Η κατανάλωση αλεύρου μανιόκας βοήθησε να σωθούν οι ζωές των τεσσάρων παιδιών που βρέθηκαν ζωντανά έπειτα από 40 ημέρες στη ζούγκλα του Αμαζονίου μετά τη συντριβή του αεροσκάφους στο οποίο επέβαιναν.
«Μέρες μετά τη συντριβή, έφαγαν τη φαρίνα αλλά τελικά τελείωσαν τα τρόφιμα και αποφάσισαν να ψάξουν για ένα μέρος όπου θα μπορούσαν να παραμείνουν ζωντανά», είπε ο Σουάρες.
«Ήταν υποσιτισμένα, αλλά είχαν πλήρη συνείδηση και διαύγεια όταν τους βρήκαμε», πρόσθεσε.
«Η γηγενής προέλευσή τους, τους επέτρεψε να αποκτήσουν μια ορισμένη ανοσία έναντι των ασθενειών στη ζούγκλα γνωρίζοντας τι να τρώνε (κυρίως σπόρους) και τι να μην τρώνε ενώ η εύρεση νερού ληταν αυτή που τα κράτησε ζωντανά. Αυτό δεν θα ήταν δυνατό αν δεν είχαν συνηθίσει σε αυτό το είδος εχθρικού περιβάλλοντος».
Η μητέρα των παιδιών Magdalena Mucutuy Valencia σκοτώθηκε στο αεροπορικό δυστύχημα την 1η Μαΐου, αφήνοντάς τα μόνα και εγκλωβισμένα στη ζούγκλα του Αμαζονίου. Στο δυστύχημα σκοτώθηκαν επίσης ο πιλότος του αεροπλάνου Ερνάντο Μούρθια Μοράλες και ο ηγέτης των ιθαγενών των Γιαρουπάρι Χέρμαν Μεντόζα Ερνάντες.
Τα εξαφανισμένα παιδιά που βρέθηκαν μετά από 40 μέρες στο Αμαζόνιο επέζησαν σαν «παιδιά της ζούγκλας», λέει ο πρόεδρος της Κολομβίας
Τα τέσσερα παιδιά – η 13χρονη Lesly Jacobombaire Mucutuy, η 9χρονη Soleiny Jacobombaire Mucutuy, η 4χρονη Tien Ranoque Mucutuy και το βρέφος Cristin Ranoque Mucutuy – αναρρώνουν αυτή τη στιγμή σε νοσοκομείο στην πρωτεύουσα της Κολομβίας, Μπογκοτά, αφού μεταφέρθηκαν εκεί με ασθενοφόρο της Πολεμικής Αεροπορίας της Κολομβίας το Σάββατο, δήλωσαν αξιωματούχοι.
Οι διασώστες τους εντόπισαν αφού βρήκαν σημάδια στη ζούγκλα, όπως ίχνη και φρούτα που είχαν δαγκωθεί.
Δύο από τα παιδιά, το μωρό ενός έτους και το πεντάχρονο, πέρασαν τα γενέθλιά τους στη ζούγκλα, καθώς η μεγαλύτερη Λέσλι, 13 ετών, τα καθοδήγησε στη δοκιμασία.
Η γιαγιά των παιδιών, Φατίμα Βαλένθια, είπε μετά τη διάσωσή τους: «Είμαι πολύ ευγνώμων στοςτυ διασώστες αλλά και στη μητέρα γη, που τα άφησε ελεύθερα».
Είπε ότι το μεγαλύτερο από τα τέσσερα αδέρφια είχε συνηθίσει να φροντίζει τα άλλα τρία όταν η μητέρα τους ήταν στη δουλειά και ότι αυτό τους βοήθησε να επιβιώσουν στη ζούγκλα.
«Η γηγενής προέλευσή τους, τους επέτρεψε να αποκτήσουν μια ορισμένη ανοσία έναντι των ασθενειών στη ζούγκλα γνωρίζοντας τι να τρώνε (κυρίως σπόρους) και τι να μην τρώνε ενώ η εύρεση νερού ληταν αυτή που τα κράτησε ζωντανά. Αυτό δεν θα ήταν δυνατό αν δεν είχαν συνηθίσει σε αυτό το είδος εχθρικού περιβάλλοντος».
Η μητέρα των παιδιών Magdalena Mucutuy Valencia σκοτώθηκε στο αεροπορικό δυστύχημα την 1η Μαΐου, αφήνοντάς τα μόνα και εγκλωβισμένα στη ζούγκλα του Αμαζονίου. Στο δυστύχημα σκοτώθηκαν επίσης ο πιλότος του αεροπλάνου Ερνάντο Μούρθια Μοράλες και ο ηγέτης των ιθαγενών των Γιαρουπάρι Χέρμαν Μεντόζα Ερνάντες.
Τα εξαφανισμένα παιδιά που βρέθηκαν μετά από 40 μέρες στο Αμαζόνιο επέζησαν σαν «παιδιά της ζούγκλας», λέει ο πρόεδρος της Κολομβίας
Τα τέσσερα παιδιά – η 13χρονη Lesly Jacobombaire Mucutuy, η 9χρονη Soleiny Jacobombaire Mucutuy, η 4χρονη Tien Ranoque Mucutuy και το βρέφος Cristin Ranoque Mucutuy – αναρρώνουν αυτή τη στιγμή σε νοσοκομείο στην πρωτεύουσα της Κολομβίας, Μπογκοτά, αφού μεταφέρθηκαν εκεί με ασθενοφόρο της Πολεμικής Αεροπορίας της Κολομβίας το Σάββατο, δήλωσαν αξιωματούχοι.
Οι διασώστες τους εντόπισαν αφού βρήκαν σημάδια στη ζούγκλα, όπως ίχνη και φρούτα που είχαν δαγκωθεί.
Δύο από τα παιδιά, το μωρό ενός έτους και το πεντάχρονο, πέρασαν τα γενέθλιά τους στη ζούγκλα, καθώς η μεγαλύτερη Λέσλι, 13 ετών, τα καθοδήγησε στη δοκιμασία.
Η γιαγιά των παιδιών, Φατίμα Βαλένθια, είπε μετά τη διάσωσή τους: «Είμαι πολύ ευγνώμων στοςτυ διασώστες αλλά και στη μητέρα γη, που τα άφησε ελεύθερα».
Είπε ότι το μεγαλύτερο από τα τέσσερα αδέρφια είχε συνηθίσει να φροντίζει τα άλλα τρία όταν η μητέρα τους ήταν στη δουλειά και ότι αυτό τους βοήθησε να επιβιώσουν στη ζούγκλα.
** Η μανιόκα είναι ξυλώδης θάμνος, που ευδοκιμεί στην Νότια Αμερική και σε τροπικές περιοχές του κόσμου, λόγω της ικανότητάς της να αντέχει σε δύσκολες συνθήκες. Στην πραγματικότητα είναι μια από τις καλλιέργειες που είναι πιο ανεκτικές στην ξηρασία. Το πιο συχνά καταναλισκόμενο μέρος της μανιόκας είναι η ρίζα. Τρώγεται ολόκληρη, τριμμένη ή αλεσμένη σε αλεύρι για ψωμί.