Τέσσερις προπονητές κάθισαν στον πάγκο του Ολυμπιακού την τρέχουσα περίοδο –και ακόμα μένουν οκτώ αγωνιστικές. Ο Μίτσελ, που συμμάζεψε την ομάδα και «μάζεψε» την πολύ μεγάλη βαθμολογική διαφορά, παραιτήθηκε –ή, καλύτερα, αναγκάστηκε να παραιτηθεί μετά από την αποδοκιμασία ενός μέρους (του πιο ισχυρού) των οπαδών της ομάδας.
Ο Ισπανός έκανε λάθη, αλλά ποιος είναι αλάθητος; Στον απολογισμό της ολιγόμηνης θητείας του (ανέλαβε τον Σεπτέμβρη) τα συν ήταν πολύ περισσότερα από τα μείον.
Όμως στο DNA του Ολυμπιακού υπάρχει η σχεδόν μηδενική ανοχή στα λάθη των προπονητών –και γενικότερα στα λάθη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση του Ρέτσου που την Κυριακή, στο 2-2 με τον Άρη, κατευθύνθηκε προς την κερκίδα ζητώντας με χειρονομίες συγγνώμη για το λάθος του (που οδήγησε στο πρώτο από τα δυο γκολ των φιλοξενούμενων) και τσακίστηκε πάνω σε ένα ταπεινωτικό ηχητικό τείχος από γιούχα.
Ο παίκτης κατέβασε το κεφάλι και έφυγε από τον αγωνιστικό χώρο.
Ο προπονητής ανέβασε τον εγωισμό και την περηφάνια του και παραιτήθηκε.
Η αυστηρότητα με τη οποία αντιμετωπίζονται οι προπονητές στον Ολυμπιακό είναι παλιά ιστορία. Υπάρχει δυνατή ρίζα. Όταν σκεφτείς ότι ένα τεχνικός, ο Κάτανετς επί ημερών Κόκκαλη, απολύθηκε επειδή τόλμησε να πει ότι δεν καταλαβαίνει την πίεση και την ψύχωση για την κατάκτηση του έβδομου (τότε) τίτλου τού Ολυμπιακού, εύκολα εξηγείς γιατί είκοσι χρόνια μετά ένας προπονητής δεν έχει το δικαίωμα σε μια-δυο επιλογές κατά τη διάρκεια του αγώνα που αποδείχτηκαν εκ του αποτελέσματος αποτυχημένες.
Η ψύχωση της εποχής Κόκκαλη και Κάτανετς παραμένει ακόμα και, μάλιστα, σε μια περίοδο κατά την οποία η ομάδα πορεύτηκε για ένα διάστημα πτωτικά, αλλά σήμερα είναι ανάμεσα στις βασικές υποψήφιες για τον τίτλο με μόλις τρεις βαθμούς διαφορά από την πρώτη θέση.
Η παλιά ψύχωση είναι εδώ, αθεράπευτη, αμετακίνητη και βασανιστική.
- από το HARDDOG
