Το ΠΑΣΟΚ με τη θέση που διατυπώνει ο αρχηγός του Νίκος Ανδρουλάκης, ότι η συμμετοχή του σε κυβέρνηση συνεργασίας μετά τις πρώτες εκλογές θα εξαρτηθεί από το ποιος θα είναι ο επικεφαλής της, έχει καταφέρει να γίνει το κεντρικό θέμα στη δημόσια συζήτηση. Είναι αυτό καλό; Από πρώτη ματιά είναι.
Ολοι ασχολούνται μαζί σου, είτε με θετικό είτε με αρνητικό τρόπο. Προτιμότερο οπωσδήποτε από το να μην ενδιαφέρουν κανέναν αυτά που διακηρύσσεις. Βεβαίως η αντιπαράθεση δεν γίνεται για το πρόγραμμα, τη στρατηγική, τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος, τις λύσεις που παρουσιάζεις, αλλά ας μην τα θέλουμε όλα. Ωστόσο, όπως λένε οι αντίπαλοι του κ. Ανδρουλάκη και οι πολιτικοί και οι εσωκομματικοί, αποκλείοντας και τον Κυριάκο Μητσοτάκη αν η Νέα Δημοκρατία είναι πρώτο κόμμα και φτάνουν τα κουκιά της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ για να σχηματιστεί κυβέρνηση και τον Αλέξη Τσίπρα αν ο ΣΥΡΙΖΑ τερματίσει πρώτος ή δεύτερος αλλά θα βγαίνουν τα νούμερα για συμμαχική κυβέρνηση, προκαλείς σύγχυση όχι μόνο στο ευρύτερο εκλογικό σώμα και στους αναποφάσιστους, αλλά και στις τάξεις των ψηφοφόρων σου.
Μπερδεύεις τον κόσμο και διατρέχεις τον κίνδυνο να διολισθήσεις στην ελαφρότητα, δηλαδή να γίνεις γραφικός, ενώ ο στόχος σου είναι να παίξεις πρωταγωνιστικό ρόλο. Δύσκολη η ισορροπία σε τεντωμένο σχοινί. Παγίδες και προκλήσεις στα δεξιά σου, παγίδες και προκλήσεις στα αριστερά σου.
Δεξιά σου καραδοκεί ο φαταουλισμός της Νέας Δημοκρατίας. Η ηγεσία της προκειμένου να παραμείνει στην κορυφή δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα, ακόμη και τα πιο ανήθικα. Το έκανε στο μακρινό παρελθόν, το έκανε και πρόσφατα. Αριστερά σου καιροφυλακτεί ο ΣΥΡΙΖΑ με το αντιδεξιό αφήγημά του, με το οποίο θα απευθυνθεί σε κείνα τα τμήματα της εκλογικής βάσης σου τα οποία εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είχε δίκιο ο ιδρυτής του κόμματος Ανδρέας Παπανδρέου όταν έλεγε ότι η Δεξιά είναι ο ιστορικός αντίπαλός μας, η Αριστερά ο δυνάμει σύμμαχός μας.
Το ερώτημα που προκύπτει και θα κληθεί να διαχειριστεί η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ είναι πώς θα αντιδράσουν οι πτέρυγες του κόμματος στην περίπτωση που περάσει η άποψη του κ. Ανδρουλάκη να μην είναι πρωθυπουργός ούτε ο Μητσοτάκης ούτε ο Τσίπρας. Τι θα κάνουν τα στελέχη που δεν θέλουν να δουν ούτε ζωγραφιστό τον ΣΥΡΙΖΑ; Το πρόβλημά τους δεν είναι ο Τσίπρας, αλλά το κόμμα του. Αυτό αποκαλούν λαϊκίστικό, αυτό χαρακτηρίζουν επικίνδυνο, αυτό μισούν γιατί πήρε τη θέση του ΠΑΣΟΚ στις καρδιές πολλών ψηφοφόρων της δημοκρατικής παράταξης, μ’ αυτό λένε ότι δεν θέλουν να συνεργαστούν.
Τι θα κάνουν τα στελέχη που παραμένουν πιστά στη γραμμή του αντιδεξιού μετώπου; Δεν διανοούνται ότι το κόμμα τους θα διαπράξει για δεύτερη φορά το λάθος του 2012. Εκείνο το λάθος θεωρούν ότι τους στοίχισε πανάκριβα. Λίγο έλειψε να βρεθούν εκτός Κοινοβουλίου. Δεν πιστεύουν ότι το σύστημα Μητσοτάκη και το παρακράτος που έχει χτίσει θα εξαρθρωθούν όσο ο Μητσοτάκης παραμένει αρχηγός της Δεξιάς κι ας μη γίνει πρωθυπουργός. Θα κινεί τα νήματα από το παρασκήνιο. Η απόσταση που χωρίζει τα δύο περίπου ισοδύναμα ρεύματα είναι μεγάλη. Και τα δύο δεν δείχνουν στην παρούσα φάση διατεθειμένα να προχωρήσουν σε εκπτώσεις. Η συνοχή του κόμματος θα εξαρτηθεί από το εκλογικό αποτέλεσμα και τους χειρισμούς του κ. Ανδρουλάκη.
Τάσος Παππάς
Εφημερίδα των Συντακτών (28.3.2023)