρουσιάζει συχνά ως φορείς εκσυγχρονισμού ανθρώπους με πολύ χαμηλή κοινωνική συναίσθηση -το λέω ευγενικά.
7. Ό,τι κι αν γίνει στις εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αδιάφορο για τα κοινωνικά κινήματα, όπως δεν είναι αδιάφορο τι συμβαίνει σε οποιονδήποτε πολιτικό ή κοινωνικό σχηματισμό -τα φαινόμενα είναι αλληλένδετα και οι συσχετισμοί σημαντικοί. Ωστόσο, κανένα αποτέλεσμα δεν μπορεί να αλλάξει την κεντρική ιδέα: μετά από 10 έντονα χρόνια, η ήττα των κινημάτων έχει προκαλέσει μια 10ετία αντιδραστικής αντεπίθεσης, κοινωνικής σιωπής και συλλογικής αντιδημιουργικής ήττας. Χρειάζεται να ενισχύσουμε άμεσα τις κοινωνικές οργανώσεις για να πάψουμε να είμαστε θεατές σε αυτή την ταινία καταστροφής, υπερασπιζόμενοι σαφώς προσδιορισμένα κοινωνικά συμφέροντα. Όπως έγραφε παλιά και ο Φώντας Λάδηςς: «Τρέξε γρήγορα βρε Στράτο, να γραφτείς στο συνδικάτο».
Για μία ακόμη φορά, δυστυχώς, ο Μπάτμαν δεν θα έρθει να σώσει τη Γκόθαμ Σίτι.
Γιάννης Ανδρουλιδάκης (fb)