Αν η συγκέντρωση στις Σέρρες, την περασμένη Κυριακή, κάτω από το γραφείο του απόντος Κώστα Αχ. Καραμανλή, είχε οργανωθεί από την αντιπολίτευση, η κυβέρνηση θα είχε έτοιμη την απάντηση: «Εργαλειοποιείτε τον ανθρώπινο πόνο. Ντροπή». Την εκδήλωση διαμαρτυρίας, όμως, δεν την αποφάσισε κανένα κόμμα. Γιατί κανένα δεν θα είχε την ηθική νομιμοποίηση. Και κανένα, ούτε το λαϊκιστικότερο, δεν θα τολμούσε να θίξει και να σφετεριστεί τα άγια των αγίων: τη μνήμη 57 αδικοσκοτωμένων ανθρώπων, που καν τα τρίμηνά τους δεν έχουν τελεστεί ακόμα.
Μέλη κομμάτων συμμετείχαν βέβαια. Αλλά τη συγκέντρωση την αποφάσισε ο Σύλλογος Ατόμων Πληγέντων Δυστυχήματος Τεμπών 28.2.2023. Οπως εξήγησαν οι ιδρυτές του, συγκροτήθηκε για να λειτουργήσει σαν αγκαλιά για τους τραυματισμένους της φριχτής νύχτας, και για τους συγγενείς νεκρών και τραυματιών. Η απόφασή τους να διαμαρτυρηθούν στην έδρα του καθ’ ύλην αρμόδιου υπουργού, και κατά πνεύμα απρόθυμου να αναγνωρίσει την ευθύνη του, ήταν ένα αντίδοτο στην προϊούσα λήθη, στη ραγδαία επιστροφή στην «κανονικότητα». Τεκμήριο της οποίας είναι η σχεδόν πλήρης απουσία της λέξης «Τέμπη» και των οδυνηρών συμφραζομένων της στην προεκλογική ρητορική των κυβερνητικών στελεχών και των συντριπτικά περισσότερων φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ.
Η παραπληροφόρηση δεν είναι το μόνο βέλος νόθευσης της πραγματικότητας. Στη φαρέτρα υπάρχουν πάντα και η υποπληροφόρηση και η αποπληροφόρηση. Χωρίς να δοθεί κάποια εντολή (σπανίως χρειάζεται, αφού η στρατευμένη μεροληψία προλαβαίνει τις επιθυμίες των «ανωτέρων» της και καλύπτει τις ανάγκες τους), η συγκέντρωση των Σερρών στην καλύτερη περίπτωση υποβαθμίστηκε σε συμβατικό μονόστηλο, στη χειρότερη αποσιωπήθηκε και στη χείριστη η εκφώνηση των ονομάτων των νεκρών χαρακτηρίστηκε «φασαρία» (από φιλοκυβερνητικό απογευματινό φύλλο). Ιδιαίτερα για τα κανάλια, η διαμαρτυρία των Σερρών πέρασε ως μη γενόμενη.
Η μηχανή της λήθης δουλεύει ταχύτατα. Δεν ξέρω αν όντως «τα σιδηροδρομικά δυστυχήματα ξεχνιούνται σε πέντε εβδομάδες», όπως γράφτηκε σε μια εφημερίδα με αναφορά σε «μυστική έκθεση Αμερικανών ψυχιάτρων, που όρισε τον χρόνο των εκλογών». Οι πολιτικοί άρχοντες πάντως, που εμφανίστηκαν στα Τέμπη με ελαφρώς αξύριστη συγκίνηση, για να γράφει καλύτερα, είχαν αρχίσει ήδη στον μήνα πάνω να λένε αναιδώς πως «η φθορά της κυβέρνησης δεν ήταν ανεπανόρθωτη». Ο θάνατος όμως ήταν.
Παντελής Μπουκάλας
Καθημερινή (17.5.2023)
