Μιλάω με την κυρία Μαίρη (ας την πούμε κυρία Μαίρη), που έρχεται και μας καθαρίζει το σπίτι μία στις τόσες. Ελληνίς εξ Αλβανίας, ψηφίζει Αθήνα εδώ και έτη πολλά. Λέμε για τα δικά της (μια χαρά, παντρεύεται η κόρη της), λέμε για τα δικά μου (όχι και τόσο μια χαρά, υποφέρει η μάνα μου), φτάνει η κουβέντα και στις εκλογές. Τι θα ψηφίσεις κυρία Μαίρη; Με δικά της λόγια:
Αυτούς δεν τους ψηφίζω με τίποτα. Με τίποτα σου λέω Χρήστο, δεν γίνεται. Έχει τρελαθεί ο κόσμος όλος με την πάρτη τους, κανένας δεν είναι ευχαριστημένος.
Ακούω εγώ, δεν λέω κάτι, με ρωτάει η κυρία Μαίρη που θα το ρίξω, απαντάω. Συνεχίζει εκείνη:
Μπορεί να τους ψηφίσω κι εγώ. Αλλά δεν ξέρω, δεν μου γεμίζουν πολύ το μάτι. Θα δω, δεν ξέρω ακόμη.
Και κάπως έτσι με ουκ ολίγες συμπατριώτες μας και ουκ ολίγες συμπατριώτισσές μας. Το είπε και ο Μαύρος της MRB, που το κατέχει το σπορ, ότι δηλαδή από το 1986 που δραστηριοποιείται ο ίδιος επαγγελματικά στο χώρο των εκλογών, πρώτη φορά υπάρχουν τόσοι πολλοί αναποφάσιστοι μερικές μέρες πριν από τις εκλογές. Έκανε λόγο για «κινούμενη άμμο» και για «μπερδεμένο κόσμο», σημειώνοντας ότι οκτώ στους δέκα επικαλούνται το έλλειμμα ενημέρωσης. Ίσως γι’ αυτό το ντιμπέητ, αυτή τη σούπα τη χλιαρή και άνοστη που δεν θα την σέρβιραν ούτε στα νοσοκομεία, το είδαν δυόμιση μύρια άνθρωποι. Μεγάλο νούμερο για θέαμα τετάρτης κατηγορίας…
Αλλά είχαμε μείνει στις βουβές εκλογές. Βουβές αναμφιβόλως, μιας και σε αντίθεση με το 2019, η επιχειρηματική κοινότητα αρνείται να εκφρασθεί ανοιχτά. Και δεν μιλάω τώρα γι’ αυτά τα καϊνάρια από την πατρίδα μου, τα Τρίκαλα, που ζήτησαν από τους εργαζόμενούς τους να ψηφίσουν Νέα Δημοκρατία παρουσία του υπουργού (Υπ)ανάπτυξης (ναι, ναι, ξέρω, ένα αστειάκι ήταν!), μιλάω για κορυφές της μπίζνας που πριν από τέσσερα χρόνια είχαν πει δημοσίως «ναι με χίλια» στους γαλάζιους και τώρα μυρίζουν τα δάχτυλά τους. Τη εξαιρέση της JP Morgan που δίνει αγώνα υπέρ της κυβερνήσεως, αλλά δεν την παίρνει στα σοβαρά ο χοντρός λαός. Ίσως φταίει που φέρει όνομα πασίγνωστου πειρατή…
Βουβοί είναι και οι ψηφοφόροι, ωστόσο. Καμία σχέση με το 1989, ας πούμε, που έβραζε η Ομόνοια από το μίσος μεταξύ Παπανδρεϊκών και Αντιπαπανδρεϊκών. Ούτε καν με το 2015 και την αντισυστημική ψήφο που έκανε κρότο, ούτε καν με το 2019 και το αντισύριζα μέτωπο που έβγαζε μάτια. Φέτος, μούγκα στη στρούγκα, δε λες κουβέντα κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα. Κι αυτό δεν μπορεί να είναι και τόσο θετικό για το κόμμα που προηγείται στις δημοσκοπήσεις…
Ε ναι παιδιά, αλήθειες να λέμε και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Με σημαίες και με ταμπούρλα βγαίνεις στους δρόμους όταν προηγείσαι φανερά, αντί να κρύβεσαι στα τηλεοπτικά στούντιο. Με τις σημαίες σου, τα τραγούδια σου, τους χορούς σου. Συγγνώμη, αλλά που το είδατε εσείς αυτό; Προσωπικώς, μόνο στο Tik Tok διακρίνω ενθουσιασμό από τη γαλάζια παράταξη κι εκεί περισσότερο το θείο που θα κάτσει με τη νεολαία θυμίζουν τα βιντεάκια παρά τους υποψήφιους θριαμβευτές…
Οπότε τι; Οπότε φυσικά και κάποιοι προηγούνται με κάποιους άλλους να έπονται και δεν θα κάνουμε εδώ τα στραβά μάτια γιατί έτσι μας συμφέρει. Διατηρούμε, όμως, ακόμη το δικαίωμα να ψηφίζουμε κατά προτίμηση και όχι κατ΄ εντολή και έχω την εντύπωση ότι θα το τιμήσουμε δεόντως σε πέντε μερούλες. Κυριακή κοντή γιορτή και τότε θα μάθουμε αν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ακόμη ψυχή μέσα τους ή έχουν μεταμορφωθεί οριστικά σε νάιλον ντέφια με ψόφια κέφια…