Χαίρομαι που τα λαγωνικά της «ερευνητικής δημοσιογραφίας» #ΜΜΕ107 ξεκοκκαλίζουν την ΑΥΓΗ προσπαθώντας να αποδείξουν ότι έχουν αρχίσει τα συντροφικά μαχαιρώματα και οι παρασκηνιακές δολοπλοκίες. Κάποιοι, μάλιστα, έχρισαν και μόνιμους αρθρογράφους ορισμένους οργισμένους δημοσιολογούντες του Facebook για να προσδώσουν αληθοφάνεια στους ισχυρισμούς τους.
Υποψιάζομαι πως στον δικό τους κόσμο τα γραφεία της ΑΥΓΗΣ μοιάζουν με την Πράβντα της εποχής του Μπρέζνιεφ, όπου στην είσοδο στέκονται κάποιοι βλοσυροί απόμαχοι του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, οι οποίοι ελέγχουν ώρα και ενδυμασία των εργαζομένων και κάθε βράδυ στέλνουν ραπόρτο στο Πολίτ Μπιρό για το ποιος είπε τι και πότε. Και στην KGB βεβαίως βεβαίως…
Ετσι και χειρότερα είναι, παιδιά. Να σας αποκαλύψω ότι, επηρεασμένοι από την Ανατολική Γερμανία, είμαστε υποχρεωμένοι να προσερχόμαστε όλοι στον τόπο εκπλήρωσης του κομματικού καθήκοντος φορώντας κόκκινες κάλτσες.
Αλλά ας σοβαρευτούμε. Είναι λογικό έπειτα από ένα τέτοιο αποτέλεσμα να μην είμαστε όλοι μεθυσμένοι από Rotkäpchen* και πίσω από τη μοναδική σοσιαλιστική αλήθεια.
Είναι φυσιολογικό να υπάρχουν κάποιες διαφορετικές προσεγγίσεις και για το πριν και για το μετά. Από κει και πέρα βεβαίως -και αυτό δεν ισχύει μόνο για τους δημοσιογράφους, αλλά συνολικά για όσους ενδιαφέρονται πραγματικά για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.-, το ζητούμενο είναι η ψυχραιμία. Που είναι διπλά αναγκαία αν κρίνει κανείς και από το «ενδιαφέρον» ορισμένων να δουν αλληλοσπαραγμούς.
Η πικρία για το αποτέλεσμα σε εποχές κυριαρχίας των social media ευνοεί βιαστικές και… αμελέτητες αναλύσεις. Πολλοί έχουν μαγικές συνταγές εκ των υστέρων. Άλλοι πήραν το αριστερόμετρο, άλλοι το στηθοσκόπιο και ακροάστηκαν την κοινωνία, άλλοι άρχισαν να βαθμολογούν πρόσωπα όπως είθισται στα τηλεριάλιτι.
Θα ήταν υπέροχο να μπορείς να αναλύσεις μια ήττα, να περιγράψεις τον σφυγμό μιας ολόκληρης κοινωνίας μέσα σε μερικές παραγράφους στο Facebook ή ακόμα καλύτερα σε ένα thread στο Twitter. Να δώσεις τη συνταγή της νίκης σε μερικές αράδες.
Μόνο που αυτό δεν υπάρχει. Το μόνο που ταιριάζει εδώ είναι το «Παιδιά, οργανωθείτε». Γιατί μόνο ένας οργανωμένος διάλογος, με συγκεκριμένο πλαίσιο, με επιστημονική αρωγή, τη σωστή στιγμή, με κρύο αίμα και ξεκάθαρη στόχευση μπορεί να έχει αποτέλεσμα. Τα υπόλοιπα είναι απλώς ψυχομασάζ για αδικημένα ταλέντα.
Kώστας Αργυρός
Αυγή (25.5.2023)
* Η «σαμπάνια» της Ανατολικής Γερμανίας