Στο εξωτικό Αλεποχώρι βρέθηκα προ ημερών για κάτι γενέθλια. Ξέρετε πού είναι το Αλεποχώρι· κοντά στην πανέμορφη Καραϊβική, δίπλα στις μαγευτικές Μαλδίβες, λίγο μετά τα Μέγαρα. Γενέθλια βραδινά σε beach bar, με ποτά, πίτσες και νυχτερινές βουτιές. Στις 5 το πρωί γυρίσαμε. Υπήρχε σπίτι εκεί, αλλά επειδή ήμασταν μεγάλη παρέα κλείσαμε και ένα Airbnb για τρεις ή τέσσερις από εμάς (ο αριθμός των ατόμων παίζει αναλόγως τι έχει συμβεί νωρίτερα στο πάρτι αν με καταλαβαίνετε -ένας πάνω, ένας κάτω δεν έχει και τόση σημασία στην τελική).
Airbnb λοιπόν στο Αλεποχώρι, τιμή βραδιάς 70 ευρώ. Τι ήταν αυτό; Η αποθήκη ενός εξοχικού. Σκεφτείτε ένα σπίτι σε ένα χωριό με μια μικρή αποθήκη στο πίσω μέρος, κάπως ημιυπόγεια, ένα δωμάτιο με ελενίτ από πάνω. Ενα μικρό μπάνιο στη γωνία (με την πόρτα να ανοιγοκλείνει αφού έχεις μπει και τραβηχτεί στην άκρη) και ένα χαμηλής ισχύος κλιματιστικό. Εξω, στην αυλή, μία (όχι δύο!) ξαπλώστρα θαλάσσης -να ξαπλώνει ο ένας από τους ενοίκους και ο άλλος να κάθεται όρθιος δίπλα του. That’s all. Τίποτε άλλο. Και όλο αυτό 70 ευρώ.
Το ελληνικό τουριστικό προϊόν είναι, στις περισσότερες περιπτώσεις, μια μεγάλη αρπαχτή. Μία αποθήκη που βαφτίζεται διαμέρισμα. Μία βραδιά μείναμε εμείς, έπρεπε στις 12 το μεσημέρι να το παραδώσουμε γιατί ερχόταν ένα ζευγάρι να μείνει για τρεις μέρες. Δηλαδή, 210 ευρώ. Για να κάθεται η γυναίκα στη μία ξαπλώστρα και ο άντρας να μένει όρθιος για να ψηλώσει. Τους σκεφτόμουν και τους λυπόμουν τους έρμους.
Αν συνεχίσουν οι ξένοι να έρχονται για διακοπές στην Ελλάδα, θα είναι πραγματικά ηλίθιοι.
Δημήτρης Κανελλόπουλος / EφΣυν