Είσαι κόμμα της αντιπολίτευσης με ποσοστά πολύ μικρότερα απ’ αυτά που έχει το πρώτο και κυβερνητικό κόμμα, έχεις βγει από δύο μεγάλες ήττες και έχεις μπει σε φάση εσωστρέφειας, με ανοικτά τα θέματα ηγεσίας, ιδεολογικής ταυτότητας και πολιτικού προσανατολισμού, με τα στελέχη σου χωρίς αυτοπεποίθηση να ψάχνουν τις αιτίες της μαζικής υποχώρησής σου, τα μέλη σου σε κρίση μελαγχολίας να σκέφτονται την αποστασιοποίηση και τον κόσμο σου απογοητευμένο να ρίχνει λοξές ματιές προς άλλες κατευθύνσεις.
Μ’ άλλα λόγια, είσαι σε μια κατάσταση περισυλλογής και αναζητάς διέξοδο. Ο χρόνος δεν είναι σύμμαχός σου. Αντιθέτως σε πιέζει για να πάρεις αποφάσεις. Οι ανταγωνιστές σου καραδοκούν για να εκμεταλλευτούν τις αδυναμίες σου. Σε όλες τις εκλογικές περιφέρειες βλέπεις από μεγάλη απόσταση την πλάτη του βασικού πολιτικού αντιπάλου σου, ο οποίος είναι κυρίαρχος και στην περιοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Πλησιάζουν οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές. Είσαι υποχρεωμένος να δώσεις τη μάχη κάτω από πολύ δυσμενείς συνθήκες. Λειτούργησες αφρόνως στην προηγούμενη αναμέτρηση και κατάφερες (ναι, για κατόρθωμα πρόκειται) να είσαι μια περιθωριακή δύναμη ακόμη και σε περιοχές όπου είχες την πλειοψηφία στις εθνικές εκλογές. Ουδείς απολογήθηκε γι’ αυτήν την επιλογή.
Ούτε κριτική, ούτε αυτοκριτική. Οι μετά Χριστόν προφήτες, ή επί το λαϊκότερον οι «σασταλεγάκηδες», θα πουν τα δικά τους, όμως δεν έχουν τις απαντήσεις. Τώρα καλείσαι να διαχειριστείς τη σημερινή αρνητική κατάσταση. Είναι απίθανο να πετύχεις ένα αξιοπρεπές αποτέλεσμα, ωστόσο δεν μπορείς να τα παρατήσεις. Λες ότι είσαι κόμμα εξουσίας και όχι κόμμα διαμαρτυρίας. Πρέπει λοιπόν να το αποδείξεις. Πώς; Εξαντλώντας όλα τα περιθώρια προκειμένου να έχεις μερικές καλές επιδόσεις εδώ κι εκεί, γιατί μια νέα ταπεινωτική ήττα μπορεί να απειλήσει την υπόστασή σου, να προκαλέσει δηλαδή αθεράπευτες βλάβες.
Τι κάνεις; Προχωράς μόνος σου αδιαφορώντας για τους συσχετισμούς; Ηρωικό, δεν λέω, όμως θα είναι πράξη αυτοχειριασμού. Ο αντίπαλός σου είναι πανίσχυρος. Εχει τον αέρα του νικητή, ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης, διαθέτει άφθονους οικονομικούς πόρους, οι συμμαχίες του με τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα καλά κρατούν, οι πολίτες που τον στήριξαν στις εθνικές εκλογές ακόμη δεν το έχουν μετανιώσει. Είναι νωρίς για κοψοχέρηδες.
Εχεις απέναντί σου ένα καθεστώς που μπορεί να γίνει αδίστακτο και να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για να περιφρουρήσει τα κεκτημένα του και να διευρύνει τον κύκλο επιρροής του. Αλλωστε το διακηρύσσει: θέλει να σε περιθωριοποιήσει και να μην ξαναβγάλεις γλώσσα.
Πιστεύει ότι έχει την ηγεμονία όχι μόνο στους αριθμούς, αλλά και στις ιδέες. Συνεπώς, η κατά μέτωπο επίθεση θα οδηγήσει στην πανωλεθρία. Ούτε Ναπολέοντες έχεις στις τάξεις σου, ούτε Ζούκοφ. Εχεις μπόλικους θεωρητικούς του πολέμου, αλλά οι μάχες κερδίζονται στο πεδίο, όχι στα χαρτιά.
Το αντάρτικο, όπου σε παίρνει, μπορεί να φέρει κάποιες ευχάριστες εκπλήξεις, όχι όμως τίποτα σημαντικό που θα σου επιτρέψει να μπεις από καλύτερη θέση στον νέο κύκλο που λες ότι θέλεις να ανοίξεις για το κόμμα σου.
Υπάρχει βεβαίως και ο δρόμος των πολιτικών συμμαχιών. Δύσβατος αν κρίνουμε από τις διαθέσεις των διπλανών χώρων σου. Κι αυτοί, όπως ο βασικός αντίπαλός σου, διεκδικούν κομμάτια του ακροατηρίου σου και δεν δείχνουν διατεθειμένοι να πάρουν πρωτοβουλίες για συνεννόηση. Θέλουν να μετρήσουν το μπόι τους και να κόψουν από σένα. Μόνο του θα πάει το ΚΚΕ. Μόνο του και το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κάνει κινήσεις μπας και υπάρξει συμφωνία κατά τόπους από τα κάτω. Ας πάρουν την ευθύνη της απόρριψης οι άλλοι.
Τάσος Παππάς
Εφημερίδα των Συντακτών (12.7.2023)
