Ποιος κέρδισε και ποιος έχασε στο debate των πολιτικών αρχηγών; Λίγη σημασία έχει η απάντηση, όχι μόνο λόγω υποκειμενισμού της κρίσης του καθενός, αλλά κυρίως γιατί το βασικό συμπέρασμα δεν αφορά τους πολιτικούς αρχηγούς. Στο debate o μεγάλος χαμένος είναι η δημοσιογραφία. Για λίγες ώρες δημοσιότητας που δεν είχαν ανάγκη (δεν θέλω να σκεφτώ άλλο λόγο), δημοσιογράφοι, δέχθηκαν να πάρουν μέρος σε μια διαδικασία που απαγόρευε ουσιαστικά τη δημοσιογραφία και το ρόλο της. Δεν ζήσαμε καμιά απαίτηση προς τους πολιτικούς αρχηγούς να δώσουν απαντήσεις, αντιθέτως εκφωνήθηκαν πάσες δημοσίως για να αναπτυχθούν παράλληλοι μονόλογοι. Χωρίς πίεση, χωρίς αντίλογο, χωρίς να αναγκαστούν να βρεθούν απέναντι στην πραγματικότητα. Η δημοσιογραφία απλώς επιβεβαίωσε ότι είναι εκεί για να κάνει χαρούλες και ερωτήσεις που δήθεν στριμώχνουν από τον τρόπο διατύπωσης.
Οι αυτοσχεδιασμοί και οι φιλότιμες προσπάθειες που έγιναν για την τιμή των όπλων και της αξιοπρέπειας (βλέπε Ράνια Τζίμα), ήταν εξ αρχής ναρκοθετημένοι.
Αν ήθελε ο Μητσοτάκης debate για να διαβάζει προκατασκευασμένες απαντήσεις, ή αν ήθελε να παριστάνει τον Λιακόπουλο (κάμερα σε μένα), επιδεικνύοντας φωτογραφίες στην κάμερα, ας έκανε μια συνέντευξη με τον Τσιόδρα ή τον Βλαστάρη απευθείας από το Μαξίμου. Δεν χρειαζόταν η δημοσιογραφία να κάνει το αναλόγιο.
Πραγματικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεχώρισε και εντός και εκτός debate. Έμοιαζε με εκείνο τον τύπο στο ανέκδοτο που δήλωνε ότι δεν τον ενδιαφέρει πόσο ακρίβυνε η βενζίνη γιατί αυτός όσο και να ακριβύνει, βάζει 20 ευρώ. Ο Μητσοτάκης ό,τι και να ρωτούσαν, «έβαζε 20 ευρώ» στο ρεζερβουάρ, είχε τις δικές του απαντήσεις.
Εκτός του debate ξεχώρισε γιατί ήταν ο μοναδικός πολιτικός αρχηγός, ο οποίος βγαίνοντας από την ΕΡΤ, έκανε μια επίσης προκατασκευασμένη δήλωση φορμόλης και αποχώρησε χωρίς να απαντήσει στους δημοσιογράφους. Σε αντίθεση με τον Μητσοτάκη, όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, απάντησαν, έδειξαν χαλαροί, έκαναν χιούμορ και εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία της κάμερας. Ο Μητσοτάκης δραπέτευσε κεκεδίζοντας...
