Η υπόθεση Ιντεάλ και Αστορ προκαλεί, ενδεχομένως, μια ευρύτερη συζήτηση για το κέντρο της Αθήνας. Εν προκειμένω η συζήτηση αφορά κατά κύριο λόγο τις δύο βασικές κεντρικές οδούς, την Πανεπιστημίου και τη Σταδίου, στις οποίες θα μπορούσε να προσθέσει κανείς και την Ακαδημίας. Από την οδό Ομήρου και κάτω προς την Ομόνοια, επικρατεί μια ατμόσφαιρα που δύσκολα θα χαρακτήριζε κανείς ελκυστική και αυτό είναι κάτι άσχετο με τη λειτουργία ή όχι κινηματογράφων.
Είναι ένα ζήτημα σύνθετο, πολυπαραγοντικό, με παραμέτρους κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές. Εχει να κάνει με θέματα διαχρονικά όπως η επιχειρηματική καχεξία, ο κακός φωτισμός, η απουσία ελέγχου, η έλλειψη ασφάλειας και η παραβατικότητα. Ο αφρόντιστος δημόσιος χώρος, οι ελλιπείς υποδομές και η κακή συντήρηση των περισσότερων κτιρίων εντείνουν τη δυσμενή εντύπωση.
Είναι αλήθεια πως ένα νέο αξιακό μέτρο για την ποιότητα ζωής ωθεί μια μερίδα πολιτών (κυρίως κάτω των 40 ετών) να διεκδικήσει καλύτερους όρους. Και αυτό γίνεται με διαφορετική ένταση και αξίωση από ό,τι θα γινόταν το 2010 ή το 2015.
- περισσότερα στο κείμενο του Νίκου Βατόπουλου στην Καθημερινή ΕΔΩ