«Όμηρος του Πολάκη και του πολακισμού ο Τσίπρας» ήταν ο τίτλος της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» την περασμένη Δευτέρα. Στην πρώτη σελίδα. Εκεί όπου, συνήθως, οι εφημερίδες προβάλλουν το γεγονός της ημέρας – όταν το αδιαμφισβήτητο γεγονός της συγκεκριμένης μέρας (20/3/2023) ήταν η κατάθεση του παραιτηθέντος για το έγκλημα των Τεμπών υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Κώστα Καραμανλή.
Αλλά εδώ δεν προβάλλεται το γεγονός της ημέρας, ούτε καν κάποιο γεγονός. Μια εκτίμηση, μια ασυνείδητη σκέψη προβάλλεται. Και το γεγονός, η πραγματικότητα, υπάρχει έξω από τη σκέψη: «Ο στοιχειωδέστερος ορισμός του υλισμού συνίσταται στη θέση περί ύπαρξης της πραγματικότητας έξω από τη σκέψη ή τη συνείδηση», έλεγε ο Αλτουσέρ προκειμένου να αποδείξει ότι ο Φρόυντ ήταν υλιστής…
Πράγματι, ο Φρόιντ απέρριπτε την προτεραιότητα της συνείδησης, όχι μόνο ως προς τη γνώση, αλλά και ως προς την ίδια τη συνείδηση: «αμφισβητούσε την προτεραιότητα της συνείδησης στην ψυχολογία», σημειώνει ο Αλτουσέρ («Θέσεις», τεύχος 53), τονίζοντας την πασίγνωστη αντίθεση του Φρόυντ «απέναντι σε κάθε ιδεαλισμό, στον σπιριτουαλισμό και τη θρησκεία, ακόμη και όταν αυτή παίρνει το ένδυμα της ηθικής»…
*******
Εδώ ήθελα να καταλήξω: εν πολλοίς, τα πρωτοσέλιδα των ΝΕΩΝ και των άλλων εντύπων ή ηλεκτρονικών ΜΜΕ που ελέγχονται απ’ την κυβέρνηση Μητσοτάκη (τα περισσότερα από την κυβέρνηση Μητσοτάκη ελέγχονται – αυτό το έχουμε αναλύσει διεξοδικά σε προηγούμενα άρθρα) έχουν πάψει να ασχολούνται με την πραγματικότητα, να προβάλλουν γεγονότα: προβάλλουν κακόβουλες ιδέες, σκέψεις, εκτιμήσεις: «-ισμούς», εκτός πραγματικότητας, προς αποτροπήν της πραγματικότητας∙ προς εκτροπήν της έκλυτης κυβερνητικής πραγματικότητας από τα πρωτοσέλιδα των ΜΜΕ για την ακρίβεια…
Όπως ο… «πολακισμός». Μια απ’ τις πλέον ακραίες αντιΣύριζα ιδεοληπτικές κατασκευές προπαγανδιστικού χαρακτήρα του επικοινωνιακού κράτους Μητσοτάκη. Όπου, μια υφολογική υποκειμενικότητα (η άμεση, η λαϊκή, η σταράτη, η «έξω απ’ τα δόντια», η «ντρέτα», όπως αποκαλείται στην κρητική διάλεκτο, συμπεριφορική έκφραση του βουλευτή Παύλου Πολάκη) χαλκεύεται ως ηθολογική αντικειμενικότητα. Και ακολούθως εργαλειοποιείται ως ο «-ισμός». Ως ιδέα, ως ήθος, ως εφαρμόσιμη θεωρία, δηλαδή, που «παραβιάζει τον κοινοβουλευτικό καθωσπρεπισμό και προσβάλει βάναυσα την πολιτειακή ηθική»…
*******
Ο… «πολακισμός»!.. Ένας «-ισμός» εκτός πραγματικότητας προς αποτροπήν της πραγματικότητας – μια ανύπαρκτη θεωρία και πράξη με κρυφό στόχο τον φυσικό ηγέτη της Δημοκρατικής Παράταξης, Αλέξη Τσίπρα: μια κακόβουλη κατασκευή του επικοινωνιακού κράτους Μητσοτάκη, του οποίου ο… ορισμός (ναι, μη γελάτε, υπάρχει και ορισμός του «πολακισμού»!) είναι μια ευγενική χορηγία του πλέον ένθερμου εκφραστή του αντιΣύριζα μένους, Ευάγγελου Βενιζέλου, προς τον… ασπονδο φίλο του Κυριάκο Μητσοτάκη:
«Ο Πολακισμός είναι ένα πολιτικό φαινόμενο που δεν σέβεται ούτε το θεσμικό πλαίσιο, το συνταγματικό δηλαδή, ούτε το πλαίσιο του πολιτικού πολιτισμού, αυτού που εννοούμε ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού της φιλελεύθερης δημοκρατίας, της δημοκρατίας της συνύπαρξης δηλαδή, για να το πω με πάρα πολύ απλό τρόπο», λέει ο… ορισμός.
Μπούρδες!.. Αφού, στην πραγματικότητα, το σύνολο σχεδόν των κριτικών ή καταγγελτικών αναφορών του Παύλου Πολάκη στοχεύουν συμπεριφορές και πράξεις κυβερνητικών ή παρακυβερνητικών παραγόντων που «δεν σέβονται το θεσμικό – συνταγματικό πλαίσιο» - αντίθετα το παραβιάζουν βάναυσα, εμπίπτοντες στον «ορισμό» Βενιζέλου για τον «πολακισμό»!.. Είναι πολακιστές σαν να λέμε, σε μια παρανοϊκή συνθήκη που στρέφει τον Πολάκη ενάντια στους κυβερνητικούς και παρακυβερνητικούς… «πολακιστές», γελοιοποιώντας τον Βενιζέλο και τον περί «πολακισμού» ορισμό του.
ΥΓ: Όσο για το δεύτερο σκέλος του… ορισμού Βενιζέλου, που θέλει τον Πολάκη να κινείται εκτός του υπαρκτού πολιτικού πολιτισμού, είπαμε: στο πλαίσιο του «πολακισμού» (μιας από τις πλέον ακραίες αντιΣύριζα ιδεοληπτικές κατασκευές προπαγανδιστικού χαρακτήρα του επικοινωνιακού κράτους Μητσοτάκη), μια υφολογική υποκειμενικότητα – η άμεση, η λαϊκή, η σταράτη, η «έξω απ’ τα δόντια», η «ντρέτα» όπως αποκαλείται στην κρητική διάλεκτο συμπεριφορική έκφραση του βουλευτή Παύλου Πολάκη – χαλκεύεται ως ηθολογική αντικειμενικότητα. Η οποία, σύμφωνα με τους Μητσοτάκηδες και τους Βενιζέλους του κόσμου τούτου, «δεν σέβεται ούτε το πλαίσιο του πολιτικού πολιτισμού, αυτού που εννοούμε ευρωπαϊκού πολιτικού πολιτισμού της φιλελεύθερης δημοκρατίας, της δημοκρατίας της συνύπαρξης δηλαδή»: Μπούρδες!..
** το κείμενο του Ν. Τσαγκρή είναι από το μπλογκ Τα Ρέστα