Αποστομωτική απάντηση έδωσαν οι δικαστές του Ειδικού Δικαστηρίου που δίκασαν την υπόθεση Παππά - Καλογρίτσα σε όσους κατηγορούν τη Δικαιοσύνη (ακόμη και οι αρμόδιες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης) ότι καθυστερεί στην εκδίκαση σοβαρών υποθέσεων.
Το σκεπτικό του, πάνω από 2.000 σελίδες, δόθηκε στη δημοσιότητα περίπου σαράντα μέρες μετά τη λήξη των εργασιών του Ειδικού Δικαστηρίου. Ρεκόρ; Πέραν πάσης αμφιβολίας. Πιθανότατα ακατάρριπτο. Ηρθαν τα πάνω κάτω.
Δεν οφείλουμε να επαινέσουμε την ταχύτητα; Ασφαλώς. Ας μην είμαστε μίζεροι. Ο,τι βελτιώνει τα πράγματα πρέπει να επιδοκιμαστεί και να στηριχτεί. Θα έχουμε από δω και πέρα τόσο γρήγορες διαδικασίες; Θα είναι ο κανόνας στη λειτουργία της Δικαιοσύνης; Αυτός είναι ο στόχος. Και η κυβέρνηση, όπως έχει αποδείξει, υλοποιεί όλες τις δεσμεύσεις της κι ας λένε τα αντίθετα οι κακομοίρηδες.
Υπάρχουν όμως ένα σωρό εξαιρέσεις αν κρίνουμε από την αργή πορεία που έχουν άλλες υποθέσεις εξίσου σοβαρές, στις οποίες εμπλέκονται πρόσωπα που ανήκουν στην ενάρετη παράταξη. Ας κάνουμε υπομονή. Μεταρρυθμίσεις κάνει η κυβέρνηση, δεν κάνει επανάσταση. Αλλάζει τις συνθήκες αργά αλλά σταθερά. Χρειάζεται χρόνο.
Σίγουρα είναι μαζί της όλοι οι σοβαροί και μετριοπαθείς πολίτες που αντιστέκονται σθεναρά στις επιθέσεις του ακροαριστερού λαϊκισμού. Ενοχλούνται μόνο κάποιοι ανεπρόκοποι και οπισθοδρομικοί που κρυμμένοι στις σκοτεινές τρύπες τους περιμένουν την ευκαιρία για να χτυπήσουν τη δημοκρατία και να πλήξουν το κράτος δικαίου. Αμετανόητοι, διχαστικοί, σκευωροί, που υποδύονται τους καταπιεσμένους και τα μυαλά τους είναι γεμάτα ελαττωματικές ιδέες.
Θα υποχρεωθούν όμως να συμμορφωθούν, διαφορετικά θα βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων, όπως ο Νίκος Παππάς και ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος που εισέπραξαν εξοντωτικές ποινές, μέχρι πρόστιμο έφαγε ο δεύτερος, για τα βαριά αδικήματα που διέπραξαν. Βαρύ αδίκημα το πλημμέλημα; Εξοντωτικές ποινές οι μερικοί μήνες και μάλιστα με αναστολή; Ούτε βραχιολάκι δεν τους έβαλαν. Μη μένετε στις λεπτομέρειες.
Τέρμα το διάλειμμα της ελαφρότητας. Στα σοβαρά τώρα. Πολιτική δίκη ήταν αυτή που διεξήχθη. Πολιτικοί (βουλευτές της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ) ήταν οι... εισαγγελείς που συνέταξαν το κατηγορητήριο, ασχέτως αν οι βασικότερες κατηγορίες κατέπεσαν προς κακοφανισμό υπουργών και δεξιών δημοσιολόγων. Πολιτικός πρώτης γραμμής είναι ο ένας κατηγορούμενος. Πολιτικός πρώτης γραμμής είναι ο συνήγορος του δεύτερου κατηγορούμενου και ορκισμένος εχθρός του πρώην υπουργού και κατηγορούμενου, αλλά παραδόξως πανηγύρισε για την απόφαση αν και ο πελάτης του καταδικάστηκε.
Ως μείζον πολιτικό γεγονός αντιμετώπισαν τη δίκη τα κόμματα και τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης. Αφορμή ήταν για την κυβέρνηση η δίκη και η απόφαση για να εξαπολύσει πολιτικές επιθέσεις στους αντιπάλους της. Πολιτικό είναι και το σκεπτικό του Ειδικού Δικαστηρίου που ήρθε με ταχύτητα Πόρσε (για να θυμηθούμε και τα κρεοπωλεία του κ. Γεωργιάδη) λίγες εβδομάδες πριν από τις κάλπες. Τυχαίο; Ας το δεχτούμε.
Διατρέχοντας το κείμενο της απόφασης (θα μπορούσε άνετα, αν τεμαχιζόταν σε κομμάτια των 1.000 λέξεων, να δημοσιευτεί με τη μορφή άρθρων σε όλα τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης) και κυρίως διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές σε ορισμένα τμήματα του φαραωνικού σκεπτικού, σου δημιουργείται η εντύπωση ότι για τους δικαστές και τις δικαστίνες του Ειδικού Δικαστηρίου αυτός που έπρεπε να δικαστεί ήταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας.
Αυτόν είχαν βάλει στο μάτι και οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που ήταν μέλη των κοινοβουλευτικών επιτροπών. Αυτόν ήθελε στο εδώλιο και η διαπλοκή. Κούνησαν όλοι μαζί τα δάχτυλά τους, αλλά δεν τους βγήκε. Προφανώς δεν είχαν το πολιτικό ανάστημα του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, ο οποίος είχε πει ότι αν κουνούσε το δαχτυλάκι του θα είχε καταδικαστεί ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ευτυχώς γι’ αυτόν, ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ κούνησε το δάχτυλο του και δεν παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο.