«Ήταν ανθρώπινο λάθος», ψέλλιζε το απόγευμα της αποφράδος Τετάρτης (1/3/2023) ο πρωθυπουργός. «Δεν ήταν λάθος, ήταν έγκλημα» τον διορθώνανε οι πολλοί, κι άλλοι «Το ανθρώπινο λάθος έγινε στις 7 Ιουλίου 2019» τον μέμφονταν – μεμφόμενοι εαυτούς και αλλήλους… Κάποιοι έπιασαν να προσθέτουν τους νεκρούς της αβάσταχτης αυτής τραγωδίας στους χιλιάδες γέροντες που πέθαναν εκτός ΜΕΘ στη φάση της πανδημίας και να καταριούνται το μητσοτακέϊκο… επιτελικό κράτος που «τους πήρε στο λαιμό του».Εκείνος (ο πρωθυπουργός, μιλάμε), μια αποσβολωμένη μάσκα για πρόσωπο – στις κόγχες των ματιών ίχνος ανέμελου χαμόγελου – ολοκλήρωσε την ανάγνωση του «auto-cue» του, με το ρήμα υπόσχομαι: «… και θα δουλέψω ώστε αυτό το “ποτέ ξανά” που άκουσα στη Λάρισα να μην μείνει λόγος κενός. Σας το υπόσχομαι…».
Τον πίστεψε κανείς; Βάζω στοίχημα πως όχι, ούτε ο ίδιος για τον εαυτό του δεν το πίστεψε – παιδιόθεν γνώριζε ότι η μητσοτακέϊκη φάρα του έχει απολέσει το δικαίωμα στην υπόσχεση: «Πρώτα απ’ όλα, πρέπει να πείσουμε τα παιδιά μας ότι μπορούμε να τους υποσχεθούμε ένα καλύτερο αύριο για τη χώρα μας», είχε πει στο ντεμπούτο του ως κληρονομικώ δικαίω πρόεδρος της ΝΔ, και αυτό συνιστούσε μια δραματική ομολογία της πολιτικής αναξιοπιστίας του: είμαι τόσο αναξιόπιστος που δεν μπορώ ούτε καν να πείσω ότι μπορώ (ότι είμαι σε θέση) να υποσχεθώ…
Σήμερα (έξι χρόνια μετά), ο κατ’ εξακολούθηση βιαστής του Συντάγματος και εκπορθητής του Κράτους Δικαίου – εν αποδρομή πρωθυπουργός πια – κ. Μητσοτάκης, ένας πολιτικός που σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή Δημοκρατία θα ήταν ένας έκπτωτος και διαπομπευμένος τέως πρωθυπουργός, δεν δικαιούται δια να ομιλεί. Πόσο μάλλον να… υπόσχεται, μετά το αποτρόπαιο έγκλημα των Τεμπών!..
*******
Μόνο να κοροϊδεύει την κοινωνία… δικαιούται, ακριβώς όπως το κάνει: αφημένος στα προστάγματα των αετονύχηδων τεχνικών της εξουσίας του σκοτεινού επικοινωνιακού κράτους του Μαξίμου. Τους «Γκέμπελς της συστημικής κυβερνητικής τέχνης» όπως τους ονόμαζε ο φίλος μου ο Περικλής Κοροβέσης.
