Σχεδόν κανέναν δεν δυσαρέστησε η ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Η δεύτερη τετραετία είναι σπαρμένη με ροδοπέταλα. Ολοι έχουν κάτι να περιμένουν μέχρι το 2027. Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα δουν την πρώτη αύξηση μισθών μετά από δεκαπέντε χρόνια.
Αλλά και οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα μπορούν να προσβλέπουν ότι ο μέσος μισθός θα φτάσει τα 1.500 ευρώ μέχρι το τέλος της τετραετίας. Οι συνταξιούχοι, επίσης, θα πάρουν το κατιτίς τους. Για τα φτωχότερα νοικοκυριά θα υπάρξει ολίγον ακόμη market pass, και για τους 18αρηδες-19άρηδες έρχεται το πουρμπουάρ του youth pass.
Ο πρωθυπουργός δεν διάβασε χθες τίποτα που να μην το γνωρίζουμε. Απόλυτα συνεπής με τις προεκλογικές υποσχέσεις της Ν.Δ., επανέλαβε όσα είχε περιλάβει στο πρόγραμμά της και δεν ένιωσε καμιά ανάγκη να επιφυλάξει κάποια θετική έκπληξη. Λογικό, όταν αισθάνεται κυρίαρχος και μη απειλούμενος από μια αντιπολίτευση συρρικνωμένη και κατακερματισμένη.
Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης καλλιεργούν μεγάλες προσδοκίες για όλους. Το πραγματικό κόστος τους στον προϋπολογισμό, όμως, είναι ελάχιστο. Μόλις 800 εκατ. ευρώ θα κοστίσουν τα μέτρα άμεσης εφαρμογής τον πρώτο χρόνο, μαζί με το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων που θα απορροφήσει το μεγαλύτερο μέρος τους.
Ολες οι υπόλοιπες υποσχέσεις –οι αυξήσεις των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, η μείωση της ανεργίας στο 8%, η μείωση των ανισοτήτων (!)– εξαρτώνται από τις γενικές επιδόσεις της οικονομίας. Με λίγα λόγια, η δεύτερη κυβέρνηση Μητσοτάκη υπόσχεται να υλοποιήσει τις υποσχέσεις της υπό την προϋπόθεση ότι θα πάει καλά η οικονομία, θα αυξηθεί το ΑΕΠ, θα αυξηθεί η κερδοφορία των επιχειρήσεων, θα αυξηθούν οι ξένες επενδύσεις και, επομένως, θα αυξηθεί η πίτα του εθνικού πλούτου από την οποία όλοι θα πάρουν κάτι.
Αυτό δεν είναι ακριβώς κυβερνητικό πρόγραμμα και δεσμεύσεις. Είναι απλώς ένα σενάριο. Ενα υπεραισιόδοξο σενάριο που απαιτεί ανέφελο ουρανό και αποκλεισμό έκτακτων καιρικών φαινομένων. Είναι ένα σενάριο που βλέπει την ελληνική οικονομία σαν μια όαση σε μια παγκόσμια έρημο αναταραχών, ύφεσης στη βιομηχανική δραστηριότητα, συγκρούσεων Δύσης - Ανατολής, εμπορικών πολέμων και αθέμιτου ανταγωνισμού.
Αυτή η όαση υπάρχει μόνο στο μυαλό του Κυριάκου Μητσοτάκη και του επιτελείου του. Στο πρώτο ευρωπαϊκό ή διεθνές σοκ η «όαση» μπορεί να γίνει παρανάλωμα.
ΕΦ.ΣΥΝ. / Αποψη