Το κακό με την «ομπρέλα προστασίας» που έχουν σηκώσει τα #107ΜΜΕ είναι ότι τον έχουν κακομάθει. Μπορεί να καίγεται η μισή Ελλάδα και χαρούμενες φωνούλες στα κανάλια να μας μιλούν για το ιδανικό μαύρισμα, αλλά υπάρχουν και θέματα που δεν μπορεί να τα «σώσει» η σιωπή. Ο ερασιτεχνισμός του διαλυμένου κράτους Μητσοτάκη από γραφικός καταντά επικίνδυνος όταν επεκτείνεται σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Αιφνιδιαστικά ανακοινώθηκε μια συνάντηση ηγετών των Δυτικών Βαλκανίων με τη «συνδρομή» της Κομισιόν και τη συμμετοχή Βουλγαρίας και Ρουμανίας.
Η υποψία είναι πως η ιδέα έπεσε στο τραπέζι μεταξύ σφυρίδας και αστακού. Εκεί που ο Κυριάκος -έχω ωραία στήθη και τα δείχνω- Μητσοτάκης φιλοξενούσε την Ούρσουλα -κάνω δωρεάν διακοπές και καμαρώνω- φον ντερ Λάιεν. Πιθανώς υπάρχουν σκοπιμότητες της προεκλογικής εκστρατείας της τελευταίας που εξυπηρετεί αυτή ή άτυπη, άρα χωρίς καμιά ουσιαστική αξία και χωρίς καμιά δέσμευση συνάντηση-δείπνο των Αθηνών.
Ίσως ένα μήνυμα προς τον άλλοτε πάτρονά της Εμανουέλ Μακρόν, που φρενάρει την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων, ότι «μπορώ χωρίς εσένα». Ίσως μια υπόσχεση προς τις ΗΠΑ ότι αν εκλεγεί ξανά, θα κάνει ό,τι μπορεί για να μην αφήσει τα Δυτικά Βαλκάνια να πέσουν στα χέρια Ρώσων και Κινέζων.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι, ωστόσο, αν η ελληνική εξωτερική πολιτική υποβαθμίζεται για ακόμα μια φορά σε κακοστημένη παράσταση, λογικής «κουβεντούλα να γίνεται», σε μια μάλλον «ακατάλληλη» στιγμή, με επικίνδυνες παρενέργειες.
Ξαφνικά κορυφώνεται η κόντρα με την Αλβανία, εκεί που μερικούς μήνες πριν ο κυβερνήτης μας σχεδίαζε θριαμβευτική πορεία μαζί με τον Έντι Ράμα, αλλά τελικά τα θαλάσσωσε.
Την ίδια στιγμή, οι σχέσεις με τη Σερβία δεν είναι στα καλύτερά τους. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπήρξε διμερής συνάντηση με τον Πρόεδρό της. Όπως δεν υπήρξε και με τον πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας, ενώ ασχολίαστη δεν έμεινε και η πλήρης απουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Ελλάδα δεν κατάφερε να παίξει τον ρόλο διαμεσολαβητή στο Κόσοβο, αφήνοντας την πρωτοβουλία στα Τίρανα. Υπάρχουν και οι ευαίσθητες ισορροπίες με τους Κροάτες μετά το φονικό στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Το ερώτημα είναι, λοιπόν, τι διπλωματικό κέρδος προσδοκά το Μαξίμου και η «εκπαιδευόμενη» ηγεσία του ΥΠΕΞ από το πολυδιαφημισμένο δείπνο, πέραν κάποιων διαβαλκανικών επαίνων για τις δημιουργίες του Έλληνα σεφ.
Το κρίσιμο ερώτημα είναι, ωστόσο, αν η ελληνική εξωτερική πολιτική υποβαθμίζεται για ακόμα μια φορά σε κακοστημένη παράσταση, λογικής «κουβεντούλα να γίνεται», σε μια μάλλον «ακατάλληλη» στιγμή, με επικίνδυνες παρενέργειες.
Ξαφνικά κορυφώνεται η κόντρα με την Αλβανία, εκεί που μερικούς μήνες πριν ο κυβερνήτης μας σχεδίαζε θριαμβευτική πορεία μαζί με τον Έντι Ράμα, αλλά τελικά τα θαλάσσωσε.
Την ίδια στιγμή, οι σχέσεις με τη Σερβία δεν είναι στα καλύτερά τους. Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπήρξε διμερής συνάντηση με τον Πρόεδρό της. Όπως δεν υπήρξε και με τον πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας, ενώ ασχολίαστη δεν έμεινε και η πλήρης απουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Ελλάδα δεν κατάφερε να παίξει τον ρόλο διαμεσολαβητή στο Κόσοβο, αφήνοντας την πρωτοβουλία στα Τίρανα. Υπάρχουν και οι ευαίσθητες ισορροπίες με τους Κροάτες μετά το φονικό στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Το ερώτημα είναι, λοιπόν, τι διπλωματικό κέρδος προσδοκά το Μαξίμου και η «εκπαιδευόμενη» ηγεσία του ΥΠΕΞ από το πολυδιαφημισμένο δείπνο, πέραν κάποιων διαβαλκανικών επαίνων για τις δημιουργίες του Έλληνα σεφ.
Κώστας Αργυρός
