Το 2019 ο Κυριάκος Μητσοτάκης απαντώντας στον επικεφαλής του ΜέΡΑ25 Γιάνη Βαρουφάκη είχε πει «ούτε φράχτες θέλουμε ούτε τείχη, κανόνες θέλουμε, κύριε Βαρουφάκη». Χειροκροτήθηκε θερμά από τους παριστάμενους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Τέσσερα χρόνια μετά, μας λέει ότι ο φράχτης στον Εβρο θα τελειώσει είτε με κοινοτικούς είτε με εθνικούς πόρους και επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ κατηγορώντας τον ότι θέλει την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι. Οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας επιδοκιμάζουν με την ίδια θερμότητα και τη νέα άποψη του αρχηγού τους. Πότε ήταν ειλικρινής ο κ. Μητσοτάκης;
Το 2019 ή το 2023; Πότε οι βουλευτές του κόμματος λειτούργησαν ως εκπρόσωποι του έθνους και όχι σαν υπάκουα στρατιωτάκια; Το 2019 ή το 2023; Και στις δύο περιπτώσεις ο Κυριάκος Μητσοτάκης υποδύθηκε ρόλους. Στην πρώτη, τον ρόλο του φιλελεύθερου πολιτικού που έχει ευρύχωρη σκέψη και σέβεται το διεθνές δίκαιο. Στη δεύτερη, τον ρόλο του υπερπατριώτη που θα προστατεύσει τη χώρα από τις απειλές και δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα, αδιαφορώντας για τις συστάσεις ευρωπαϊκών οργάνων, τις καταδικαστικές εκθέσεις των υπηρεσιών του ΟΗΕ και τις αποκαλύψεις ξένων μέσων ενημέρωσης που είναι υπεράνω υποψίας για ροπή στον ακροαριστερό λαϊκισμό.
Ο πρωθυπουργός με υψηλού επιπέδου τεχνική έκανε αυτό που έχει μάθει να κάνει από τη μέρα που μπήκε στη μαχόμενη πολιτική. Κωλοτούμπα. Οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας έκαναν αυτό που έχουν μάθει να κάνουν και νομίζουν ότι έτσι συμπεριφέρονται θεσμικά και υπεύθυνα. Λιβάνισμα. Δεν είναι το μοναδικό ζήτημα όπου ο πρωθυπουργός μετακινήθηκε από τη μια θέση στην ακριβώς αντίθετή της, χωρίς να δώσει εξηγήσεις ή να παρουσιάσει κάποιο ελαφρυντικό. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας δεν βγάζουν κιχ βλέποντας τον αρχηγό τους να αλλάζει θέσεις με μεγάλη ταχύτητα, χωρίς να υπολογίζει τίποτα.
Η λογική ότι αυτός κάνει κουμάντο και οι από κάτω οφείλουν να τον αποθεώνουν όταν ερωτοτροπεί με τη γραφικότητα ή ακόμη χειρότερα με την εκτροπή, παραβιάζοντας το Σύνταγμα και τους νόμους και φτιάχνοντας παρακρατικούς μηχανισμούς, δεν παραπέμπει σε κόμμα με αρχές, αλλά σε στρατόπεδο όπου ο διοικητής διατάζει και οι υφιστάμενοι πειθαρχούν. Τα ίδια είχαμε και σε άλλα ζητήματα. Ο πρωθυπουργός άλλαξε καμιά δεκαριά φορές θέση στο σκάνδαλο των υποκλοπών. Σχεδόν οι πάντες στη Νέα Δημοκρατία ακολούθησαν χωρίς ενστάσεις. Λίγοι τόλμησαν να ψελλίσουν κάτι διαφορετικό. Ο πρωθυπουργός άλλαξε πέντε φορές άποψη για την τραγωδία των Τεμπών. Οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας παίζοντας με τη σοβαρότητά τους ακολούθησαν.
Και στην υπόθεση του φράχτη στον Εβρο η αιτία για την κυβίστησή του δεν είναι τα γεγονότα στα ελληνοτουρκικά σύνορα το 2020 (αυτά επικαλείται για να πείσει), αλλά ο χυδαίος οπορτουνισμός του στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών. Τότε ήταν μπροστάρης στον αγώνα εναντίον της συμφωνίας. Τότε κατηγόρησε τον Τσίπρα ότι έδωσε τη Μακεδονία για να πάρει τις συντάξεις.
Τότε επέτρεψε στα στελέχη του να μιλούν για εθνική προδοσία. Τότε υποσχόταν ότι θα κάνει τα πάντα για να αλλάξει τη συμφωνία. Τότε είχε καλλιεργήσει προσδοκίες στο δεξιό και ακροδεξιό ακροατήριο. Μετά αποθέωνε τη συμφωνία. Μετά συναντιόταν χωρίς κανένα πρόβλημα με τους αξιωματούχους της Βόρειας Μακεδονίας. Μετά καλούσε τους γείτονες να εφαρμόσουν τη συμφωνία. Μετά ζητούσε από τους Ευρωπαίους να αποσύρουν τις αντιρρήσεις τους για την έναρξη των διαπραγματεύσεων της Ε.Ε. με το γειτονικό κράτος. Θύμωσαν οι ψηφοφόροι του για την κοροϊδία και σήμερα προσπαθεί να τους ξεγελάσει μιλώντας για φράχτες και τείχη. Ούτε φράχτης για να σταματήσει την κατηφόρα του. Ούτε τείχος για να τον προστατεύει από την πολιορκία της ελαφρότητας.
Τάσος Παππάς
Eφημερίδα των Συντακτών (6.4.2023)
