Στην Ελλάδα υπάρχει ένα εβδομαδιαίο περιοδικό –του τομέα gossip– το οποίο κάθε λίγο και λιγάκι βγαίνει με κάποιο εξώφυλλο «αφιερωμένο» στην τέως βασιλική οικογένεια. Τα εξώφυλλα αυτά συχνά είναι ακραία, του στιλ «έρχεται ο Κωνσταντίνος να μας σώσει», ο δε Κωνσταντίνος είναι κομματάκι δύσκολο να έρθει πλέον από την αθανασία για να σώσει έναν λαό που δεν τον ήθελε ούτε όταν ήταν ζωντανός. Ή σχεδόν δεν τον ήθελε.
Ο εκδότης του συγκεκριμένου περιοδικού δεν είναι φιλοβασιλικός, ωφελιμιστής είναι και καιροσκόπος· ξέρει ότι οι βασιλιάδες «πουλάνε». Είναι δυνατόν; Και όμως… Να επανέλθω στο «σχεδόν δεν τον ήθελε» όμως. Το 1974, ως παιδίσκη, είχα συνοδεύσει τον αείμνηστο πατέρα μου σε κάποιο κατσικοχώρι της Μεσσηνίας όπου θα υπηρετούσε ως δικαστικός αντιπρόσωπος στο δημοψήφισμα. Εκ Μεσσηνίας ορμώμενος ο μπαμπάς, πλην όμως πολύ δημοκράτης, είχε τεράστια αγωνία, και δεν είχε άδικο. Τους ήξερε.
Από το Βασιλίτσι στη Βασιλάδα και το Βασιλοχώρι ως παραδίπλα στη Λακωνία ή πιο πάνω στην Αρκαδία, όλη η Πελοπόννησος διερρήγνυε τα ιμάτιά της, τους ελαιώνες της και τα χασισοχώραφά της υπέρ του άνακτος. - απόσπασμα από κείμενο της Μαρίας Δεδούση στο protagon (ολόκληρο ΕΔΩ)