«Πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί μπορεί να σου συμβεί». Αυτή είναι η πρώτη σκέψη, που έρχεται στο μυαλό, ακούγοντας τα περί ανταρσίας Πριγκόζιν και της ομάδας Βάγκνερ εναντίον του Ρώσου προέδρου Πούτιν. Δεν ξέρω πώς νοιώθουν αυτοί που έλπιζαν τους τελευταίους μήνες και το διατύπωναν δημόσια, ότι ο Πούτιν «θα πέσει από μέσα». Όπως επίσης δεν ξέρω αν ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι βλέπει σε αυτή την εξέλιξη μια ευκαιρία για να στεφθεί τελικά με επιτυχία η πολύκροτη αντεπίθεση των ουκρανικών δυνάμεων.
Είναι πάντως δύσκολο να φανταστεί κανείς μια εξέλιξη, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί θετική για τη Δύση. Κάποιοι εξύφαιναν για παράδειγμα σενάρια για ένα «πραξικόπημα» ανάλογο εκείνο του 1991 εναντίον του Γκορμπατσόφ, το οποίο κατεστάλη μεν, αλλά έφερε στην εξουσία τον αγαπημένο των ΗΠΑ Γέλτσιν, καθαρίζοντας μάλιστα και το στρατό από «σοβιετικούς νοσταλγούς». Κάτι τέτοιο μοιάζει απίθανο τώρα.
Αφενός ο Πούτιν δεν είναι Γκορμπατσόφ. Αφετέρου για να βγάλεις από την μέση ένα αδίστακτο μονάρχη θα πρέπει να είσαι ακόμα πιο αδίστακτος. Και έτοιμος να χρησιμοποιήσεις κάθε διαθέσιμο μέσο. Ο Πριγκόζιν μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του ως τέτοιο. Στην περίπτωση αυτή η επόμενη μέρα της Ρωσίας δεν μπορεί να φαντάζει πιο δημοκρατική και πιο «ασφαλής» για τους γείτονές της.
Προς το παρόν οι αναλυτές είναι διχασμένοι. Κάποιοι θεωρούν ότι οι τακτικές δυνάμεις στρατού, αστυνομίας, πολιτοφυλακής έχουν χαμηλό ηθικό και για αυτό το λόγο ο ηγέτης της Βάγκνερ έχει πολλές πιθανότητες να κερδίσει αυτή τη μονομαχία, έχοντας από την αρχή στοχεύσει στην κατάληψη του υπουργείου Άμυνας, το οποίο ήταν στο στόχαστρό του εδώ και μήνες και να αποκτήσει ουσιαστικά και τον έλεγχο του στρατού.
Άλλοι πάλι εκτιμούν ότι δε μπορείς να ελέγξεις μια αχανή χώρα σαν την Ρωσία με 25.000 μισθοφόρους, από τη στιγμή μάλιστα που είναι απίθανο ο Πούτιν να μην έχει προβλέψει πώς θα αντιδράσει σε περίπτωση, που επιχειρηθεί η βίαιη απομάκρυνσή του από το τιμόνι του Κρεμλίνου.
Το γεγονός ότι η μάχη μοιάζει προς το παρόν αμφίρροπη και οι δύο μονομάχοι αμείλικτοι και αποφασισμένοι, επιστρατεύοντας μάλιστα συμμάχους εντός και εκτός συνόρων είναι ένας σοβαρός λόγος ανησυχίας. Όχι μόνο για τους Ρώσους πολίτες, αλλά και για όλον τον πλανήτη.
Άλλοι πάλι εκτιμούν ότι δε μπορείς να ελέγξεις μια αχανή χώρα σαν την Ρωσία με 25.000 μισθοφόρους, από τη στιγμή μάλιστα που είναι απίθανο ο Πούτιν να μην έχει προβλέψει πώς θα αντιδράσει σε περίπτωση, που επιχειρηθεί η βίαιη απομάκρυνσή του από το τιμόνι του Κρεμλίνου.
Το γεγονός ότι η μάχη μοιάζει προς το παρόν αμφίρροπη και οι δύο μονομάχοι αμείλικτοι και αποφασισμένοι, επιστρατεύοντας μάλιστα συμμάχους εντός και εκτός συνόρων είναι ένας σοβαρός λόγος ανησυχίας. Όχι μόνο για τους Ρώσους πολίτες, αλλά και για όλον τον πλανήτη.