«Καταλαβαίνω για εσάς που κατοικείτε στην πρωτεύουσα και ζείτε με τους ρυθμούς της πόλης, το πόσο ανάγκη έχει ο άνθρωπος να ξεφύγει λίγο και να έρθει πιο κοντά στη φύση. Μου αρέσει πολύ να βλέπω ανθρώπους να είναι χύμα στο κύμα».
Η Δήμαρχος Τήλου, Μαρία Καμμά είναι κατηγορηματική: διαφωνεί με την απαγόρευση του ελεύθερου κάμπινγκ που ισχύει σε όλη τη χώρα. Άλλωστε η Τήλος εδώ και πολλά χρόνια έχει εντάξει το ελεύθερο κάμπινγκ στην κουλτούρα της, που έχει ως βάση τη δημιουργία κοινοτήτων και το σεβασμό προς τη φύση.
Οι εναλλακτικές διακοπές, στις οποίες εντάσσεται και το ελεύθερο κάμπινγκ, έρχονται σε σύγκρουση με τον σύγχρονο τουρισμό που κάθε καλοκαίρι είναι και πιο ακριβός. Οι διακοπές στα ελληνικά νησιά, πλέον, θεωρούνται «πολυτέλεια» με τις τιμές να έχουν εκτοξευτεί στα ύψη, σε βαθμό που υπάρχουν προορισμοί στο εξωτερικό που είναι πιο οικονομικοί.
Για το λόγο αυτό οι «εναλλακτικές διακοπές» αναμένεται να αποτελέσουν προτεραιότητα για μεγάλο μέρος του πληθυσμού τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτός είναι ο μοναδικός λόγος που κανείς επιλέγει να κάνει ελεύθερο κάμπινγκ στην Τήλο, στη Νίσυρο ή σε άλλο νησί. Το αντίθετο, ο κυρίαρχος λόγος είναι όσα προσφέρει η κατασκήνωση στη φύση.
Τι λέει ο νόμος για το ελεύθερο κάμπινγκ
Σύμφωνα με τον Νόμο 392/1976 (ΦΕΚ Α’ 199/1976), με τίτλο «Περί ιδρύσεως και λειτουργίας χώρων οργανωμένης κατασκηνώσεως (κάμπινγκ) και άλλων τινών διατάξεων», απαγορεύεται η εγκατάσταση σκηνών και στάθμευσης τροχόσπιτων σε αρχαιολογικούς χώρους, αιγιαλούς, παραλίες και γενικότερα κοινόχρηστους χώρους. Από το 2012, και σύμφωνα με το αρ. 38 του Ν. 4055/2012 (ΦΕΚ Α’ 51/ 12.3.2012) εισήχθη τροποποίηση, η οποία προβλέπει ότι η ελεύθερη κατασκήνωση τιμωρείται με κράτηση, και όχι με φυλάκιση, έως 6 μήνες ή με πρόστιμο έως 3000 ευρώ.
Ο νόμος για την εφαρμογή του δεν προϋποθέτει συγκεκριμένο εξοπλισμό κάμπινγκ. Για παράδειγμα, ένα άτομο που είναι στην παραλία με ένα σκίαστρο, αλλά έχει μαζί του πράγματα που παραπέμπουν σε εγκατάσταση, μπορεί να τιμωρηθεί όπως προβλέπει ο νόμος. Εάν, πάλι, το ίδιο άτομο έχει απλώς μια πετσέτα και μια τσάντα, η παραμονή του στην παραλία μπορεί να θεωρηθεί προσωρινή και δεν διώκεται. Συνεπώς, το σκίαστρο ή τα τεντάκια, αν δεν συνοδεύονται από «οικοσκευές», δεν κρίνονται παράνομα.
Όσον αφορά στην αιώρα, αυτή δεν θεωρείται παράνομη, αλλά μπορεί να θεωρηθεί μέρος της κατασκήνωσης αν βρίσκεται στον ίδιο χώρο με κάποια σκηνή.
Το ίδιο ισχύει, φυσικά, και για την Τήλο, όπως επιβεβαιώνει η Μαρία Καμμά, αφού δεν διατίθεται κάποιο οικόπεδο στο οποίο η δημοτική αρχή ορίζει ότι το κάμπινγκ εκεί επιτρέπεται. Αν, δηλαδή, το Λιμεναρχείο ή η αστυνομία κάνει έλεγχο στην Τήλο και διαπιστώσει ότι υπάρχουν ελεύθεροι κατασκηνωτές, η δημοτική αρχή δεν μπορεί να κάνει κάτι γι’ αυτό, όσο και αν η φιλοσοφία της ταιριάζει με την κουλτούρα του ελεύθερο κάμπινγκ.
Αντίθετα, στη Σαμοθράκη υπάρχει χώρος που διαθέτει η δημοτική αρχή και στον οποίο επιτρέπεται το κάμπινγκ. Εκτός αυτού του χώρου, το κάμπινγκ απαγορεύεται και, μάλιστα, η δημοτική αρχή έχει εκδώσει και ανακοίνωση. (περισσότερα στο κείμενο του Βίκτωρα Αντωνόπουλου στο ΤVXΣ εδώ)
