Μισός αιώνας από κάλπη σε κάλπη
Οσοι παλιώσαμε πια δημοσιογραφώντας, διανύοντας την αστρονομική στ’ αλήθεια απόσταση από το χειρόγραφο (έναν σεφερικά «σκληρό καθρέφτη») και το μάρμαρο στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και στο γυαλί, με ενδιάμεσο σταθμό τη γραφομηχανή και το δακτυλόγραφο, έχουμε ζήσει πολλές εκλογικές αναμετρήσεις από τη διπλή σκοπιά του πολίτη και του σχολιαστή. Συμμετείχαμε, με τις ιδέες του ο καθένας, σε εθνικές εκλογές, αυτοδιοικητικές, ευρωεκλογές, και σ’ ένα δημοψήφισμα που προκηρύχθηκε με όρους ριζοσπαστικής αυταπάτης και ακυρώθηκε με τους όρους ενός πραγματισμού αργοπορημένου και περίφοβου.
Σε μισόν αιώνα, λοιπόν, έχουμε ακούσει δεκάδες φορές την ίδια ορολογία, μισό δελεαστική – μισό εκφοβιστική ή εκβιαστική: «Οι πιο κρίσιμες εκλογές στην πρόσφατη ιστορία του τόπου», «δεν υπάρχουν περιθώρια για χαλαρή ψήφο», «ψηφίστε χρήσιμα, οι ιδεολογίες και οι ιδεαλισμοί γι’ αργότερα» κ.ο.κ. Και βέβαια, ζήσαμε κάμποσες διαψεύσεις, ό,τι κι αν ψήφισε ο καθένας. Εδώ έχω στον νου μου αποκλειστικά τους όντως δημοσιογράφους, όχι τους πάντα επιτυχημένους κομματόφρονες προπαγανδιστές και τους γλοιώδεις αναρριχητές.
Εχουμε δει συνθήματα να παλιώνουν μαζί μας και μολαταύτα να μοιάζουν άθικτα από τον χρόνο, κι άλλα να σβήνουν και να ξεχνιούνται με την πρώτη χρήση. Σε κάποιους ορεινούς δρόμους, που σπάνια χρησιμοποιούνται, αφού και πολλοί άνθρωποι δεν ζούνε πια σ’ αυτά τα μέρη και νέοι δρόμοι έχουν κατασκευαστεί, είναι πιθανό να συναντήσεις και σήμερα ακόμα τα αχνά ίχνη ενός παρελθόντος που φαντάζει προϊστορικό. Να διασταυρωθείς, λ.χ., με την αφισοκολλημένη μορφή πολιτικών που εμφανίστηκαν με τη μεσσιανική πεποίθηση του Εκλεκτού, η οποία όμως δεν επικυρώθηκε από τη λαϊκή ψήφο.
Ενδέχεται επίσης να δεις το ξεθωριασμένο πράσινο του συνθήματος «Στις 18 σοσιαλισμός», και δίπλα τον πασοκικό μισό ήλιο που κάποτε μεσουράνησε, έπειτα έδυσε, ανέτειλε και πάλι, χλωμότερος, κι ύστερα καθηλώθηκε σ’ ένα διστακτικό ηλιοβασίλεμα, που ανάγκασε τους πιστούς του να του αλλάζουν ονόματα (και ΑΦΜ), μήπως ξαναφανεί ζωηρός. Μπορεί επίσης να πέσεις πάνω στο ξεβαμμένο κόκκινο του συνθήματος «ΚΚΕ – Αλλαγή – Δεύτερη κατανομή», μ’ έναν δυσερμήνευτο αριθμό δίπλα: 17%. Απίθανο φαίνεται όμως να διασταυρωθείς πια, στους δρόμους της Νάξου, μ’ ένα γαλάζιο σύνθημα που όποιος το έγραψε μια φορά κι έναν καιρό πρέπει να ήταν σίγουρος ότι στα ελληνικά γράφουμε ό,τι προφέρουμε: «Ν.Δ. – Σιγουργιά». Τόσα χρόνια, κάποιος θα το ‘σβησε.
- από κείμενο που υπογράφει ο ΠαντελήςΜπουκάλας στην Καθημερινή (ολόκληρο ΕΔΩ)
