Πολύ χρήσιμο εργαλείο είναι το αριστερόμετρο και μη βιαστείτε να (με) πυροβολήσετε. Ειδικά μετά την ήττα της Αριστεράς. Που έχασε ακριβώς επειδή δεν ήταν αληθινή Αριστερά. Κι ας λένε πως πέθανε πια αυτός ο διαχωρισμός και πως… κούρασε πια τον κόσμο αυτό το δίπολο (Αριστερά-Δεξιά) και πως πρέπει πια να κοιτάμε «μόνο μπροστά». Ετσι (και με μπόλικες καρδούλες) μπήκε στη Βουλή η Κωνσταντοπούλου. Ομως και οι «Σπαρτιάτες» «ούτε Αριστερά ούτε Δεξιά» είπαν στις πρώτες τους εμφανίσεις (τυχαίο;).
Λοιπόν ειδικά σήμερα που η Αριστερά εξαερώνεται και λοιδορείται, ειδικά όσοι ασφυκτιούμε στο ακροδεξιό σύμπαν που διαμορφώνεται, ειδικά τώρα χρειάζεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά να την υπερασπιστούμε. Οχι με λόγια, όχι απλά δηλώνοντας κάποιος «αριστερός» (πρωθυπουργός ή ό,τι άλλο…).
Εδώ, που λέτε, χρειάζεται το εργαλείο που βοηθά να ξεχωρίσεις με ποιους να πας και ποιους να αφήσεις. Μη φανταστείτε κανένα μεσαιωνικό μηχάνημα βασανιστηρίων. Μόνο ερωτήσεις κάνει το αριστερόμετρο.
Απλές και καίριες: Είναι αριστερός ο φράχτης στον Εβρο; Είναι αριστερές οι ιδιωτικοποιήσεις; Είναι αριστερά τα μνημόνια, η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, οι εξορύξεις; Τι απαντήσεις θα δώσουν σε αυτά η επόμενη ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα κόμματα; Οσοι απομείνουν ακόμα να απαντούν «όχι» σε αυτά και άλλα αντίστοιχα ερωτήματα πρέπει επιτέλους να συνεννοηθούν. Το χρωστούν στην ιστορία της Αριστεράς, αλλά κυρίως το χρωστούν στον λαό μας, που πάλι σε αυτή θα ακουμπήσει για όλα όσα έρχονται.
Μάριος Διονέλλης / ΕφΣυν
