Ξεκινάω με μια ιστοριούλα που σας διηγήθηκα εδώ πριν από μερικές εβδομάδες, δια της μεθόδου του κόπυ πάστε. Εντάξει, το ξέρω, κλέβω το αφεντικό τώρα, αλλά είναι διακοπές στην Πάρο ο «θείος», κάνει τα μπάνια του, περνάει λουκούμι, διακατέχεται από διάθεση αγαπητική που λέει και η εκκλησία μας, κάπως θα με συγχωρέσει.
Ορίστε λοιπόν:
Μιλάω μ’ ένα φίλο μου δικηγόρο, μεγάλο γατί της πιάτσας. Λέμε για διάφορες υποθέσεις του που βγάζουν γέλιο (δυστυχώς, πρέπει να παραμείνουν πριβέ), λέμε κουτσομπολιά για το airbnb (έχουν τιγκάρει τα δικαστήρια από μηνύσεις ενοχλημένων!), λέμε για τα ζόρια που τραβάνε τα σελέμπριτιζ (δεν μπορείτε να φαντασθείτε κουπί…), κάποια στιγμή φτάνει η κουβέντα και στα τρόφιμα. Ε ναι, στα τρόφιμα, γιατί ήτανε δικηγόρος κάποτε, όχι πολύ παλιά, μιας βιομηχανίας, ας πούμε ότι παρήγαγε και συσκεύαζε όσπρια. Απέδιδαν, δεν λέω, το φασόλι και η φακή, αλλά είχε φτάσει πια στα όρια της η εταιρεία, πόσο ρεβίθι δηλαδή να πουλήσεις πια στον Έλληνα; Οπότε αποφάσισε να επεκταθεί.
«Βρίσκουμε», μου λέει ο φίλος μου, «μια εταιρεία, ας πούμε ότι ήταν έλαια και λίπη, είχε βγει στην αγορά, παίρνουμε συμβούλους να κάνουν εκτίμηση, μας βγάζουν τιμή, προσθέτουμε και κάτι παραπάνω, ορίστε η προσφορά. Πες είκοσι εκατομμύρια. Κι έρχεται ένα φαντ και δίνει τα διπλά και τους παίρνει για πλάκα»!
«Μάλιστα», λέω εγώ, «κάτσε ν’ ακούσεις και τη συνέχεια» απαντάει ο φίλος. Και σπρεχάρει:
«Περνάει λίγος καιρός, βγαίνει προς πώληση άλλη εταιρεία, ας πούμε ροφήματα, ξανά εμείς στο κυνήγι, άντε πάλι σύμβουλοι, νέα προσφορά, πες δεκαπέντε εκατομμύρια. Κι έρχεται πάλι ένα φαντ και δίνει τα διπλά και τους παίρνει για πλάκα! Άντε ύστερα να κάνεις δουλειά και να επεκταθείς…»
Το καταγράψαμε;
Το καταγράψαμε και συμπληρώνω κάτι επιπλέον που μου είπε ο φίλος δικηγόρος:
Αν η ανώτατη προσφορά είναι υψηλότερη άνω του 30 % από την επόμενη, δεν τίθεται ζήτημα ρελάνς. Κατακυρώνεται επί τόπου και γεια σας.
Και πάμε για τη συνέχεια σε τρία δημοσιεύματα των ημερών που το «δένουν» το γλυκό. Το πρώτο ερχόταν από το «Πρώτο Θέμα» και αφορούσε στα κέρδη των εταιρειών τροφίμων. Στα υπερκέρδη τους μάλλον, γιατί διάβαζε κανείς στις σελίδες της εφημερίδες για μύλους που είχαν αυξήσεις στην κερδοφορία τους κατά 55 % και 36 %, για εταιρείες αναψυκτικών με αύξηση κερδοφορίας κατά 56 %, για επιχειρήσεις ζυμαρικών με αύξηση κερδοφορίας 353 % (πυ-πυ-πύραυλος!), για ομίλους γαλακτοκομικών που εκτόξευσαν την κερδοφορία τους κατά 450 % και πάει λέγοντας. Λόγω Ουκρανίας υποθέτω (δεν του φτάνουν οι Ρώσοι του Ζελένσκι, έχει και τα δικά μας τ’ αηδόνια…), λόγω κλιματικής κρίσης και λόγω έλλειψης εργατικών χειρών!
Εν τω μεταξύ στην σελίδα της των «παραεπιχειρηματικών» την περασμένη Κυριακή, έγραφε η «Εστία» για έναν «Ινδό που εδώ και έξι χρόνια εξαγοράζει ελληνικές εταιρείες τροφίμων». Όπου ο τύπος αυτός, επ’ ονόματι Ταϊζούν Κορακιγουάλα «δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στα ελληνικά προϊόντα, αφού έχει τοποθετηθεί σε μια σειρά από μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα». Σούπερ κερδοφόρο, παρεμπιπτόντως, και το δικό του το μαγαζί, μη νομίζετε ότι ήρθε στα μέρη μας από καθαρά ανθρωπιστικό ενδιαφέρον. Του είπαν ότι θα δει φως, το πίστεψε και μπήκε. Κι από τότε κονομάει!
Για να τελειώνουμε το σημερινό πόνημα, με τις δέκα χώρες που κατέγραψαν τον υψηλότερο πραγματικό πληθωρισμό στα τρόφιμα. Ο κατάλογος δημοσιεύθηκε στη χθεσινή «ΕφΣυν» και έχει ως εξής:
- Ζιμπάμπουε 80 %
- Αίγυπτος 30 %
- Λίβανος 26 %
- Τουρκία 16 %
- Ρουάντα 15 %
- Μπουρούντι 14 %
- Λάος 14 %
- Σιέρα Λεόνε 13 %
- Γκάνα 12 % και
- Ελλάδα 11 %.
Χρήστος Ξανθάκης
