«Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να γίνει δεκανίκι σε καμιά αντιλαϊκή κυβέρνηση». Το λέει συνεχώς ο γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής Δημήτρης Κουτσούμπας, το λένε και τα στελέχη του κόμματος. Η θέση καθαρή, το μήνυμα σαφές. Μην υπολογίζετε το ΚΚΕ στα σχέδια επί χάρτου που κάνετε και στα σενάρια για την επόμενη μέρα που γράφουν τα επιτελεία σας. Έχουμε κυβερνητικό πρόγραμμα, έχουμε πρόταση εξουσίας και ζητάμε από τον λαό να μας δώσει την ευκαιρία να το εφαρμόσουμε.
Μέχρι να γίνει αυτό, θέλουμε ένα ΚΚΕ δυνατό και μια κυβέρνηση αδύναμη, την οποία θα πολεμήσουμε στη Βουλή και στους δρόμους, για το καλό των εργαζομένων. Μπορεί να μην είστε ίδιοι, Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ, έχετε όμως την ίδια στρατηγική για την οικονομία, την εξωτερική πολιτική, τους εργαζόμενους. Οπότε συνεννοηθείτε μεταξύ σας και φτιάξτε κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού.
Αυτό το μοντέλο θα βόλευε το ΚΚΕ και όλα τα μικρά κόμματα, αλλά δεν πρόκειται να υπάρξει. Προφανώς, στο ΚΚΕ δεν περιμένουν ανοίγματα από τη Νέα Δημοκρατία. Ξέρουν ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει, αν και υπάρχει ένα προηγούμενο. Η κυβέρνηση Τζαννετάκη ήταν μια εξαίρεση (το έχουν μετανιώσει στον Περισσό), ήταν μονοθεματική (κάθαρση) και περιορισμένου χρόνου. Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Άλλωστε, ούτε η Δεξιά το επιθυμεί. Στελέχη της έχουν μιλήσει για τις ελαττωματικές ιδέες της Αριστεράς.
Βεβαίως τον ΣΥΡΙΖΑ εννοούσαν, ωστόσο αν έχουν αυτή τη γνώμη για τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορούμε να φανταστούμε τη γνώμη τους για τις ιδέες ενός κομμουνιστικού κόμματος. Αποστρέφονται τον ΣΥΡΙΖΑ, με το ΚΚΕ ανατριχιάζουν. Ο αντικομμουνισμός και μάλιστα στην πιο χυδαία εκδοχή του, είναι στοιχείο της φυσιογνωμίας της Νέας Δημοκρατίας κι ας προσπαθεί ο αρχηγός της να το παίξει φιλελεύθερος, ευρύχωρος και ανεκτικός. Η υποστήριξη που προσφέρει στη θεωρία των δύο άκρων αποκαλύπτει το εύρος της υποκρισίας του.
Αν ήταν το ΚΚΕ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, στο πεδίο της εκλογικής επιρροής θα βλέπαμε συμπεριφορές απείρου κάλλους από τους παράγοντες της Ν.Δ. και πολεμικές που θα παρέπεμπαν στη μετεμφυλιακή περίοδο. Η ακροδεξιά πτέρυγά της και το ακραίο Κέντρο θα είχαν ξεσαλώσει. Ακόμη και σήμερα, που δεν είναι το ΚΚΕ το αντίπαλο δέος της Δεξιάς, από την άποψη του μεγέθους, ορισμένα στελέχη της συχνά-πυκνά παραληρούν, μιλώντας για εσωτερικό εχθρό και κομμουνιστικό κίνδυνο. Λένε δηλαδή ό,τι έλεγαν οι ιδεολογικοί πρόγονοί τους, τότε που άλλοι φορούσαν κοστούμια, άλλοι στρατιωτικές στολές και κυβερνούσαν εναλλάξ τη χώρα.
Το μήνυμα του ΚΚΕ απευθύνεται κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ. Από εκεί περιμένει κάποια πρόταση για συνεργασία, αν το άθροισμα των κοινοβουλευτικών εδρών του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΜέΡΑ25 δίνει πλειοψηφία στη Βουλή. Θα επιμείνει το ΚΚΕ στη θέση που έχει διατυπώσει; Θα επιμείνει, όχι μόνο στην άποψη ότι δε θα εμπλακεί σε κυβέρνηση, αλλά και στην άποψη ότι δε θα δώσει τη στήριξή του με τη μορφή της ανοχής;
Θα θεωρήσει αντιλαϊκή μια κυβέρνηση συνεργασίας, αν η πρόταση του μεγαλύτερου κόμματος, δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ, περιλαμβάνει μέτρα με τα οποία το ΚΚΕ δε διαφωνεί; Με βάση τα δεδομένα που έχουμε σήμερα, είναι βέβαιο ότι το ΚΚΕ δεν πρόκειται να μετακινηθεί ούτε ίντσα. Κι ας πάμε σε δεύτερες εκλογές, ίσως και σε τρίτες.
Τάσος Παππάς
Eφημερίδα των Συντακτών (17.5.2023)