Τους ίδιους που – τις προηγούμενες απ’ την αβάσταχτη τραγωδία της σύγκρουσης των τρένων μέρες – πήραν την Σφακιανής… τεχνοτροπίας ανάρτηση Πολάκη για τους «επίορκους καθεστωτικούς δημοσιογράφους και δικαστές» και, παρακάμπτοντας την «πολιτισμένη» αντίδραση του προέδρου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης σ’ αυτήν, την έκαναν σημαία της προεκλογικής εκστρατείας του αρχηγού τους, ταυτίζοντας τον Τσίπρα με τον Πολάκη!…
Το πολιτικό ύφος Τσίπρα με το πολιτικό ύφος Πολάκη για την ακρίβεια∙ και αυτή είναι μια πολιτική απατεωνιά, μια επικοινωνιακή τσογλανιά άνευ προηγουμένου αφού, ως γνωστόν και εγνωσμένο (εξακριβωμένο στην πράξη), το πολιτικό ύφος Τσίπρα απέχει απ’ το πολιτικό ύφος Πολάκη παρασάγγας: όσο το πολιτικό ήθος Τσίπρα απ’ την πολιτική αήθεια Μητσοτάκη…
Κι ακόμα παραπάνω: σήμερα, μετά από πέντε χρόνια ευδόκιμης και μοναδικά αδιάφθορης κυβερνητικής θητείας, ο Αλέξης Τσίπρας παραμένει τόσο φρέσκος, τόσο ηθικός και καθαρός, όσο ο νεαρός πολιτικός ηγέτης που, το 2015, φέροντας ως βασικό όπλο το ηθικό πλεονέκτημα της Ελληνικής Αριστεράς, άρχισε να γράφει ιστορία ως οδηγός όλων των Ελλήνων που είχαν εκφράσει τη γενναία διάθεση υπέρβασης του σάπιου πολιτισμικού, ελληνικού και ευρωπαϊκού περιβάλλοντος – την απελευθέρωση της χώρας από την μνημονιακή ομηρία επί της ουσίας – και τα κατάφερε!..
«Στις επιλογές μου βάρυνε περισσότερο η ιστορική ευθύνη απέναντι στο λαό και στις κοινωνικές τάξεις που η Αριστερά εκπροσωπεί. Όχι ο φόβος απέναντι στην ευθύνη», απαντάει τώρα όταν ερωτάται για την επιτυχία του – αυτό το μοναδικό στα χρονικά της μεταπολίτευσης κυβερνητικό έπος. Και είναι αυτή μια δήλωση που προσθέτει πόντους στο δημοκρατικό πολιτικό ήθος και την κυβερνητική αξιοπιστία του...
*******
Αυτό το δημοκρατικό ήθος – αυτή η αξιοπιστία, διακρίνονται ευκρινώς στον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ την… Σφακιανής τεχνοτροπίας επίθεση Πολάκη στους «επίορκους – καθεστωτικούς δημοσιογράφους και δικαστές»: Ναι, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει καταρρακώσει το κράτος δικαίου, τη δικαιοσύνη, την ενημέρωση, αυτό όμως δεν αντιμετωπίζεται με προγραφές ή με λιγότερη ελευθερία», δήλωσε. Και, προσθέτοντας ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δε θα έρθει στην διακυβέρνηση για να εκδικηθεί, αλλά για να δημιουργήσει δομές αξιοκρατίας και λογοδοσίας», παρέπεμψε τον «άτακτο Σφακιανό» στην Επιτροπή Δεοντολογίας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ για τα περαιτέρω.
Προηγουμένως, ο κληρονομικώ δικαίω πρωθυπουργός, παρακάμπτοντας την έμπλεη πολιτικού πολιτισμού αντίδραση του Αλέξη Τσίπρα στην υφολογική εκτροπή Πολάκη, έκαμε επίδειξη της εγνωσμένης (εξακριβωμένης στην πράξη) πολιτικής του αήθειας: «δεν είναι ο κ. Πολάκης, είναι ο πολακισμός ως αντίληψη άσκησης της πολιτικής. Ο βασικός εκφραστής του πολακισμού υπήρξε και εξακολουθεί να είναι ο κ. Τσίπρας», διάβασε το… ποίημά του – το γκεμπελικό πόνημα που του έγραψαν οι αετονύχηδες του σκοτεινού επικοινωνιακού κράτους του Μαξίμου, εννοώ.
Οι ίδιοι που, στον επόμενο τόνο, μετά το έγκλημα των Τεμπών εννοώ, του έγραψαν το γκεμπελικό επιτάφιο διάγγελμα υπό τον τίτλο «Ήταν ανθρώπινο λάθος». Κι εκείνος (ο πρωθυπουργός, μιλάμε), μια αποσβολωμένη μάσκα για πρόσωπο – στις κόγχες των ματιών ίχνος ανέμελου χαμόγελου – το διάβασε απνευστί στο «auto-cue» του, ολοκληρώνοντας με το ρήμα υπόσχομαι: «… και θα δουλέψω ώστε αυτό το “ποτέ ξανά” που άκουσα στη Λάρισα να μην μείνει λόγος κενός. Σας το υπόσχομαι…». Τον πιστεύει κανείς;
- το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από το μπλογκ Τα Ρέστα