Kαθοδηγούμενη από τις επί δεκαετίες συνεχείς κυβερνητικές παρεμβάσεις που «διέβρωσαν» τις εργασιακές σχέσεις και αύξησαν κατακόρυφα τα επίπεδα εργοδοτικής αυθαιρεσίας, η εργασιακή «ζούγκλα» εξαπλώθηκε με τα χρόνια δημιουργώντας πλήθος μορφών «άτυπης» απασχόλησης και «μαύρης» εργασίας πολύ πέρα από τον καθαυτό τομέα της «μαύρης» οικονομίας. Ετσι δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις ώστε όσα επιβάλλονταν ντε φάκτο από την αυθαιρεσία των εργοδοτών να θεσμοποιούνται εκ των υστέρων από τις κυβερνήσεις στο όνομα της ανάγκης να αντιμετωπιστεί μια κατάσταση που είχε ήδη δημιουργηθεί.
Ακολουθώντας αυτή την πεπατημένη ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Αδωνις Γεωργιάδης, έδωσε χθες προς διαβούλευση ένα νομοσχέδιο που θεσμοποιεί ντε φάκτο καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί στον τομέα των εργασιακών σχέσεων. Η εργασιακή «ζούγκλα» νομιμοποιείται σε κρίσιμα ζητήματα: κατάργηση πενθημέρου, προστασία απεργοσπαστών, εργασία σε δύο εργοδότες με συνολική διάρκεια απασχόλησης έως και 13 ώρες, θεσμοποίηση νέων μορφών «ευέλικτης» απασχόλησης όπως η σύμβαση κατά παραγγελία.
Κορωνίδα των νέων ρυθμίσεων είναι η θεσμοποίηση της 6ήμερης απασχόλησης. Το επιχείρημα του υπουργού είναι ότι οι εργαζόμενοι (!) δεν τηρούν την πενθήμερη εργασία, καθώς οι ανάγκες τομέων της βιομηχανίας με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά [επιχειρήσεις με εναλλασσόμενες βάρδιες συνεχούς λειτουργίας (7 ημέρες ή 24 ώρες)] οδηγούσαν ντε φάκτο σε «μαύρη» εξαήμερη εργασία και σε «μαύρες» αμοιβές.
Μέχρι τώρα η αμοιβή της 6ης μέρας εργασίας είχε ρυθμιστεί από το άρθρο 8 του νόμου 3846/2010, βάσει του οποίου το ημερομίσθιο της 6ης μέρας είναι προσαυξημένο κατά 30%. Η διάφορα είναι ότι μέχρι τώρα η 6η μέρα εργασίας προϋπέθετε τη συμφωνία του εργαζόμενου, ενώ τώρα θεσμοθετείται ως δικαίωμα του εργοδότη.
- περισσότερα στο ρεπορτάζ του Π. Κοσμά στην ΕφΣυν (ΕΔΩ)
