Ξεκαθαρίζει αργά αλλά σταθερά το τοπίο στον ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την κούρσα της διαδοχής. Χθες η Εφη Αχτσιόγλου κατέθεσε την υποψηφιότητά της. σήμερα ανακοινώνει την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. Εντός της Κεντρικής Επιτροπής το Σαββατοκύριακο θα είναι η σειρά του Νίκου Παππά.
Απομένουν άλλα δύο στελέχη, η Ρένα Δούρου και ο Παύλος Πολάκης. Η πρώτη το σκέφτεται, περιμένει ν’ ακούσει τι θα πουν τα άλλα στελέχη που θα διεκδικήσουν τον πρώτο ρόλο για να αποφασίσει.
Οσοι συζητούν μαζί της δυσκολεύονται να καταλήξουν σε συμπέρασμα για το τι θα κάνει. Και ο δεύτερος το σκέφτεται. Θα καταθέσει πρόταση για μετάθεση του χρόνου εκλογής προέδρου και του χρόνου διεξαγωγής του συνεδρίου για τον Νοέμβριο με το σκεπτικό ότι πρέπει να συζητηθούν εξαντλητικά τα θέματα που ταλανίζουν το κόμμα. Αν η πρότασή του περάσει στην Κεντρική Επιτροπή, θα είναι υποψήφιος. Στην περίπτωση αυτή δεν αποκλείεται να είναι υποψήφιος και ο Διονύσης Τεμπονέρας, που κι αυτός έχει ζητήσει να πάνε όλα αργότερα.
Αν τελικώς υπερψηφιστεί στην Κεντρική Επιτροπή το βράδυ της Κυριακής ο οδικός χάρτης που εγκρίθηκε από την Πολιτική Γραμματεία, θα έχουμε Διαρκές Συνέδριο στα τέλη Αυγούστου και εκλογή προέδρου στις 3 και στις 10 Σεπτεμβρίου. Είναι αυτό κανονικό; Οχι φυσικά.
Πρώτα κάνεις συνέδριο και μετά εκλέγεις πρόεδρο. Πρώτα συμφωνείς για τη στρατηγική, την ιδεολογική φυσιογνωμία, την πολιτική ταυτότητα, το μοντέλο του κόμματος, τον ρόλο της ηγεσίας και μετά πας στη διαδικασία εκλογής νέου επικεφαλής.
Πρώτα προχωράς στην αξιολόγηση της μέχρι τώρα πορείας σου, εντοπίζεις τα λάθη και τις παραλείψεις, τα ελλείμματα, αναμετριέσαι με τα γιατί που δεν μπόρεσες να απαντήσεις, αναζητάς τις αιτίες της εκλογικής ήττας σου, καταλογίζεις ευθύνες, αναλαμβάνεις ευθύνες αν ήσουν σε καθοδηγητικό πόστο, ασκείς κριτική, κάνεις αυτοκριτική και μετά εκλέγεις ηγεσία που θα σε οδηγήσει με ένα σαφές σχέδιο στον νέο κύκλο. Ετσι θα έπρεπε να γίνει σε κανονικές συνθήκες. Είναι όμως οι συνθήκες κανονικές; Εχεις την πολυτέλεια να περιμένεις και να πας με το πάσο σου; Ο χρόνος είναι σύμμαχός σου ή αντίπαλός σου;
Δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος να βάλει το κάρο μπροστά από το άλογο. Για να το πούμε με ποδοσφαιρικούς όρους, δεν είναι μόνος του στο γήπεδο. Ο βασικός αντίπαλός του είναι αδίστακτος, παίζει στην έδρα του, παίζει βρόμικα, ο διαιτητής τον ευνοεί και το VAR λειτουργεί καταπώς βολεύει τον γηπεδούχο. Οπότε πρέπει να πάρει τα μέτρα του. Κατενάτσιο για να μη δεχτεί γκολ και μετά επιθετική άμυνα, μπας και του χαμογελάσει η τύχη και καταφέρει να αιφνιδιάσει τον αλαζόνα αντίπαλό του.
Εφόσον όμως οι συνθήκες δεν είναι κανονικές, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκασμένος να τα κάνει ανάποδα και γρήγορα για να μη δώσει την ευκαιρία στη Δεξιά να επιβάλει τετελεσμένα που θα είναι δύσκολο να ανατραπούν, αλλά και για να κόψει την όρεξη του ΠΑΣΟΚ που θέλει να διεκδικήσει τον πρώτο ρόλο στη λεγόμενη δημοκρατική παράταξη, πρέπει να πορευτεί με ενότητα, χωρίς άσκοπες αψιμαχίες, χωρίς κατασκευή εξιλαστήριων θυμάτων, χωρίς πατροκτονίες, χωρίς προσωπικές στρατηγικές από την πλευρά των πρωτοκλασάτων στελεχών, δηλαδή χωρίς φραξιονισμούς και χαρακώματα, χωρίς εμμονές για ιδεολογική καθαρότητα. Μπορεί; Στα λόγια οι πάντες το υπόσχονται. Θα φανεί στην πράξη αν το εννοούν.
Τάσος Παππάς
Εφημερίδα των Συντακτών (13.7.2023)