Πρώτη μέρα πανελλαδικών χθες με τους «πρωταγωνιστές» να έχουν την τιμητική τους στα Μέσα Ενημέρωσης, χωρίς βέβαια να γίνεται λόγος για το γεγονός ότι, όπως και πέρυσι, η «μάχη» για μια θέση στο Πανεπιστήμιο είναι δυσκολότερη εξαιτίας της μείωσης των εισακτέων με ευθύνη της κ. Κεραμέως.
Μαθητής από τη Θεσσαλονίκη, που βγήκε πρώτος από τις εξετάσεις στο σχολείο του, είπε στην κάμερα της ΕΡΤ: «Εγώ για πλάκα πιο πολύ πήγα να γράψω, αλλά εντάξει εύκολα ήταν. Έγραψα τα μισά θέματα, τα άλλα μισά δεν τα έγραψα. Το θέμα της έκθεσης ήταν για τον εθελοντισμό. Έγραψα ό,τι ήξερα. Κάτι έγραψα»
Όταν ρωτήθηκε από τη δημοσιογράφο για το δεύτερο μάθημα, που δίνουν οι μαθητές στα ΕΠΑΛ αύριο, απάντησε χαρακτηριστικά: «Το Σάββατο πάω για δουλειά. Μετά θα δώσω τα άλλα, τα ειδικότητας. Δεν ήθελα να περάσω, για την εμπειρία ήρθα. Ωραία εμπειρία».
Τοπικά αλλά και εθνικά κανάλια και ιστοσελίδες, επικέντρωσαν στην «χαλαρότητα» του αγοριού παραβλέποντας πως ένα νέο παιδί αναγκάζεται να βγει στην εργασιακή ζούγκλα από μια τόσο μικρή ηλικία με ό,τι συνέπειες έχει αυτό για την μόρφωσή του και τη συγκρότησή του, για την επαγγελματική πορεία και τις κοινωνικές σχέσεις του, εν γένει για το μέλλον του.
Ουδέν σχόλιον φυσικά για τα παιδιά, που δυστυχώς μάλλον έχουν λιγότερες βάσεις από τους υποψήφιους των ΓΕΛ ή για τις ευθύνες της πολιτείας και των ηγεσίων του υπουργείου Παιδείας σε όλη αυτή την κατάσταση. Γιατί άραγε;
Μάλλον γιατί εκλαμβάνεται ως «κανονικότητα» ο ταξικός αποκλεισμός στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπως «κανονικότητα» τείνει να θεωρηθεί μια άποψη, που θεωρεί περιττό οι νέοι και οι νέες να σπουδάζουν από τη στιγμή που πιθανότερο είναι να βρουν δουλειά διαφορετική από το πεδίο μελέτης τους, λες και το Πανεπιστήμιο είναι μόνον πεδίο επαγγελματικής αποκατάστασης και όχι διέρευνησης του πνευματικού ορίζοντα.
Δεν ξέρουμε εάν ο νεαρός έγραψε για τα «οφέλη του εθελοντισμού», που ήταν ένα από τα θέματα, ή εκείνο με το ποίημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Εμείς απλά το παραθέτουμε ολόκληρο χαιρετίζοντας την επιλογή της αρμόδιας Επιτροπής.
«Καταφύγια για τη νύχτα»
Ακούω πως στη Νέα Υόρκη
Στη γωνιά της 26ης Οδού και του Μπροντγουαίη
Στέκει ένας άντρας κάθε βράδυ τους μήνες του χειμώνα
Και στους άστεγους που μαζεύονται βρίσκει ένα καταφύγιο για τη νύχτα
Κάνοντας εκκλήσεις στους διαβάτες.
Ο κόσμος έτσι δε θ’ αλλάξει.
Δε θα καλυτερέψουνε ανάμεσα στους ανθρώπους οι σχέσεις
Δε συντομεύει έτσι η εποχή της εκμετάλλευσης
Μα ωστόσο λίγοι άνθρωποι βρίσκουνε καταφύγιο για τη νύχτα
Για μια νύχτα τους φυλάγεις απ’ τον άνεμο
Το χιόνι που προορίζονταν γι’ αυτούς πέφτει στο δρόμο.
Σαν διαβάσεις τούτο ‘δω, μην κλείσεις το βιβλίο, άνθρωπε.
Λίγοι άνθρωποι βρίσκουνε καταφύγιο για τη νύχτα
Για μια νύχτα τους φυλάγεις απ’ τον άνεμο
Το χιόνι που προορίζονταν γι’ αυτούς πέφτει στο δρόμο
Μα ο κόσμος έτσι δε θ’ αλλάξει
Δε θα καλυτερέψουνε ανάμεσα στους ανθρώπους οι σχέσεις
Δε συντομεύει έτσι η εποχή της εκμετάλλευσης.
