Τυπικά οι υποψηφιότητες για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, θα κατατεθούν στο τέλος της εβδομάδας. Παρασκευούλα ζάχαρη, Παρασκευούλα μέλι που λέει κι ο φίλος μου ο Μελιγκώνης, να έχουμε κι ένα ΣουΚού μπροστά μας να χωνέψουμε τα ονόματα, να πέσει κουβεντούλα πάνω απ’ τη μαριδούλα, να (ξανα)βρουν το διάολό τους οι πολιτικοί συντάκτες και αναλυτές, γιου νόου δε ντριλ που λένε και στο Άρκανσω.
Αλλά ρωτάω εγώ τώρα:
Γιατί να περιμένουμε τόσες μέρες για ένα crach test των υποψηφιοτήτων;
Γιατί να μην κάνουμε ένα έτσι στο τσακ μπαμ; Κι αν μας ξεφύγει και κάνα όνομα, δεν πειράζει το μπαλώνουμε κατόπιν! Ζούμε ή δεν ζούμε στην κουλτούρα του ίνστα γκρατιφικέσιο (θανκ γιου μίστερ Γκρίνμπεργκ), τα θέλουμε ή δεν τα θέλουμε όλα, εδώ και τώρα;
Ξεκινώ, λοιπόν, ατάκα κι επί τόπου, με βάση τις διαρροές και τις φήμες και όλα όσα κυκλοφορούν από τα κάθε είδους μπορδοροδοκόκκινα λούκια. Λα τα μινόρια!
Έφη Αχτσιόγλου
Διαβασμένη μέχρι εκεί που δεν παίρνει, κυβερνητική εμπειρία έχει και με ντιστίξιο μάλιστα, την ψυχραιμία της δεν τη χάνει δεν πα’ να βαράει συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ το υπουργικό γραφείο, από ευγλωττία καλά τα πάει, τη δημόσια εικόνα της δεν φοβάται να την τσαλακώσει (θυμάστε το περίφημο βίντεο, που βγήκε άβαφτη, και πέσανε να τη φάνε τα τρολάκια;), έριδες και μίση εντός του κόμματος δεν έχει ξεσηκώσει, στην τηλεόραση στέκεται χαλαρά και δεν τρομάζει τους νοικοκυραίους και, φυσικά, είναι και μάνα, πράγμα το οποίο μετράει ακόμη στην Ελλάδα και μετράει πολύ.
Από την άλλη, ωστόσο, αυτό το ρεζερβέσιο το φυσικό που έχει, δεν συνάδει και τόσο πολύ με εικόνα αρχηγού αριστερού και λαϊκού κόμματος.
Να δώσω ένα παράδειγμα; Να δώσω ένα παράδειγμα:
Πάει ο Τσίπρας μετά απ’ την τραγωδία στην Πύλο και παίρνει αγκαλιά τους διασωθέντες. Έτσι του βγήκε, έτσι έκανε και είτε αρέσει είτε δεν αρέσει η χειρονομία, δεν έμοιαζε τεχνητή και προκατασκευασμένη. Ιτ γουόζ νάτσιουραλ, που λένε και στο Κεντάκυ.
Με το χέρι στην καρδιά τώρα:
Μπορείτε να φαντασθείτε την Έφη, να κάνει το ίδιο;
Δε νομίζω…
Ευκλείδης Τσακαλώτος
Εντάξει η ευφυΐα του ανδρός τρυπάει το ταβάνι και οι γνώσεις με την εμπειρία του γεμίζουν κρουαζιερόπλοια. Κόσμημα είναι για την πατρίδα, πώς να το κάνουμε, και άφησε ταμεία γεμάτα αντί για καμένη γη. Ως και ο Κυριάκος τον παραδέχεται και δεν έχει κανένα πρόβλημα να τον κομπλιμεντάρει. Άσε που τώρα στα εξήντα φεύγα του, έμαθε επιτέλους και ελληνικά!
Από την άλλη, όμως, πόσο μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο ο Ευκλείδης; Εντάξει, ακούγομαι λίγο Τάσος Λειβαδίτης, αλλά χρειάζεται και ολίγη φλόγα, απαιτείται και κάποιο τζοριλίκι, για να σταθείς απέναντι σε μηχανισμούς πανίσχυρους και καλολαδωμένους. Το ‘χει ο Τσακαλώτος με το κανιβαλιστικό προσκήνιο ή μήπως είναι πιο καλός ως φλεγματικός τουιτεράς;
Παύλος Πολάκης
Φουλ επίθεση, τσίτα τα γκάζ(ι)α, φωτιά στα τόπια, νο μέρσυ νο πρίζονερς που λένε και στο Άϊνταχο. Ο ανήρ είναι μια κατηγορία από μόνος του και δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι κάποιες στιγμές πάλι μόνος του κράταγε την αντιπολίτευση κόντρα στη Νέα Δημοκρατία.
Οπότε, ποιο είναι το πρόβλημα, θα με ρωτήσετε.
Το πρόβλημα είναι ότι στην πολιτική, όπως και στο ποδόσφαιρο, δεν γίνεται να παίζεις μόνο επίθεση, πρέπει να παίζεις και άμυνα. Είναι ανάγκη επίσης να κατέχεις την τέχνη του τάιμινγκ και να μην ξεχνάς ότι η ομάδα είναι πάνω από τον κάθε ένα ξεχωριστό παίκτη. Ιδίως στην μεγάλη ομάδα ισχύει αυτό, όσο κορυφαίος κι αν είναι ο παίκτης. Στον Εδεσσαϊκό χωράνε σταριλίκια και καουμποϊλίκια, στον Παναθηναϊκό όχι.
Αυτά για τα σχεδόν σίγουρα ονόματα των υποψηφιοτήτων και αν μας προκύψουν άλλα στη διαδρομή, θα τα δούμε εν καιρώ τω δέοντι. Ως τότε, μόχλευση, που λένε και τα γατόνια της αγοράς όταν περιμένουν να βρέξει ψάρια!
Xρήστος Ξανθάκης