Πριν από κάποια χρόνια οι περίοικοι του Πεδίου του Άρεως οργάνωσαν λαϊκή συνέλευση στο κλειστό του Πανελληνίου για να συζητήσουν και να διαμαρτυρηθούν σχετικά με την κατάσταση που επικρατούσε στο πάρκο και στα πέριξ. Εκεί, δηλαδή, όπου «εκατοντάδες χαμένες ψυχές λούφαζαν στις συστάδες, στις αλέες και στις παιδικές χαρές του, έκλειναν κάθε νύχτα την οδό Μαυροματαίων, άναβαν φωτιές, η πρέζα πουλιόταν φόρα-παρτίδα, έφηβοι εκδίδονταν για ένα δεκάευρω, η αστυνομία απουσίαζε επιδεικτικά» όπως γράφει σε άρθρο του (ο φανατικά Κυψελιώτης) Χρήστος Χωμενίδης.
Ο ίδιος, πέρα από την επίθεση που κάνει στον Γιώργο Πατούλη, περιγράφει ένα επεισόδιο που είχε με τον περιφερειάρχη οπότε λίγο έλλειψε να πιαστούν στα χέρια.
Οι κάτοικοι ανέθεσαν στον συγγραφέα καθήκοντα προέδρου της λαϊκής συνέλευσης και καθώς οι περισσότεροι από τους παρισταμένους ήθελαν να μιλήσουν, εκείνος όρισε αυστηρώς ένα τετράλεπτο για κάθε ομιλητή. Όλοι το σεβάστηκαν και ανάμεσα τους ο τότε δήμαρχος της Αθήνας, ο Γιώργος Καμίνης, και ο εκπρόσωπος της Περιφέρειας. Είχαν περάσει σχεδόν δύο ώρες από την έναρξη της διαδικασίας όταν εμφανίστηκε ο Πατούλης με τη συνοδεία του. Ο πρόεδρος του έδωσε εκτός σειράς τον λόγο, αφού τον ενημέρωσε σχετικά με το υποχρεωτικό για όλους τετράλεπτο. Και να τι έγινε στη συνέχεια, όπως το περιγράφει ο Χρήστος Χωμενίδης στο άρθρο του στο The Toc:
«Στα δύο λεπτά του επεσήμανα ότι ακόμα δεν είχε μπει στο θέμα. Δεν ίδρωσε το αυτί του. Στα τρία λεπτά αυτοεγκωμιαζόταν. Εγώ μετρούσα αντίστροφα. Στα τέσσερα λεπτά ακριβώς έγνεψα στον ηχολήπτη να σβήσει το μικρόφωνο. Δεν έχω δει πιο κατάπληκτο άνθρωπο. "Ξέρεις ποιος είμαι;", με ρώτησε. "Ξέρω πολύ καλά." "Και τι έχεις εναντίον μου;". "Τίποτα απολύτως." Πήγα να του πάρω το μικρόφωνο. Το έσφιξε μες στη χούφτα του. Του το τράβηξα. Για δύο στιγμές αντιστεκόταν, μετά κατάλαβε ότι εάν επέμενε, ο κόσμος θα τον γιούχαρε. Μας γύρισε την πλάτη και έφυγε, βαθιά θιγμένος, νομίζοντας ίσως πως είμαστε τίποτα Συριζαίοι που δεν τον χωνεύουμε».
- από το Harddog
