Ο γραμματέας του ΜέΡΑ25, με ανάρτησή του στον προσωπικό του ιστότοπο κάνει ένα σχόλιο για την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Όπως εξηγεί, δεν έχει να πει πολλά περισσότερα από όσα έγραψε σε πρόσφατη ανάρτησή του στο Twitter, ωστόσο καθώς έχει δεχθεί πιέσεις να το κάνει, παραθέτει ένα απόσπασμα από το βιβλίο του «Ανίκητοι Ηττημένοι» του 2017, σχετικά με τη δύσκολη διαπραγμάτευση με την τρόικα τα χρόνια των μνημονίων.
Επισημαίνει δε ότι σε εκείνο το κείμενο είχε πασχίσει να καταγράψει «χωρίς κανένα πάθος ή φόβο, όσα κατανόησα για τον άνθρωπο».
Μεταξύ άλλων σημειώνει τα εξής:Η ανάληψη της ευθύνης της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ με πραγματική παραίτηση εκτιμάται θετικά – ανεξάρτητα των διαφωνιών μας. Μάλιστα, καθιστά, ακόμα επιτακτικότερη την ανασύνταξη των προοδευτικών δυνάμεων που δεν συνθηκολόγησαν. [Περισσότερα στην ΚΕ του ΜέΡΑ25 την Κυριακή 9/7]
— Yanis Varoufakis (@yanisvaroufakis) June 29, 2023
• Φίλοι και επικριτές με κατηγορούν ότι διέκρινα θετικά στοιχεία στον Αλέξη που δεν υπήρχαν. Κάνουν λάθος. Η πρόθεσή του να απελευθερώσει την Ελλάδα από τον παγίδα του φαύλου κύκλου ήταν ειλικρινής. Η ευφυΐα κι η ικανότητά του να μαθαίνει γρήγορα ήταν εμφανείς. Το ίδιο κι ο ενθουσιασμός του για το αποτρεπτικό σχέδιο που είχα προτείνει και η ιεράρχηση πάνω από όλους τους άλλους στόχους της αναδιάρθρωσης του χρέους
• Ο λόγος για τον οποίο διέκρινα όλα αυτά τα θετικά στοιχεία στον Αλέξη είναι πως όντως υπήρχαν. Το λάθος μου ήταν ότι δε διέκρινα και όλα τα άλλα στοιχεία που επίσης υπήρχαν, ανάμεικτα μέσα του: Το δικό του Plan B, το οποίο εγγυημένα θα ακύρωνε τις δικές μου προσπάθειες για το κοινό μας Plan A, προτού ακόμα του δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία να πετύχει. Την αβάσταχτη επιπολαιότητά του. Την τάση του στη μελαγχολία. Και, τέλος, την έντονη επιθυμία να αποδείξει σ’ έναν αστικό κόσμο που τον αντιμετώπιζε με σκεπτικισμό ότι δεν ήταν διάττων αστήρ.
• Τον πίστεψα επίσης επειδή, παρά τα αποκαρδιωτικά πισωγυρίσματά του, γνώριζα την απάνθρωπη πίεση υπό την οποία καλούνταν να λαμβάνει αποφάσεις.
• Το θέαμα του Αλέξη να λυγίζει κάτω από την πίεση της εκτίμησης «πενήντα-πενήντα» που του έδωσα με έκανε ευάλωτο στο να συγχωρώ, να νομιμοποιώ και να εκλογικεύω τα ασυγχώρητα, αήθη και παράλογα ολισθήματά του. Υπήρχαν πολλά τέτοια, αλλά δύο ξεχώριζαν:
(1) Η υπαναχώρησή του από τη σαφή συμφωνία μας, στην οποία είχαμε βασίσει την αρχική μας στρατηγική, σύμφωνα με την οποία η συνέχιση της πτώχευσης της χώρας μέσω 3ου μνημονίου θα ήταν χειρότερη από το Grexit, όσο επώδυνο κι αν ήταν αυτό.
(2) Η απόρριψη της έκκλησής μου να απευθυνθεί στον λαό με την αξιοπρεπή ομιλία παράδοσης που του είχα ετοιμάσει, αντί να οργανώσει δημοψήφισμα το οποίο ενδόμυχα ήλπιζε να χάσει.
