Α ρε φίλε, τι ωραίο πράγμα να είσαι μπανανία που παριστάνει την χώρα του πρώτου κόσμου! Κι ενώ η υπόλοιπη πολιτισμένη υφήλιος απασχολείται με το πώς μεταμορφώθηκε το κήρυγμα της Σίντι Σμοκ στο ακαταμάχητο άσμα “One Margarita” (ακούστε το, δεν θα ξεκολλάει με τίποτε απ’ το μυαλό σας), εμείς εδώ αναρωτιόμαστε αν θα πληγεί η ιεραρχία από την επικείμενη είσοδο του κόμματος «ΝΙΚΗ» στη Βουλή…
Καλά, καλά, γελάτε εσείς, αλλά στον κόσμο τον χριστιανικό που δεν είναι και τόσο ολιγάριθμος, αυτή είναι η απορία των ημερών:
Άμα στρογγυλοκαθίσουν στα έδρανα του κοινοβουλίου ο Νατσιός και οι συμπολεμιστές του, με ποιόν θα νταλαβερίζονται οι κυβερνώντες; Με την πάρτη τους ή με τους ρασοφόρους;
Ε ναι, θα νταλαβερίζονται παιδιά, ας μη μασάμε τα λόγια μας. Ή για να το πω καλύτερα ακόμη, σε γλώσσα που θα καταλάβαινε ακόμη και ο γίγαντας ο Γκρίνμπεργκ, με ποιόν θα ντιλάρουν; Γιατί εδώ δεν μιλάμε για πέντε παράδες και άλλα τόσα κουκιά, εδώ μιλάμε για πραγματική ισχύ, από αυτές που ανεβάζουν τη θερμοκρασία ακόμη και στα πιο ψυχρόαιμα πλάσματα. Εδώ μιλάμε για τη ραχοκοκαλιά ενός συστήματος που παίζει μπαλίτσα πολλές εκατοντάδες χρόνια. Και νόμιζαν στην Κουμουνδούρου ότι θα το φέρνανε βόλτα με δυο γυροβολιές κι ένα κλείσιμο ματιού…
Ας μην πλατειάζω όμως και ας επιστρέψω στις σελίδες της «Ορθόδοξης Αλήθειας» που τα κατέχει τα εκκλησιαστικά θέματα από το πρώτο χέρι. Όπως μας πληροφορεί, λοιπόν, η άνοδος της «ΝΙΚΗΣ» στην μαρκίζα του πολιτικού σκηνικού δεν είναι κανένα τυχαίο γεγονός ή καμιά γκαβλίτσα ενός αναστατωμένου εφοπλιστή, αλλά έρχεται από τα πολύ βαθιά και έως τώρα αμίλητα νερά του εκκλησιαστικού πελάγους. Διαβάζω και σημειώνω:
«Συγκεκριμένες ενορίες και μονές εργάζονται υπέρ της ΝΙΚΗΣ. Όταν, για παράδειγμα, ο προϊστάμενος του Ναού στον Άγιο Δημήτριο του δήμου της Αττικής βάζει το γαμπρό του υποψήφιο, τι θα ψηφίσει; Ή τι θα συστήσει στον κόσμο να ψηφίσει; Παρόμοιες περιπτώσεις υπάρχουν στην Πάτρα, με συγγενείς και στενούς φίλους. Τι κάνουν ο Αρχιεπίσκοπος ο μητροπολίτης Πατρών και άλλοι που θεωρητικά τους εποπτεύουν;»Τι να κάνουν παλικάρια μου, υπομονή κάνουν στη λογική «το μοναστήρι να ‘ναι καλά κι από καλογέρους όλο και κάτι θα βρεθεί». Βέβαια, εδώ έχουμε ένα κίνημα από τα κάτω όπως σημειώνει και η «Ορθόδοξη Αλήθεια» (γκράσρουτς μούβμεντ, στη γλώσσα σας κύριε Σταν μου), που δεν είναι και τόσο σίγουρο ότι θα εξατμιστεί μόλις περάσει ο επαναστατικός πυρετός και κατανοήσουν οι οπαδοί του ότι μια φορά έγινε το θαύμα να δεκαπλασιαστεί το 4 % κι αυτός που το κατάφερε ήταν ο αντίχριστος ο Τσίπρας. Άλλωστε οι πιστοί δεν είναι σαν του πρώην πασόκους, που σήμερα τους έχεις στο τσεπάκι σου κι αύριο πάνε και προσκυνάνε τον Κυριάκο. Οι πιστοί έχουν προσήλωση, σθένος και, πάνω απ’ όλα, επιμονή…
Οπότε καταλήγουμε ξανά στο ερώτημα της αρχής, που το θέτει και η εφημερίδα με μια σχετική κομψότητα:
«Με ποιους θα συζητούν και ποιους θα υπολογίζουν οι εκάστοτε κυβερνώντες; Το κόμμα των γνήσιων ορθόδοξων χριστιανών ή την Ιεραρχία; Γιατί, σωστό ή λάθος, η ΝΙΚΗ έχει εκφράσει τις θέσεις της για όλα τα θέματα».Φουντ φορ θοτ που λένε και στο Χάρβαρντ και έχει τη σημασία του, αν μας προκύψει στη διαδρομή, σε κάποια διαδρομή τέλος, το στόρι της συνταγματικής αναθεώρησης. Μια τράμπα της αναγνώρισης ιδιωτικών πανεπιστημίων αντάμα με περιορισμό των αμβλώσεων, θα τη δέχονταν άραγε ή θα την απέρριπταν ο κύριος Νατσιός και οι βουλευτές του;
Υ.Γ.: Για να μην ξεχνιόμαστε, παραθέτω και την χθεσινή δήλωση Κυριάκου:
«Η Ορθοδοξία ενώνει, η πίστη ενώνει αλλά δεν μπλέκουμε την πίστη με την πολιτική. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι υπάρχουν κομματίδια που το εκμεταλλεύονται. Σεβόμαστε τους διακριτούς ρόλους της Εκκλησίας και το αποδείξαμε στο διάστημα της διακυβέρνησής μας, αλλά δεν προσβλέπουμε σε βοήθεια από την Εκκλησία. Είμαστε πατριώτες της πράξης και όχι πατριώτες του γλυκού νερού».
Xρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost (13.6.2023)