Ο λύκος...

Δυο στους τρεις Έλληνες δηλώνουν ότι η λέξη που εκφράζει την ψυχική τους κατάσταση μετά το δυστύχημα των Τεμπών είναι «οργή». Οργή, θυμός, αγανάκτηση, αβεβαιότητα και έλλειψη εμπιστοσύνης γι’ αυτό το κατ’ επίφαση οργανωμένο κράτος που όπως αποδείχτηκε με τον συγκλονισμό από την τραγωδία είναι πολύ φτιασίδι και καθόλου ομορφιά, πολύς σοβάς και λίγος τοίχος, πολύ ύψος και ελάχιστο θεμέλιο. 

Η Ελλάδα βρίσκεται σε διαρκή κινητοποίηση, κυρίως πάνω και πέρα από τα κόμματα.

Αυτή η οργή τούτη τη φορά δεν περνάει, δεν ξεθυμαίνει, δεν υποχωρεί. Και δεν φταίει ο κόσμος που μέσα στην αναμπουμπούλα ο λύκος της ακροδεξιάς είναι εκείνος που χαίρεται. Το γκάλοπ της MRB, αυτό που ανέδειξε και δημοσκοπικά τη μεγάλη ένταση της οργής, δείχνει ανεβασμένα τα ποσοστά όλων των μορφών της ακροδεξιάς. Και, κυρίως, δείχνει τον φυλακισμένο φασισμό προ των πυλών της Βουλής, αν τα ποσοστά του δεν υποχωρήσουν. 

Είναι αποτέλεσμα του θυμού που κακοφόρμισε, της οργής που μπήκε κατά ένα μέρος σε λάθος παραπόταμο και παίρνει τον στραβό δρόμο στη ροή τής Ιστορίας.
Σήμερα η Ενημέρωση απεργεί και σιωπά. Η Δημοσιογραφία που έχει στηθεί στον τοίχο –και εν πολλοίς όχι άδικα– στέκει στο πλευρό τής οργισμένης κοινωνίας. 

Φυσικά και δεν φτάνει αυτό για τον εξιλασμό μετά από όσα έχουν προηγηθεί από μια μερίδα εκπροσώπων της. Και δύσκολα θα εξιλεωθεί όσο ένα κομμάτι της Δημοσιογραφίας –μικρό, αλλά δυνατό– θα συνεχίζει να είναι προκλητικό απέναντι στην υποτιμημένη λογική του κοινού της.

- από το Harddog