Στο πιο βαθύ σημείο της Μεσογείου, εκεί όπου η αφρικανική πλάκα βυθίζεται κάτω από την ευρασιατική, κοντά σε μια τάφρο που ξεπερνάει τα 5.000 μέτρα, ναυάγησαν στοιβαγμένα πάνω σε ένα καρυδότσουφλο τα όνειρα και οι ελπίδες εκατοντάδων ανθρώπων.
Δεν θα μάθουμε ίσως ποτέ τα ονόματα και τις ιστορίες όσων χάθηκαν στο Φρέαρ των Οινουσσών, αλλά γνωρίζουμε πολύ καλά πως αυτό το έγκλημα έγινε στο όνομά μας, όπως ξέρουμε τα ονοματεπώνυμα όλων εκείνων που το προμελέτησαν.
Στο όνομά μας και στο όνομα της πατρίδας, προς δόξαν της ασφάλειας της Ευρώπης και διά την φύλαξιν των συνόρων, η Ευρωπαϊκή Ενωση χρόνια τώρα υλοποιεί πολιτικές που μετατρέπουν τη γηραιά ήπειρο σε φρούριο και τις χώρες στα σύνορά της σε φυλακές. Κουρελιάζοντας κάθε έννοια ανθρωπισμού και αφήνοντας πίσω της τη νομική παράδοση δεκαετιών, αντιμετωπίζει τους ικέτες ως εχθρούς που πρέπει να παταχθούν.
Οι πρόσφυγες επαναπροωθούνται μέχρι πνιγμού στο Αιγαίο, οι κατατρεγμένοι πέφτουν πάνω σε τείχη στον Εβρο, οι αιτούντες άσυλο γίνονται παίγνιο, οι ξεριζωμένοι στοιβάζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Με τις χώρες του Νότου στον ρόλο του μαντρόσκυλου στα ευρωπαϊκά σύνορα και ξοδεύοντας χωρίς φειδώ πόρους για μέσα καταστολής, η Ευρωπαϊκή Ενωση τελειοποιεί και νομοθετικά τις τεχνολογίες του εγκλήματος.
Κι ενώ έχει κανονικοποιήσει τη φρίκη κι έχει νομιμοποιήσει την απανθρωπιά, βουρκώνει συγκλονισμένη από μια ακόμα πραναγγελθείσα τραγωδία. Από το ελληνικό υπουργείο Μετανάστευσης μέχρι τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κι από τον Κυριάκο Βελόπουλο μέχρι την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, γι’ αυτό το αίσχος που κόστισε τη ζωή σε εκατοντάδες ανθρώπους φταίνε οι «λαθροδιακινητές».
Οχι οι πόλεμοι των κυρίαρχων, όχι οι στρατηγικές του διαμελισμού χωρών, όχι οι πολιτικές της ανθρώπινης εκμετάλλευσης, όχι οι τακτικές που δεν αφήνουν χαραμάδα νόμιμης διόδου στης Γης τους κολασμένους, αλλά οι λαθροδιακινητές της απελπισίας.
Η Ελλάδα κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος για τους αδικοχαμένους, αλλά μια πράξη αληθινού σεβασμού σε όσους χάθηκαν κι όλους όσοι ετοιμάζονται για το επόμενο ταξίδι - ρωσική ρουλέτα θα ήταν να αφήσει τα δάκρυα και να σταματήσει από σήμερα κιόλας να παριστάνει το μαντρόσκυλο που σαλιαρίζει προς τους ισχυρούς πάτρονες και δαγκώνει τους φτωχοδιάβολους αυτού του κόσμου.
EΦ.ΣΥΝ. / Αποψη