Oχι, δεν θέλουμε να ευλογήσουμε τα γένια μας. Ούτε και κρίση αυτοθαυμασμού μάς έπιασε για το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της «Αυγής» για τους εργαζόμενους που το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας χρόνια απασχολούσε με «μαύρα» μεροκάματα. Αλλά δεν είναι δυνατόν να βγαίνει ένα τέτοιο θέμα στη δημοσιότητα και να μην περνάει ούτε στα ψιλά της συστημικής ενημέρωσης. Δεν γίνεται. Πώς να το κάνουμε, δηλαδή; Δεν γίνεται από τη μια να διυλίζουν τον κώνωπα και από την άλλη να καταπίνουν την κάμηλο.
Δεν γίνεται, όπως λέει και το ιντερνετικό ανέκδοτο, να κάνουν θέμα τον συριζαίο που παραβίασε το στοπ σε μια διασταύρωση και από την άλλη να θάβουν μια είδηση που, όπως και να το κάνεις, βγάζει μάτια. Γιατί μάτια βγάζει η είδηση πως η Ν.Δ., μετά από απόφαση του Εφετείου Αθηνών, υποχρεώνεται να καταβάλει δεδουλευμένα και αποζημιώσεις σε 15 εργαζόμενες υπαλλήλους γραφείου και μέλη της, καθώς εργάζονταν με καθεστώς αδήλωτης εργασίας από το 2009 και απολύθηκαν άτυπα και παράνομα το 2016, όταν διεκδίκησαν την πληρωμή των δεδουλευμένων τους. Δεν γίνεται να την προσπεράσεις μια τέτοια είδηση όταν κάθεσαι και ξεσκονίζεις σε βάθος δεκαετίας τα social media κάθε υποψήφιου του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. αναζητώντας κάποιο ψεγάδι.
Δεν γίνεται να κάνεις πως δεν βλέπεις μια είδηση που ρεζιλεύει το κυβερνών κόμμα. Δεν γίνεται να βάζεις τόσο απροκάλυπτα πλάτη στο κόμμα της λίστας Πέτσα και να περιμένεις μετά να σε πάρουν οι πολίτες στα σοβαρά. Θα μου πεις, ήταν τόσο σοβαρή αυτή η είδηση, και μάλιστα πιο σοβαρή από τις αποκαλύψεις για τους Πάτσηδες και τα λοιπά κοράκια της γαλάζιας πολυκατοικίας, για να το κάνεις τώρα θέμα; Μα, εκεί κρίνεται η αξιοπιστία. Σε αυτά που δημοσιεύεις όχι επειδή δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, αλλά από καθήκον.
Πέτρος Κατσάκος