Στο Βίλνιους της Λιθουανίας ολοκληρώνεται η ΝΑΤΟποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η ένταξη της Σουηδίας στη Βορειοατλαντική Συμμαχία, για την οποία ο Τούρκος πρόεδρος έδωσε το τελικό «ΟΚ», προφανώς αποσπώντας κάποια από τα ανταλλάγματα που απαιτούσε, είναι το τελευταίο κομμάτι του παζλ που έλειπε από την αμερικανικής έμπνευσης πλήρη στρατιωτικοποίηση της Ευρώπης.
Εκτός από την ένταξη της Σουηδίας, δύο είναι οι κρίσιμες αλλαγές στη δομή της Συμμαχίας που σφραγίζονται σε αυτή τη σύνοδο του ΝΑΤΟ. Η πρώτη είναι η μετατροπή όλης της Ευρώπης σε μια βαριά εξοπλισμένη ήπειρο με επιθετική ετοιμότητα απέναντι στον σχεδόν μοναδικό εχθρό, τη Ρωσία.
Η δεύτερη αλλαγή, απόλυτα συναφής με την προηγούμενη, είναι ο χωρισμός της Ευρώπης σε τρεις ζώνες «αμυντικού» σχεδιασμού -σχηματικά: η «αρκτική», η «βαλτική» και η «μεσογειακή»- με αποκλειστικό στόχο τη Ρωσία, Το νέο ΝΑΤΟ, βάσει του αμερικανικής έμπνευσης σχεδιασμού, έχει αποκλειστικό προορισμό τη στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας.
Εκ πρώτης όψεως ακούγεται λογική ανασύνταξη της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ωστόσο, για την Ε.Ε. των 27 δεν ακούγεται διόλου λογική επιλογή, αντί να προβάλλεται ως δύναμη συνδιαλλαγής και ειρήνης, να υπερθεματίζει σε στρατιωτική ένταση και εξοπλιστικές δαπάνες. Να επωμίζεται, δηλαδή, το γεωπολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό κόστος μιας αναμέτρησης με τη Ρωσία που ωστόσο εξυπηρετεί τη στρατηγική των μακρινών και σε απόσταση ασφαλείας από μια ενδεχόμενη διεθνή ανάφλεξη ΗΠΑ.
Και ακόμη πιο παράδοξο είναι αυτή η μετάλλαξή της Ε.Ε. σε στρατιωτική, επιθετική συνιστώσα του ΝΑΤΟ έναντι της Ρωσίας να περνάει μέσα από τα παζάρια και τις απαιτήσεις της Τουρκίας, που φυσικά εξακολουθεί να παίζει σε διπλό ταμπλό στον ουκρανικό πόλεμο.
Εδώ και τουλάχιστον έναν χρόνο η τουρκική ηγεσία κάνει «παιχνίδι» με το νέο ευρωπαϊκό ΝΑΤΟ και την αρχιτεκτονική που θέλει να επιβάλει σε αυτό, εκ του ασφαλούς, η αμερικανική ηγεσία. Και ο Ερντογάν φαίνεται ότι σε αυτό το παιχνίδι όχι μόνο κερδίζει, αλλά αποσπά και τα εξοπλιστικά ανταλλάγματα που ήθελε από τις ΗΠΑ. Η Τουρκία, που για ποικίλους λόγους δεν πρόκειται ποτέ στο ορατό μέλλον να γίνει μέλος της Ε.Ε. κι ούτε η ίδια πιστεύει σε αυτό, αναδεικνύεται σε μεγάλο συνδιαχειριστή, μαζί με τις ΗΠΑ, της πλήρους ΝΑΤΟποίησης της Ευρώπης.
ΕΦ.ΣΥΝ. / Αποψη