Όταν ήμουνα πιτσιρικάκι στα Τρίκαλα, μας διασκέδαζε πολύ ένα τραγουδάκι ελαφρώς προσβλητικό για τους συμπέθερους από την από εκεί ακτή του Αιγαίου. Το γλεντάγαμε, χαχανίζαμε, το ευχαριστιόμασταν, τα γνωστά. Κάπως έτσι πήγαινε:
Αλλάχ, Αλλάχ, κάνε πιλάφ’
να φάνε οι Τουρκαλάδες
να γίνουν μπουνταλάδες
Τα είχαμε για χαζά τότε τα μεμέτια, εμείς οι σούπερ προχωρημένοι Έλληνες με τον Αρίστο Ωνάση, τον γιατρό Παπανικολάου, τη Μαρία Κάλλας, τη Μελίνα Μερκούρη και την Κατίνα Παξινού, τι να λέμε ρε φίλε, τα πέρατα της οικουμένης είχαν κατακτήσει οι απόγονοι του Πλάτωνα με την κουλτούρα τους και την καπατσοσύνη τους.
Μόνο που όσο εμείς πανηγυρίζαμε και κοροϊδεύαμε τους διπλανούς, οι Τούρκοι βάζανε πλάτη και στήνανε το δικό τους μαγαζί απ’ την αρχή, τούβλο με τούβλο. Και πενήντα χρόνια αργότερα, φτάσανε να δίνουν μαθήματα στους πολιτισμένους γείτονές τους…
Να το πω με νούμερα για να μην παρεξηγιόμαστε. Όπως ανακοινώθηκε επισήμως, η συμμετοχή στις τελευταίες προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές της Τουρκίας, όπου παρεμπιπτόντως ξεβράκωσε τους δημοσκόπους (τους δημοσκόπους!) ο Ερντογάν, έφτασε το ποσοστό 88,9 %.
Μάλιστα, καλά το διαβάσατε, δεν κάνουν πουλάκια τα μάτια σας, εννιά στους δέκα Τούρκους και εννιά στις δέκα Τουρκάλες, δεν πήγαν για μπάνιο, δεν πήγαν για γιαλαντζί ντολμά, δεν πήγαν για εκμέκ και ντοντουρμά, αλλά μάζεψαν τα ποδαράκια τους και κατευθύνθηκαν στις κάλπες. Γιατί, προφανώς, θεώρησαν ότι η ψήφος τους έχει αξία για την πατρίδα, για τους ίδιους και τις ίδιες, για το μέλλον των αγαπημένων τους προσώπων. Τόσο κορόιδα…
Στην Ελλαδάρα από την άλλη, το ποσοστό συμμετοχής στις πλέον πρόσφατες εκλογές, εκείνες του 2019, ανήλθε σε μόλις 57,78 %. Με δυο λόγια, ούτε καν έξι στους δέκα Έλληνες, ούτε καν έξι στις δέκα Ελληνίδες δεν μπήκαν στον κόπο να επισκεφθούν το παραβάν, αλλά προτίμησαν τα μοχίτοζ και τις παραλίες (ή μάλλον τα μοχίτοζ στις παραλίες!) και την αποχή.
Επτά Ιουλίου ρε γαμώτι, ντάλα ήλιος, γαλάζιος ουρανός, φύλλο δεν κουνιέται, γιατί να κουνηθείς εσύ και να μην αράξεις την αρίδα σου στην ξαπλώστρα, φέρε πλιζ το αντιηλιακό θα καούμε εδώ που κάτσαμε. Και δώστου Survivor…
Πείτε μου, λοιπόν, αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναgνώστες, ποιοι από τους δύο είναι οι μπουνταλάδες; Οι Τούρκοι που σκιστήκανε να κατέβουν στις κάλπες και να τα ρίξουν τα κουκιά (έρμοι δημοσκόποι…) ή οι Ελληνάρες που γυρίσανε την πλάτη στην εκλογική διαδικασία και χαλαρώσανε στην άμμο;
Και από τους δυο λαούς, ποιός δικαιούται σήμερα να είναι υπερήφανος γιατί έδωσε τον καλό αγώνα και πήρε θέση για το αύριο της χώρας τους, αντί να λούζει τα αχαμνά του σαν το γέρο του ποιήματος; Ελάτε παιδιά, εύκολο είναι, δείξτε με το δάχτυλο αν φοβάστε το Predator και αποφεύγετε το μιλητό:
Ποιοι έχουν μπει στον εικοστό πρώτο αιώνα και ποιοι οπισθοχώρησαν στον δέκατο έννατο;
Για να έχουμε καλό ρώτημα δηλαδή και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ιδίως στη χώρα τη δικιά μας που διαθέτουμε όλου του κόσμου τις επιλογές, από την άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά και φουλ ελευθερία, ενώ στην Τουρκία πέφτουν περιορισμοί και εξακολουθούν να παίζουν μπαλίτσα οι κάθε είδους ζανταρμάδες.
Αλλά ποιος νοιάζεται, εδώ φτάσαμε να στέλνουμε βύσματα ακόμη και στη Γιουροβίζιον και να μην κουνιέται φύλλο, οι κάλπες μας μάραναν στην Ελλάδα 2.0;
Χρήστος Ξανθάκης
